Αρκεί να τον προλάβεις σε πρώιμο στάδιο - κάτι που απαιτεί να γνωρίζεις καλά το σώμα σου. Να ψηλαφίζεις το στήθος σου και μετά τα 40 να μην ξεχνάς τη μαστογραφία.

Η Μαρία Ζαφειροπούλου, από το Σύλλογο Ατόμων με Εμπειρία Καρκίνου Καλαμάτας Ξαναρχί-ΖΩ, λέει ότι το μεγαλύτερο ποσοστό των μελών του συλλόγου έχει προσβληθεί από καρκίνο του μαστού. Μέσα στο σύλλογο υπάρχει και άντρας με καρκίνο του μαστού. «Εάν κάποιος νομίζει ότι είναι μικρό το ποσοστό και μπει στο Νοσοκομείο, θα δει τι γίνεται και τη γεωμετρική αύξηση που υπάρχει στους καρκίνους του μαστού», λέει στην "Ε".

Η ίδια έχει κάνει διπλή μαστεκτομή και αφηγείται τη δική της ιστορία. «Οταν πεις το πρόβλημά σου και το ακούσουν οι άλλες γυναίκες αμέσως στο εκμυστηρεύονται κι αυτές», παρατηρεί - αν και συνήθως «δεν θέλουν να το πουν· γι' αυτές μέχρι τότε είναι η κακιά αρρώστια, μετά παίρνουν θάρρος να μιλήσουν».

Χαρακτηριστικά της έχει μείνει στη μνήμη μια συνάντηση με το προεδρείο ενός Πολιτιστικού Συλλόγου στην Τριφυλία: Τρία άτομα από το προεδρείο του συλλόγου είχαν νοσήσει. Μισή ώρα στην αρχή κάθονταν κουμπωμένοι, μόλις όμως τα μέλη του Ξαναρχί-ΖΩ τους εκμυστηρεύτηκαν την εμπειρία τους, άρχισαν να μιλάνε και να εκφράζουν από μέσα τους αυτό που έκρυβαν τόσα χρόνια. Κι αυτό θέλουν να επιτύχουν στο Σύλλογο Ξαναρχί-ΖΩ: «Με την εμπειρία μας θέλουμε να φέρουμε κοντά μας για να μιλήσουν, γυναίκες που δεν έχουν μιλήσει ποτέ για τη δική τους εμπειρία. Κι επειδή μια γυναίκα που θα βρεθεί σε αυτό το δρόμο δεν ξέρει τι θα συναντήσει και τι διαδικασία την περιμένει, είναι κάτι σαν σωτηρία γι' αυτήν να μάθει τι πρόκειται να αντιμετωπίσει». 

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑΜΠΟΥ Ο ΚΑΡΚΙΝΟΣ

Ο καρκίνος δυστυχώς είναι ακόμα ένα θέμα ταμπού - αν και δεν θα έπρεπε. Η Μαρία Ζαφειροπούλου πιστεύει ότι το πώς θα ανοιχτεί κανείς και θα μιλήσει για την αρρώστια του, έχει να κάνει με το κοινωνικό υπόβαθρο και τη μόρφωση του κάθε ανθρώπου. Ειδικά στα χωριά, οι γυναίκες τρέμουν στη λέξη καρκίνος, δεν την προφέρουν καν, γιατί θεωρούν ότι δεν θεραπεύεται. Ομως ειδικά ο καρκίνος του μαστού τα τελευταία χρόνια, αν διαγνωστεί έγκαιρα, είναι πλήρως ιάσιμος. Το κλειδί για να τον προλάβει μια γυναίκα είναι η πρόληψη: Είναι η ψηλάφιση από την ίδια, αφού της δείξει ο γιατρός της τον τρόπο - αλλά και από το γιατρό. Ακόμα, είναι η μαστογραφία, κι αν χρειαστεί, με προτροπή γιατρού, υπερηχογράφημα και βιοψία ή μαγνητική τομογραφία.

