Ηταν η δεύτερη φορά μέσα στο 2020 που τα περιοριστικά μέτρα έκαναν την εμφάνισή τους, δημιουργώντας οικονομικά προβλήματα στην αγορά και εκνευρισμό στους πολίτες, βλέποντας τον εφιάλτη του εγκλεισμού μετά την πρώτη καραντίνα την άνοιξη του ίδιου έτους, να επιστρέφει.
Όπως σε όλες τις πόλεις, έτσι και στην Καλαμάτα επέστρεψαν μεταξύ άλλων τα SMS για έξοδο απ’ το σπίτι, ανεστάλη στην αρχή η λειτουργία σε όλες τις επιχειρήσεις εκτός των σούπερ μάρκετ, φαρμακείων, δομών υγείας και διανομής φαγητού, ενώ η τηλεκπαίδευση δεν αποτέλεσε τον καλύτερο τρόπο διδασκαλίας, ιδίως για τη Γ’ Λυκείου. Σε κάθε περίπτωση, μεταξύ πρώτου και δεύτερου lockdown η διαφορά ήταν χαώδης από πολλές απόψεις, όπως απ’ τη χαλάρωση του κόσμου, τους ισχνούς ελέγχους που τη γιγάντωσαν ακόμα περισσότερο, καθώς και τις αποφάσεις επιτροπών και υπουργών που στην πράξη φάνηκαν πως κινούνταν σε σύγχυση.
Στο κλίμα αυτό, όπως και στη συμπλήρωση των δύο χρόνων από το 1ο lockdown έτσι και τώρα η “Ε” ανατρέχει σε μια περίοδο όπως οι περιορισμοί εφαρμόστηκαν στην πλειοψηφία τους στα χαρτιά, γεγονός που δεν επανέφερε έκτοτε κάποιο είδος καραντίνας, μιας και lockdown στην πράξη όπως αποδείχτηκε εφαρμόστηκε μόνο την πρώτη φορά.
CLICK AWAY & CLICK INSIDE
Οι μέθοδοι που εφαρμόστηκαν στο λιανεμπόριο ώστε ο κόσμος να μπορεί να ψωνίσει σε φυσικά καταστήματα, ήταν το click away και το click inside, που όμως δεν λειτούργησαν με τις αρχικές οδηγίες, κάτι που ήταν λίγο πολύ αναμενόμενο. Το click away απαιτούσε ραντεβού πριν την επίσκεψη και αγοραπωλησία… εκτός του καταστήματος. Αποτέλεσμα αυτού ήταν εικόνες με πελάτες να δοκιμάζουν ρούχα και παπούτσια σε πεζόδρομους και πεζοδρόμια, ενώ η όλη διαδικασία απαιτούσε πληρωμή μόνο με POS. Προφανώς, πολλά άτομα, ιδίως ηλικιωμένα, δεν διέθεταν κάρτα, με αποτέλεσμα τα χρήματα να δίνονται σε μετρητά δίχως απόδειξη, ενώ όταν τα ίδια άτομα έπρεπε να κάτσουν για να δοκιμάσουν κάτι προφανώς επικρατούσε η λογική και οι επαγγελματίες τούς επέτρεπαν να μπουν μέσα. Οσο για το περιβόητο click inside, πριν την επίσκεψη χρειαζόταν τηλεφωνικό ή διαδικτυακό ραντεβού προς αποφυγή συνωστισμού. Κάτι τέτοιο βέβαια έγινε ελάχιστες φορές, αφού το ραντεβού κλεινόταν την ώρα της άφιξης του πελάτη, με τον εργαζόμενο να σημειώνει εκείνη την ώρα το ραντεβού, τάχα πως είχε προγραμματιστεί. Και όλα αυτά σε καταστήματα όπου υπήρχε συγκεκριμένο επιτρεπτό όριο ατόμων σε εσωτερικό χώρο με χρήση μάσκας, τη στιγμή που στα σούπερ μάρκετ δινόταν… ρεσιτάλ συνωστισμού στους διαδρόμους. Σίγουρα οι κερδισμένοι της υπόθεσης ήταν μεγάλες αλυσίδες που δούλεψαν στο φουλ με διαδικτυακές αγορές και αποστολές μέσω κούριερ, αφήνοντας τις μικρές επιχειρήσεις της Καλαμάτας να παραπαίουν, καθώς πολλές δεν είχαν αυτή την επιλογή.
