"Τώρα το καφενείο κλείνει στις 8, ενώ κάποτε έκλεινε μετά τις 2 τη νύχτα. Τότε υπήρχαν 3 καφενεία και 3 μπακαλοταβέρνες. Το χωριό έσφυζε από ζωή", συμφωνούν οι θαμώνες μεταξύ τους, μετρώντας τις δεκαετίες που θα ήθελαν να γυρίσει ο χρόνος πίσω για να ξαναδούν το χωριό τους όπως του αξίζει.
Στο μοναδικό σήμερα καφενείο, σε μικρή απόσταση από την περιοχή όπου έχει γίνει η ανάπλαση, προς τις πηγές, οι θαμώνες απολαμβάνουν το καφεδάκι τους, με πειράγματα μεταξύ τους, γκρίνιες για την εγκατάλειψη του τόπου από την πολιτεία και το δήμο αλλά και αρκετές στιγμές σιωπής. Η ιδιοκτήτρια του καφενείου, γνωρίζοντας πώς πίνει ο καθένας από τους λιγοστούς πελάτες της τον καφέ του, τον έχει έτοιμο πριν προλάβει καλά καλά να καθίσει ο καθένας στη θέση του. Τα όσα λέγονται κι ακολουθούν, δεν έχουν μεγάλη διαφορά από τα όσα ειπώθηκαν κι ακούστηκαν την προηγούμενη βραδιά. Η δική μας παρουσία, μια νότα διαφορετική στα όσα έχει επιβάλλει το πέρασμα των χρόνων και σ’ αυτό το χωριό.
Αλλος στα 60+, άλλος στα 75, στα 85 και ακόμα παραπάνω, γεμάτοι από εμπειρίες και με τη σοφία των χρόνων τους, έχουν απλοποιήσει τα όσα καθημερινά συμβαίνουν γύρω τους, με επίκεντρο τα όσα παίζει η τηλεόραση. Η επικαιρότητα επιβάλλει πολιτική συζήτηση, αλλά με... μέτρο πια, αφού οι αλλαγές των κυβερνήσεων είναι απλώς ένα "παλιό νέο" για τους περισσότερους. Η άνοδος της Αριστεράς δεν αποτελεί κάτι συνταρακτικό, αφού λίγο πολύ τα έχουν δει όλα από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Είδαν τα νέα παιδιά να φεύγουν από το χωριό, άλλους για την Αθήνα, άλλους για το εξωτερικό, άλλους για την Καλαμάτα. Και όμως πιστεύουν πως οι νέοι θα μπορούσαν να ζήσουν στο χωριό, αφού και χώροι υπάρχουν για να παίζουν τα παιδιά τους και το χωριό τους είναι κοντά στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα.
Μετρούν λοιπόν πως οι 1.000 κάτοικοι έγιναν 600 πριν από μερικά χρόνια και πλέον έμειναν 100-150, μεταξύ των οποίων ορισμένοι νέοι, άντρες στην πλειοψηφία τους, αφού όπως λένε οι νέες γυναίκες δεν προτιμούν τα χωριά.
Ο Ηλίας Χαρντζής θυμάται πως στο καφενείο του κάποτε οι θαμώνες ήταν πολλοί και έμεναν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Πλέον, όπως λέει, η πλειοψηφία των κατοίκων είναι ηλικιωμένοι, που περνούν την καθημερινότητά τους μέσα στο σπίτι τους. Αυτό που τον απασχολεί είναι πως γενικά έχει μειωθεί η κίνηση στο χωριό, όχι μόνο λόγω του νέου αυτοκινητοδρόμου, αλλά και λόγω της γενικότερης οικονομικής κρίσης. Το κυρίαρχο θεωρεί πως είναι το γεγονός ότι δεν υπάρχουν νέοι στην περιοχή. “Οσο υπήρχε κόσμος ήταν καλά τα πράγματα. Οσο λιγότερος ο κόσμος τόσο πιο δύσκολα”. Το καλαμπούρι και τα πειράγματα με τους συγχωριανούς δίνουν και παίρνουν τα πρωινά και τα απογεύματα.
Ο Γιώργος Βούτσας σχολιάζει χαρακτηριστικά: “Κάθε πέρυσι και καλύτερα. Λείπουν οι νέοι από το χωριό. Μέσα σε 20-25 χρόνια μηδενίστηκε το χωριό. Λείπει η ζωντάνια. Τώρα το καφενείο κλείνει στις 8 το απόγευμα. Κάποτε είχαμε 3 και 5 καφενεία και μπακάλικα, τις μπακαλοταβέρνες όπου πήγαινε ο χορός... σύννεφο μέχρι το πρωί. Με σαρδέλες, ρέγκα και κρασί περνάγαμε μια χαρά. Δεν πιστεύουμε σε θαύματα, αλλά θα ήθελα να δω το χωριό όπως ήταν πριν 40 χρόνια, όταν το χωριό ήταν χαρούμενο, ζωντανό κι ευτυχισμένο. Περνάγαμε καλά, όμως άλλοι έφυγαν κι εμείς γεράσαμε”.
Αναφορικά με τα άλλα ζητήματα που τους απασχολούν, τονίζουν τη μείωση των συντάξεων στα όρια της πείνας, αλλά και την εγκατάλειψη της υπαίθρου. Χαρακτηριστικά αναφέρονται στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης αλλά και στην εγκατάλειψη της καλλιέργειας. Αλλοι θεωρούν πως αυτό οφείλεται στο γεγονός πως η αγροτική περιοχή έχει καεί πολλές φορές από το 1980 και μετά, άλλοι στην απουσία νέων από το χωριό, με συνέπεια να... λογγώσουν τα χωράφια. “Δεν υπάρχει πολιτική για την ύπαιθρο. Οι γυναίκες θα ρέψουν στα χωράφια από τα όρια ηλικίας, αν είναι δυνατόν” τονίζουν.
Για τον Μάρκο Μακρή η καλύτερη εποχή για το χωριό ήταν το 1970, όταν όλοι είχαν δουλειά και ήταν νέοι σε ηλικία. Ωστόσο πιστεύει πως χωράφια χωρίς δρόμους δεν είναι δυνατόν να καλλιεργηθούν. Επισημαίνει τις πολλές κακοτεχνίες σε έργα, υπογραμμίζοντας πως από άποψη αρδευτικού έγινε... βάλτος η περιοχή. Σημειώνει πως ακόμα και η παλιά κοίτη του ποταμού ξεχείλισε, με συνέπεια, ενώ πληρώνουν ΓΟΕΒ να μην μπορούν να μπουν στα χωράφια τους. Επίσης τονίζει την ανάγκη να υπάρξει ενδιαφέρον για το δήμο γενικότερα για την περιοχή, από άποψη καθαριότητας, ανάπτυξης κι έργων, αφού οι πηγές και γενικά το περιβάλλον μπορεί να προσελκύσουν επισκέπτες στο χωριό.
Τα δύο πρόσωπα του Αγίου Φλώρου (βίντεο) Διαβάστε το άρθρο στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheriaonline.gr/koinonia/item/54125-agios-flwros