Ομως οι γυναίκες διστάζουν, και κάποιες ενώ έχουν μόνες τους πιάσει κάτι στο στήθος τους, καθυστερούν. Ο δισταγμός τους μπορεί να οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο. Πάντως γυναίκες με λιγότερη οικονομική άνεση παρατηρείται ότι δεν κάνουν εξετάσεις γιατί δεν έχουν χρήματα. Ισως εκεί να οφείλεται και το ότι πολλά περιστατικά καρκίνου διαγιγνώσκονται σε προχωρημένο στάδιο. Στην εκδήλωση καρκίνου συμβάλλει και η κακή διατροφή που συνήθως κάνουν.

ΝΑ ΑΚΟΥΜΕ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ

Πολύ σημαντικό είναι να γνωρίζουμε και το ιστορικό της οικογένειάς μας και να το συζητάμε με το γιατρό μας. Πρέπει να απομυθοποιήσουμε τον καρκίνο και να στρεφόμαστε στον κατάλληλο γιατρό για να μας δείξει πώς θα κάνουμε σωστά την ψηλάφιση. «Δεν ξέρουμε να ψηλαφίζουμε το στήθος μας - πρέπει να ακούμε και να γνωρίζουμε το σώμα μας», αναφέρει. Ετσι θα καταλάβουμε οποιαδήποτε αλλαγή και πηγαίνουμε άμεσα στο γιατρό χωρίς «να φοβόμαστε ότι είναι καρκίνος γιατί μπορεί και να μην είναι», λέει η  Μαρία Ζαφειροπούλου.

Εξηγεί ότι ο καρκίνος του μαστού δεν πονάει, είναι σαν κάποιο μικρό ογκίδιο: «Με το χέρι μου άγγιξα ένα μικρό εσωτερικό λίπωμα, ούτε πονούσε ούτε με ενοχλούσε», λέει περιγράφοντας πώς το ανακάλυψε. Την ίδια μέρα κιόλας, επειδή υπήρχε ιστορικό καρκίνου στην οικογένειά της, πήγε στο γιατρό και έκαναν υπέρηχο. «Ο γιατρός μου το ψηλάφισε και αμέσως κάναμε υπέρηχο και στον άλλο μαστό, και εκεί φάνηκε - μόνο έτσι, γιατί στην ψηλάφιση δεν έβρισκε τίποτα...».

Το επόμενο ήταν η συνάντηση με τον ογκολόγο, μαστολόγο-χειρουργό για να γίνει κυτταρολογική εξέταση, που προηγήθηκε της επέμβασης. «Ακολούθησε το χειρουργείο και η ολική μαστεκτομή και στα δύο στήθη, επειδή είχα το βεβαρημένο οικογενειακό ιστορικό», αφηγείται.

ΣΤΗ ΝΙΚΗ ΒΟΗΘΑΕΙ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ

Οι γυναίκες δεν θέλουν να ακούσουν ότι μπορεί να κάνουν μαστεκτομή, για λόγους εμφάνισης. «Είναι ένα ακρωτηριασμός, αλλά με ενθάρρυνε ότι γίνεται αποκατάσταση - αν και προκειμένου να σώσω τη ζωή μου δεν θα με ένοιαζε η αποκατάσταση», λέει η Μ. Ζαφειροπούλου.

Οταν άκουσε τα αποτελέσματα της ιστολογικής εξέτασης κι ότι ο καρκίνος της ήταν μεταστατικός, «αυτό με έκανε σκληρή και αποφασιστική, να τον νικήσω». Δεν έχασε χρόνο και ξεκίνησε γρήγορα χημειοθεραπεία, μετά τις ακτινοβολίες, και παράλληλα το herceptin. Το πιο σοκαριστικό ήταν «όταν μου έπεσαν τα μαλλιά - αλλάζει την εμφάνιση και είναι το χαρακτηριστικό ενός καρκινοπαθούς», εξηγεί η ίδια για το πώς ένιωσε. Επίσης δεν ήταν εύκολο να αντικρίσει πρώτη φορά τον εαυτό της στον καθρέφτη μετά τη μαστεκτομή, τη σόκαρε τόσο που δεν ήθελε να μπει ούτε για μπάνιο.

Τώρα, 3,5 χρόνια μετά, η Μαρία έχει κάνει αποκατάσταση ενώ κάθε εξάμηνο κάνει επαναληπτικές εξετάσεις. Και θα θυμάται πάντα τη συμβουλή του γιατρού: «80% είναι η επιτυχία του χειρουργείου και 20% η ψυχολογ