Μπορεί επί σειρά ετών να έχουν κάνει αιτήσεις προς την εκάστοτε δημοτική αρχή ώστε να αποκατασταθούν οι δρόμοι αλλά εις μάτην. Οι δρόμοι παραμένουν με χαλίκι και σε πολλά σημεία έχουν δημιουργηθεί και λακκούβες. Το συγκεκριμένο οικοδομικό τετράγωνο δεν είναι μια γειτονιά χωρίς ζωή. Σε αυτό υπάρχουν 18 νέα σπίτια που ζουν και παίζουν 30 μικρά παιδιά. Φαίνεται όμως ότι γενικά η πλευρά αυτή της πόλης είναι εγκαταλειμμένη, καθώς -όπως μας έδειξαν- λίγα μέτρα πιο κάτω υπάρχει γράνα για τα όμβρια που όμως έχει μείνει ακαθάριστη και έτσι σε μια μεγάλη νεροποντή υπάρχει ο κίνδυνος για πλημμύρες.

Για το διαρκές αίτημά τους και την ταλαιπωρία που υφίστανται στην γειτονιά τους μας μίλησε ο Σταύρος Παναγιωτόπουλος σημειώνοντας: «Στη συγκεκριμένη περιοχή πριν 15 χρόνια έγινε η παραχώρηση και η διάνοιξη του δρόμου από εμένα προσωπικά. Στην πορεία ενώ περιμέναμε από την δημοτική αρχή να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της και να αποκαταστήσει το δρόμο αυτό με ασφαλτόστρωση, πεζοδρόμια, κράσπεδα, δυστυχώς δεν ανταποκρίθηκε. Εχουμε κάνει κατ' επανάληψη αιτήσεις στο δήμο, αλλά δυστυχώς ούτε απάντηση δεν πήραμε, μόνο προφορικές υποσχέσεις αλλά αποτέλεσμα κανένα. Σε αυτή την περιοχή έχουν χτιστεί 18 νέες οικοδομές από νέους ανθρώπους και ζουν περίπου 30 μικρά παιδάκια. Ζούμε σε συνθήκες δύσκολες, το χειμώνα με τη λάσπη το καλοκαίρι με τη σκόνη. Σίγουρα αυτή η κατάσταση πρέπει να διορθωθεί. Να γίνει αποκατάσταση του δρόμου και ο δήμος να μην κλείνει τα μάτια σε κάτι που έχει υποχρέωση να κάνει πράξη. Ζητάμε να γίνει αυτό το οικοδομικό τετράγωνο ανθρώπινο. Δυστυχώς εδώ έχουν αμελήσει και αδιαφορήσει, δεν θέλουν να το δουν και δεν ξέρω το γιατί».

Από την πλευρά της η Ελένη Μακρή, κάτοικος και αυτή της περιοχής, τόνισε: «Είμαι από τις πρώτες κατοίκους εδώ της περιοχής πριν 35 χρόνια. Στην συνέχεια φτιάχτηκαν και άλλα σπίτια και πριν 15 χρόνια φτιάχτηκε αυτό το οικοδομικό τετράγωνο. Το πρόβλημα που υπάρχει είναι πως αν και η περιοχή απαρτίζεται από νέες οικογένειες, νέα παιδιά και έχει ζωή, έχουν αδιαφορήσει και δεν το ξέρουμε το γιατί. Κάθε καλοκαίρι πνιγόμαστε στην σκόνη και το χειμώνα στη λάσπη, ενώ έχουμε πλημμυρισμένους δρόμους αφού δεν έχει γίνει τίποτα για το πού θα πάνε τα νερά. Η ζωή όλων μας είναι πολύ δύσκολη. Ζητάμε να γίνει ανθρώπινη αυτή η περιοχή, αυτό το τετράγωνο να γίνει ανθρώπινο, όπως η υπόλοιπη πόλη. Γιατί όλα σταματάνε εδώ;».

Κ.Μπ.