Βέβαια, η εκμετάλλευση μικρών παιδιών που βγαίνουν στη ζητιανιά με τη συνοδεία των μανάδων τους ή περιφερόμενα μόνα τους, εκτεθειμένα σε κάθε λογής κινδύνους, δεν είναι καθόλου πρωτόγνωρο φαινόμενο. Κατά καιρούς, κυκλώματα που εκμεταλλεύονται κυρίως βρέφη και μεγαλύτερα τσιγγανόπουλα από βαλκανικές χώρες περνάνε κι απ' την Καλαμάτα. Η πόλη, όπως και άλλες πρωτεύουσες της Πελοποννήσου, αποτελεί ένα σταθμό στις συνεχείς μετακινήσεις των κυκλωμάτων, που με τον τρόπο αυτό διαφεύγουν τη σύλληψη από τις Αρχές.
Χαρακτηριστικό είναι ότι προχθές, όταν συναντήσαμε τη γυναίκα της φωτογραφίας, αυτή ζητιάνευε μόνη της στο πεζοδρόμιο της Αριστομένους, στο ύψος της Βαλαωρίτου. Ζητούσε από τους περαστικούς λεφτά για το φαγητό και το γάλα των παιδιών της και μετά από λίγο, αφού την πλησίασε μια άλλη γυναίκα και κάτι συνεννοήθηκαν, ο φακός της "Ε" φωτογράφισε την ίδια γυναίκα να ζητιανεύει μαζί με ένα παιδί πιο κάτω, στο ύψος της Ξενοφώντος.
«ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΟΥ ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ»
Δυστυχώς, η επαιτεία όπως και η παραμέληση εποπτείας ανηλίκου θεωρούνται πλημμελήματα. Ετσι οι ποινές δεν είναι ιδιαίτερα αυστηρές, όπως επισημαίνουν δικαστικές πηγές. Οπότε ακόμα κι όταν γίνονται συλλήψεις, δεν σημαίνει ότι τα παιδιά θα μπορέσουν να ξεφύγουν από αυτή τη ζωή. Οι νόμοι του κράτους δεν έχουν αποδειχθεί αποτελεσματικοί, ώστε τα παιδιά -τσιγγανάκια και μη- να προστατεύονται. Επιπρόσθετα η απουσία δομών φιλοξενίας δεν επιτρέπει την απομάκρυνσή τους από το περιβάλλον που τα εκμεταλλεύεται και τα εξωθεί στη ζητιανιά.
Δικαστικός λειτουργός μας είπε ότι ο μόνος που μπορεί να επέμβει σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο εισαγγελέας, ο οποίος διατάσσει τη σύλληψη της γυναίκας. Ωστόσο, η γυναίκα που θα συλληφθεί θα αντιμετωπίσει την κατηγορία της επαιτείας που διώκεται σαν πλημμέλημα, ενώ στο αστυνομικό τμήμα προφασίζεται πως δεν είχε πού να αφήσει το παιδί και αναγκαστικά το πήρε μαζί της. Τις περισσότερες φορές μετά τη σύλληψη και αφού οδηγηθεί στον εισαγγελέα αφήνεται ελεύθερη και εξαφανίζεται.
ΣΥΛΛΗΨΕΙΣ ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΙΚΡΙΣΜΑ
Σε ελάχιστες περιπτώσεις ξεκινά από τις Αρχές διαδικασία για να ερευνηθεί αν πράγματι το παιδί είναι δικό της. Η διαδικασία, όπως πληροφορηθήκαμε, παίρνει χρόνο και στη συντριπτική τους πλειοψηφία, λόγω και της έλλειψης χώρων για τη φιλοξενία των παιδιών, εξαφανίζονται. Δικηγόροι μας επεσήμαναν ότι μια σύλληψη από μόνη της δεν αρκεί, καθώς όσοι συλλαμβάνονται αντιμετωπίζονται σαν επαίτες, και με τη δικαιολογία ότι το παιδί είναι δικό τους διώκονται με την κατηγορία της επαιτείας που αποτελεί πλημμέλημα. Εξάλλου, στις περισσότερες των περιπτώσεων οι κοινωνικές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν ευθυνόφοβα τέτοιου είδους περιστατικά. Η Αστυνομία από την πλευρά της, πέραν κάποιων συλλήψεων επαιτών, δεν διαθέτει το ανθρώπινο δυναμικό για να παρακολουθήσει και να συλλάβει τα άτομα που εκμεταλλεύονται αυτά τα παιδιά, όταν ειδικά πρόκειται για κυκλώματα που, όπως προαναφέραμε, μετακινούνται συνεχώς για να διαφεύγουν τη σύλληψη από τις Αρχές.
Ν.Κ.
