Μέχρι και τους τρεις μήνες φτάνει ο χρόνος αναμονής για ένα ραντεβού στο Κέντρο Ψυχικής Υγείας Καλαμάτας. Στα 4 χρόνια λειτουργίας του οι θέσεις του προσωπικού δεν έχουν αυξηθεί, αντίθετα με τα αιτήματα βοήθειας. Εχει ωστόσο δρομολογηθεί η κινητή μονάδα ψυχικής υγείας και το ιατροπαιδαγωγικό κέντρο αλλά πότε θα γίνουν οι προκηρύξεις και οι προσλήψεις δεν μπορεί κανείς να προβλέψει λόγω της οικονομικής συγκυρίας. "Παρόλο που θεωρώ ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε, οι ανάγκες είναι μεγαλύτερες από αυτό που μπορούμε να παρέχουμε και να κάνουμε", ανέφερε στην "Ε" ο υπεύθυνος του κέντρου, ψυχίατρος Ανδρέας Υφαντής. Τόνισε πάντως ότι έχουν γίνει σημαντικά βήματα στον τομέα της ψυχικής υγείας στο νομό με τελευταίο τη λειτουργία Ψυχιατρικής Κλινικής στο Νοσοκομείο Καλαμάτας.
Ομως απομένουν πολλά να γίνουν ώστε να αναπτυχθούν ολοκληρωμένες, ποιοτικές υπηρεσίες ψυχικής υγείας προκειμένου να καλυφθούν οι συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες. Εξάλλου πέρα από τον τρόπο δουλειάς στο κέντρο που έχει κερδίσει την εμπιστοσύνη των ανθρώπων, υπάρχει και ο παράγοντας οικονομική κρίση που οδηγεί πολλούς να φτάνουν μέχρι την πόρτα του. "Βλέπω ότι οι οικονομικές συγκυρίες οδηγούν ανθρώπους στο να έρθουν εδώ. Ο φόβος της ανεργίας, η ανεργία, τα οικονομικά προβλήματα, η αύξηση του άγχους αλλά και το ότι οι υπηρεσίες μας παρέχονται δωρεάν, οδηγούν κάποιους ανθρώπους στο να ζητήσουν ψυχολογική βοήθεια", σημείωσε χαρακτηριστικά ο Α. Υφαντής.
ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ
Το Κέντρο Ψυχικής Υγείας ξεκίνησε στα μέσα του 2007 και στις αρχές του 2008 η λειτουργία του έγινε πιο ουσιαστική. Βασικός στόχος του ήταν και παραμένει η ψυχική ασθένεια να πάψει να φέρει το κοινωνικό στίγμα. Στην κατεύθυνση αυτή ξεκινά μια σημαντική συνεργασία με το Σύλλογο Οικογενειών για την Ψυχική Υγεία της Πάτρας - «μια δειλή προσπάθεια μαζί με εθελοντές συγγενείς ασθενών», όπως είπε χαρακτηριστικά ο υπεύθυνος του κέντρου. Και τόνισε ότι "τέτοια βήματα συμβάλλουν και στον αποστιγματισμό της ψυχικής νόσου και γενικότερα στο να μπούμε σε μια καινούργια νοοτροπία: Να μην τα περιμένουμε όλα από το κεντρικό κράτος -γιατί είδαμε ότι αυτό σε ένα μεγάλο ποσοστό απέτυχε- αλλά να καταλάβουμε ότι απαιτείται και η θέληση, οργάνωση, διεκδίκηση των άμεσα ενδιαφερομένων".
Ενας σύλλογος οικογενειών έχει λόγο στη διαμόρφωση πολιτικής για την ψυχική υγεία και σε άλλες πόλεις που έχει δραστηριοποιηθεί έχει διεκδικήσει και καταφέρει καλύτερη περίθαλψη και θεραπευτικές δομές. Επιπρόσθετα, μέσα από διάφορες δραστηριότητες, όπως θεατρικές και καλλιτεχνικές ομάδες, οι άνθρωποι που έχουν ξεπεράσει κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα συμμετέχουν ενεργά μέσα στην πόλη και στις δραστηριότητές της.
Εξάλλου ένα σημαντικό κομμάτι της θεραπείας ενός ατόμου είναι αυτό της επανένταξης μέσα και από την επαγγελματική αποκατάσταση. Δυστυχώς σύμφωνα με τον κ. Υφαντή η απορρόφηση στην αγορά εργασίας αυτών των ανθρώπων είναι συνυφασμένη με την κρίση. "Η επαγγελματική ένταξη ανθρώπων με ιδιαίτερες ανάγκες έχει γίνει σχεδόν απαγορευτική", σημείωσε εξαιτίας και της ανυπαρξίας προγραμμάτων προστατευμένης εργασίας ή ειδικής επαγγελματικής αποκατάστασης. Επιπρόσθετα παρατηρεί ότι "πολλές οικογένειες αναζητούν ένα χώρο διαμονής αυτών των ανθρώπων, κόντρα στη δική μας φιλοσοφία η οποία λέει ότι ο άνθρωπος ο οποίος έχει κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά δεν πρέπει να απομακρύνεται από το σπίτι στο οποίο ζει" -απόρροια και αυτό όπως πιστεύει της οικονομικής κρίσης.
