Πολλά από τα θέματα που έχει διαχρονικά αναδείξει η «Ε» από τότε που αρχισυντάκτης ήταν ο Ηλίας Μπιτσάνης και μέχρι σήμερα, κάλλιστα θα μπορούσαν να ενσωματωθούν ως προτάσεις στο σχεδιασμό της πόλης για τον θεσμό που διεκδικεί. Ας δούμε ένα απ' αυτά.
Είτε διεκδικούμε κάποιο θεσμό είτε όχι, πολλά θα συνεισέφερε στην ανάπτυξη της Καλαμάτας η ενοποίηση των ιστορικών και πολιτιστικών χώρων. Ας περπατήσουμε τη διαδρομή ξεκινώντας από το παλαιό καπνεργοστάσιο (Σταδίου - Παλαιολόγου - Καλλιπατείρας) που αργά ή γρήγορα θα έλθει η ώρα της αξιοποίησής του από την ευαίσθητη στον πολιτισμό οικογένεια Καρέλια. Λίγο πιο πάνω δεσπόζει το νεκροταφείο με τα τεράστιας καλλιτεχνικής αξίας ταφικά μνημεία και ακριβώς απέναντί του η Μονή Καλογραιών με την ιστορική παραγωγή του γνωστού παγκοσμίως μεταξωτού καλαματιανού μαντιλιού. Συνεχίζουμε με την Υπαπαντή, τον μητροπολιτικό ναό που στον περίβολό του περιμένουν την ανάδειξή τους τα ερείπια των αρχαίων Φαρών. Το Επισκοπείο και δίπλα του το ημιτελές Θρησκευτικό Μουσείο, η διπλή εκκλησία Αγ. Αθανάσιος και Αγιος Νικόλαος μπροστά από το Στρατιωτικό Μουσείο. Κοιτάζοντας ψηλά βλέπεις το Κάστρο και στα πόδια του το Δημοτικό Ωδείο, ενώ κατεβαίνοντας συναντάς τη Φιλαρμονική και το Αρχαιολογικό Μουσείο, για να καταλήξεις στο ιστορικό εκκλησάκι των Αγ. Αποστόλων, που ξεκίνησε με τη δοξολογία η Επανάσταση του 1821.
Σας περιγράψαμε μια διαδρομή που αν κατ' αρχήν συγκινήσει ως ιδέα και στη συνέχεια εξεταστεί και κριθεί αξιοποιήσιμη, τότε να είστε βέβαιοι ότι και ο πιο στρυφνός δήμαρχος θα έβαζε την τελική υπογραφή.
Για να δούμε έτσι ένα διαφορετικό Ιστορικό Κέντρο που δεν θα το σηματοδοτούν μόνο τα φαγάδικα και τα μπαρ, τα οποία φυσικά είναι αναγκαία και χρήσιμα.
Τον λόγο έχουν οι ειδικοί αρχιτέκτονες και λοιποί επιστήμονες για να εκπονήσουν τις μελέτες που χρειάζονται και να βγάλουν το κόστος υλοποίησης.
Προτάσεις λοιπόν για μια άλλη Καλαμάτα και όχι μόνο στείρα κριτική. Οποιος αξίζει να έχει λόγο στο δημόσιο διάλογο ας το αποδείξει στην πράξη. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια, τα έργα σπανίζουν. Και αυτό πάει γάντι με την κατάντια μας.
Ντίνος Δ. Πλεμμένος
