Μεταξύ τους υπάρχουν μωρά λίγων μηνών, γυναίκες και ηλικιωμένοι -ενώ μετά από αίτημα της λιμενικής αρχής προς την ΠΕ Μεσσηνίας αναμενόταν να πάει παιδίατρος για να εξετάσει τα παιδιά. Οι πληροφορίες ανέφεραν ότι οι ηλικίες των μικρότερων παιδιών ξεκινούν από 2 μηνών και φτάνουν μέχρι 4 ετών, αλλά υπάρχουν και μεγαλύτερης ηλικίας.

Μεγάλος είναι και ο αριθμός των γυναικών. Οι ίδιες πληροφορίες ανέφεραν ότι ένα παιδί και ένας άνδρας μεγάλης ηλικίας χρειάστηκε να μεταφερθούν στο Νοσοκομείο Καλαμάτας και πολλοί από τους αλλοδαπούς, κυρίως παιδιά, φαίνεται να έχουν δερματικά προβλήματα.

ΕΡΕΥΝΕΣ ΓΙΑ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥΣ

Εν τω μεταξύ, στην θαλάσσια περιοχή όπου εντοπίστηκε σήμερα να πλέει σε δυσχερή θέση το ξύλινο σκάφος που τους μετέφερε, 65 ν.μ. νοτιοδυτικά της Πύλου, συνεχίζονταν υπό το συντονισμό του θαλάμου επιχειρήσεων του υπουργείου Ναυτιλίας οι έρευνες για τον εντοπισμό τυχόν αγνοούμενων από παραπλέον πλοίο και μη επανδρωμένο αεροσκάφος.

Στην περιοχή επικρατούσαν άνεμοι 4 – 5 μποφόρ και δυσκόλεψαν τη διάσωση και επιβίβαση νωρίτερα των 92 αλλοδαπών σε ένα φορτηγό πλοίο και ένα δεξαμενόπλοιο που έσπευσαν σε βοήθεια. Οι καιρικές συνθήκες δεν ήταν ευνοϊκές ούτε κατά την αποβίβασή τους αργότερα το μεσημέρι στο αγκυροβόλιο του λιμανιού της μεσσηνιακής πρωτεύουσας. Με μεγάλη δυσκολία επιβιβάστηκαν τελικά σε λάντζες και βγήκαν στη στεριά γύρω στις 4 το απόγευμα ενώ φτάνοντας πολλοί ήταν ξυπόλητοι και ταλαιπωρημένοι, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά που δεν σταματούσαν να κλαίνε.

Ήδη είχαν μεταφερθεί κλινοσκεπάσματα και άλλα εφόδια για την προσωρινή φιλοξενία τους στις αποθήκες του λιμανιού από την Π.Ε. Μεσσηνίας και το Δήμο Καλαμάτας. Όπως πάντα εκεί βρίσκονταν και εθελόντριες του Περιφερειακού Τμήματος Καλαμάτας του Ερυθρού Σταυρού.

"ΓΡΟΘΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΆΧΙ"

Εικόνες ντροπής για τον προηγμένο κόσμο, σκηνές γροθιά στο στομάχι, σήμερα το απόγευμα στο λιμάνι της Καλαμάτας, στην υποδοχή των προσφύγων και μεταναστών που διασώθηκαν στη θάλασσα, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή.

Μικρά παιδιά ξυπόλητα, χωρίς ρούχα, ταλαιπωρημένα και φοβισμένα, μωρά να κλαίνε στην αγκαλιά της μητέρας τους. Παιδιά που κρύωναν και σκεπάζονταν με το ειδικό (σαν νάιλον) υλικό που τους προσέφεραν οι εθελόντριες του Ερυθρού Σταυρού. Ακόμα και μεγάλοι, γονείς ξυπόλητοι και ταλαιπωρημένοι, να κρατάνε από το χέρι τα παιδιά τους, για να νιώσουν σιγουριά και ασφάλεια.

Μέσα σε όλα αυτά ένας πατέρας που πατώντας στη στεριά, μας χαιρέτισε, κάνοντας το σήμα της νίκης, της ελπίδας. Και η λιμενικός που προσπαθούσε να διώξει τον φόβο από τα παιδιά και να τα κάνει να νιώσουν ασφάλεια και να χαμογελάσουν, αποκαλώντας τα friend και χτυπώντας την ανοιχτή παλάμη της στην παλάμη του κάθε παιδιού. Στις εικόνες της ντροπής, της φτώχειας και της απαξίωσης και της απειλής της ζωής ανθρώπων κατατρεγμένων, υπήρχαν και αυτές της ελπίδας, της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης.

(Ρεπορτάζ: Νικολέττα Κολυβάρη - Γιάννης Σινάπης)