SMS ΓΙΑ… ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ
Τα SMS ή τα χειρόγραφα έντυπα ήταν ένα μέτρο που ίσχυσε από το πρώτο lockdown, αποδείχτηκε όμως πως δεν κύλησε με μεγάλη επιτυχία στην Καλαμάτα, μιας και οι έλεγχοι ήταν ελάχιστοι. Πόσο μάλλον στο δεύτερο, όπου οι σχετικές αποστολές μειώθηκαν ακόμα περισσότερο, σε ένα μέτρο που κρίθηκε εκ των υστέρων αποτυχημένο. Οι πιο γνωστές αποστολές, δηλαδή το “2” για σούπερ μάρκετ και το “6” για άσκηση ολοένα και ελαχιστοποιήθηκαν, ιδίως από τις αρχές του 2021 και έπειτα, όταν ο καιρός άνοιξε και ο κόσμος αυξήθηκε στους δρόμους. Οσο για την παρωδία του εν λόγω μέτρου; Προφανώς ήταν το χρονικό όριο 2 ωρών για τα SMS ώστε να κάνει κάποιος τα ψώνια του και μέχρι την ολοκλήρωσή τους να έχει επιστρέψει σπίτι. Στην προκειμένη περίπτωση η πλειονότητα των Καλαματιανών δεν έδωσε καν βάση στην οδηγία αυτή, καθώς στην πράξη δεν είχε καμία λογική, ενώ και έλεγχοι να υφίσταντο ορισμένοι όταν τελείωνε το… υποτιθέμενο δίωρο έστελναν νέο SMS και διέγραφαν το παλιό, δείγμα πως τέτοιου τύπου αποφάσεις ούτε το συνωστισμό θα έλυναν και μπορούσαν να παρακαμφθούν.
Η ΕΣΤΙΑΣΗ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΛΗΓΜΑ
Μπορεί στο λιανεμπόριο να δόθηκε η ευκαιρία να δουλέψει έστω και με τους προαναφερόμενους τρόπους, ωστόσο για την εστίαση δεν ίσχυσε το ίδιο. Ακόμα και στους εξωτερικούς χώρους ποτέ δεν δόθηκε το "πράσινο φως" να λειτουργήσουν, τη στιγμή που τα παγκάκια σε κεντρική πλατεία, Ιστορικό Κέντρο και Ναυαρίνου ήταν γεμάτα με παρέες που είχαν προμηθευτεί καφέ με take away. Έτσι η οξύμωρη εικόνα οι ηλιόλουστες ημέρες να συνδυάζονται με μαζεμένα τραπεζοκαθίσματα συνεχίστηκε για πάνω από 5 μήνες, απόδειξη πως ο κλάδος της εστίασης ήταν το μεγαλύτερο θύμα της πανδημίας. Και μιλώντας για take away, ένα συχνό φαινόμενο ήταν ο συνωστισμός έξω από τα καφέ στο όρθιο, τακτική που οδήγησε το αρμόδιο υπουργείο στη βιαστική απόφαση πως θα καταργηθεί και η take away λειτουργία. Εν μέσω βέβαια αντιδράσεων, η ανακοίνωση αυτή αναιρέθηκε με… συνοπτικές διαδικασίες μέσα σε λίγες ώρες. Κατά τα άλλα, οι εξωτερικοί χώροι των εστιατορίων φερ’ ειπείν ήταν εστία… μόλυνσης.
Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ
Και αν τα προαναφερόμενα γεγονότα έχουν να θυμίσουν πολλά στους Καλαματιανούς, η απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 9 το βράδυ ήρθε να συμπληρώσει το γεγονός πως ο καθένας έπραττε κατά το δοκούν. Στην αρχή του μέτρου πράγματι οι δρόμοι της Καλαμάτας έδειχναν έρημοι στις περισσότερες των περιπτώσεων, σκηνικό που δεν άργησε να αλλάξει. “Κλειδί” στην παράκαμψη του μέτρου αποδείχθηκε η αποστολή του SMS με το “1”, το οποίο εξασφάλιζε την έξοδο οποιαδήποτε ώρα με το πρόσχημα της επίσκεψης στο φαρμακείο. Οι επισκέψεις έτσι σε άλλα σπίτια, ελέω κλειστής εστίασης, ήταν καθημερινό φαινόμενο. Παράλληλα, στις γιορτές των Χριστουγέννων και του Πάσχα, δεν ήταν λίγες οι οικογένειες που μετακινήθηκαν νωρίτερα από την απαγόρευση, κάνοντας στη συνέχεια διανυκτέρευση σε συγγενικά σπίτια. Για το όριο των 9 ατόμων μάλιστα ανά σπίτι που είχε ανακοινωθεί στις δύο γιορτές, τα social media φανέρωσαν πως μόνο αυτός ο αριθμός δεν ίσχυσε. Βαδίζοντας δε προς την άνοιξη, το συγκεκριμένο μέτρο ίσχυε στην κυριολεξία στα χαρτιά. Παρέες νεαρών κάθονταν όπου έβρισκαν με ποτά που είχαν προμηθευτεί από περίπτερα και σπίτια στον πεζόδρομο της Αμφείας και στα γύρω στενά καθημερινά μέχρι το ξημέρωμα, διασκεδάζοντας με μουσικές στα κινητά, σκηνικό που ήταν γνωστό αλλά ποτέ δεν ελέγχθηκε, κατανοώντας και οι αρχές πως τα μέτρα δεν είχαν πλέον νόημα. Ταυτόχρονα, οι επιχειρήσεις με τις αποστάσεις που ίσχυαν παρέμειναν αδικαιολόγητα κλειστές, παρατηρώντας τους Αγίους Αποστόλους να έχουν περισσότερο κόσμο ακόμα και από τις εκδηλώσεις της 23ης Μαρτίου.
Η ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΜΑΣΚΑ
Αναφορικά με την υποχρεωτική μάσκα, και σε αυτό το πλαίσιο οι εικόνες απείρου κάλλους διαδέχονταν η μία την άλλη. Η μάσκα κάτω από το πιγούνι κόντεψε να γίνει το… trend του κορονοϊού, ενώ η οδηγία για χρήση μάσκας ασφαλείας ή διπλής απλής σε κλειστούς χώρους ήταν μια επισήμανση που αν ήθελε κάποιος την ακολουθούσε, καθώς όπως είναι λογικό, κανείς εργαζόμενος δεν μπορούσε να μπει στη διαδικασία να κάνει τον έλεγχο. Και επειδή ήταν δύσκολο για αρκετούς να την πετάξουν σε έναν κάδο, ειδικά για όσο διάστημα διήρκεσε το δεύτερο lockdown, δυστυχώς επικράτησε η τακτική να την πετούν σε δρόμους και πεζοδρόμια…
ΤΗΛΕΚΠΑΙΔΕΥΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ;
Τέλος, σε ό,τι είχε να κάνει με την τηλεκπαίδευση, μαθητές είχαν τονίσει μέσω της “Ε” πως δεν θα μπορούσε να συγκριθεί ποτέ με τη διά ζώσης διδασκαλία, ωστόσο λόγω πανδημίας αποτέλεσε έναν τρόπο προφύλαξης. Αυτό βέβαια δεν ίσχυε για όλα τα παιδιά, καθώς αρκετά δεν είχαν τις κατάλληλες ταχύτητες Ίντερνετ για να συνδεθούν στην πλατφόρμα, ενώ δεν ήταν λίγοι οι μαθητές που ανεξαρτήτως ταχύτητας έβρισκαν το “προβληματικό Διαδίκτυο” ως δικαιολογία για να απέχουν απ’ το μάθημα. Το χειρότερο όλων βέβαια ήταν πως κάποια παιδιά δεν είχαν καν πρόσβαση στο Ίντερνετ ή ακόμα και σε υπολογιστή, εξέλιξη που είχε ως αποτέλεσμα να μεταβαίνουν σε σπίτια συμμαθητών τους για να παρακολουθήσουν το μάθημα, πηγαίνοντας κατά συνέπεια η όποια προστασία... περίπατο. Τα παιδιά ΑμεΑ συνέχισαν κανονικά να πηγαίνουν στα σχολεία της Καλαμάτας, παρότι για τα υπόλοιπα σχολεία ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα ήταν… άκρως επικίνδυνο λόγω κρουσμάτων. Από τις προαναφερόμενες συμπεριφορές προφανώς υπήρξαν πολίτες που τήρησαν κατά γράμμα τις όποιες οδηγίες και περιορισμούς για την πανδημία, όμως σε κάθε περίπτωση βλέποντας την πλειοψηφία να πράττει αυτοβούλως, το δίχως άλλο ξένισαν, καθώς ήταν μια μειοψηφία, και ίσως αυτό να ήταν και η αφορμή ώστε να μην γίνει έκτοτε νέο lockdown, τουλάχιστον μέχρι σήμερα.
