Το βιβλίο περιλαμβάνει ιστορίες ασυνόδευτων παιδιών - προσφύγων, που μιλούν με λόγια καρδιάς για όσα έζησαν, αλλά και όσα ονειρεύονται. Μέρος των εσόδων θα διατεθεί για τη στήριξη των δομών της "Praxis", όπου φιλοξενούνται ασυνόδευτα παιδιά - πρόσφυγες. Η εκδήλωση θα γίνει την Κυριακή 2 Απριλίου στις 7 μ.μ. στο "Elite City Resort".
- Τι θα περιλαμβάνει η εκδήλωση της Καλαμάτας; "Αρχικά, θα ήθελα να επισημάνω τη μεγάλη συναισθηματική αξία αυτής της παρουσίασης. Η Καλαμάτα ως πόλη στα παιδικά μου χρόνια (όταν ακόμη οι διακοπές περιορίζονταν στο χωριό, καθώς και οι δύο μου γονείς γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στον Αετό και το Κεφαλόβρυσο) ήταν η πόλη - ορόσημο, η πόλη διαφυγής, η πόλη που με γέμιζε εικόνες, θάλασσα, πολιτισμό, ιστορία. Ετσι αισθάνομαι κάθε φορά που την περπατάω. Γι’ αυτό και όταν με ρωτούσαν στο σχολείο στην Αθήνα, από πού είμαι, έλεγα με περηφάνια «Από την Καλαμάτα». Με αφορμή, λοιπόν, την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου θα βρίσκομαι στην πόλη - ορόσημο των παιδικών μου χρόνων και της ενήλικης ζωής μου, για να παρουσιάσω, με ομιλητές που έχουν τη δική τους αυτόνομη και αξιοθαύμαστη πορεία, το καινούριο μου βιβλίο. Μία ώρα πριν την έναρξη της παρουσίασης του βιβλίου, στις 6 μ.μ., θα υπάρξει παράλληλη δράση, βιωματικό εικαστικό εργαστήρι με θέμα «Οι λέξεις και τα χρώματα που ταξιδεύουν». Η κ. Κατέρη θα επιμεληθεί της δράσης αυτής, μαζί με μια παρέα παιδιών που θα συμμετέχουν εθελοντικά στο βιωματικό εργαστήρι".
- Πώς προέκυψε το υλικό αυτών των αφηγήσεων από τα προσφυγόπουλα; "Θα ήθελα και εδώ να ξεφύγω λίγο της απάντησης και να αναφερθώ στον γεννήτορα αυτής της ιδέας, ιδέα η οποία με έφερε κοντά με αυτά τα παιδιά. Αναφέρομαι στον αείμνηστο πρόεδρο της "Praksis" Τζαννέτο Αντύπα, ο οποίος ήταν εκείνος που μου περιέγραψε με ακρίβεια και αγάπη τη σκέψη του. Ενα βιβλίο με αυτόν τον τίτλο «Μέσα από τα μάτια τους», που θα περιλαμβάνει ιστορίες ασυνόδευτων παιδιών – προσφύγων και μέρος των εσόδων θα ενισχύει τις Δομές Φιλοξενίας της Οργάνωσης. Ποιος θα έλεγε όχι; Την αγάπησα από την πρώτη στιγμή. Ηταν άλλωστε αυτό το φως στα μάτια του, που δε θα μπορούσα να κάνω αλλιώς. Ετσι ξεκινήσαμε, από μία γιορτή που έγιβε την Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, σε μία από τις δομές. Επειτα συμφώνησε και ο Διονύσης Βαλεριάνος, ο υπεύθυνος της "Ελληνοεκδοτικής". Εκτοτε επισκέφθηκα διάφορους ξενώνες της οργάνωσης. Τα παιδιά δήλωναν συμμετοχή στους υπεύθυνους των δομών και εγώ μιλούσα μαζί τους, ώρες που εκείνα είχαν την ευχέρεια, με τη βοήθεια διερμηνέα".
- Πώς ήταν η διαδικασία καταγραφής; Φαντάζει πολύ δύσκολο σε έναν τρίτο να συνειδητοποιήσει τον τρόπο με τον οποίο ο συγγραφέας τα αποτυπώνει στο χαρτί. Και εννοώ κυρίως συναισθηματικά, ψυχολογικά. "Πολλές φορές πρέπει να σου πω ότι μέσα μου λύγιζα. Ενιωθα ότι ήθελα να κλαίω ή να τα πάρω όλα μια αγκαλιά και να τους πω «Είμαστε εμείς εδώ τώρα. Μη φοβάστε!». Και συνέβαινε κάτι κάθε φορά, λες και το καταλάβαιναν. Ελεγαν κάτι άλλο για να μη γίνει το κλίμα πιο βαρύ. Αλλαζαν την κουβέντα. Κάποιες φορές χαμογελούσαν. Από τεχνικής άποψης ο προφορικός λόγος, ιδιαίτερα όταν παρεμβάλλεται και ένας διερμηνέας, δε θα μπορούσε να είναι ποτέ ίδιος με το τελικό κείμενο. Τη στιγμή που το μετέφερα στο χαρτί και του έδινα μορφή γραπτού λόγου, δεν άφηνα από τα χέρια μου τη μυρωδιά των λέξεων, την κόψη της ματιάς τους, το πρόσωπό τους. Ισως, έχοντας όλα αυτά κατά νου, σκεφτόμουν πώς θα το έγραφε το κάθε ένα".
- Ποιο είναι το επόμενο βήμα; Τι ακολουθεί μετά τις παρουσιάσεις; "Και άλλες παρουσιάσεις, αυτό το ταξίδι είναι μεγάλο! Και όσα η ψυχή ονειρεύεται. Και άλλα βιβλία. Και άλλα παιδιά. Και ακόμη περισσότεροι φίλοι σε ταξίδια αγάπης, όπως συνηθίζω να λέω τις παρουσιάσεις, καθώς όλα μου τα βιβλία στηρίζονται από μία ανθρωπιστική δράση".
- Τα παιδιά του βιβλίου έχουν ελπίδα; Η΄ αυτό είναι μια ψευδαίσθηση ανθρώπων "βολεμένων" σαν εμάς; "Η διαφοροποίησή μας έγκειται - και αυτό κάνει και εκείνα ξεχωριστά - στο ότι η δική τους ελπίδα δεν είναι η ελπίδα του καναπέ, του μάννα εξ' ουρανού. Είναι η ελπίδα του δικού μας αρχαίου ρητού «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Μια ελπίδα αεικίνητη, εργατική, παθιασμένη, αγωνίστρια. Ελπίδα που ανήκει στον καθέναν ξεχωριστά, αλλά ταυτόχρονα εκφράζεται από όλους. Αυτή την ελπίδα που όλοι έχουμε ανάγκη και υποχρέωση να επαναπροσδιορίσουμε. Για μένα αυτά τα παιδιά ήταν ένα μάθημα ζωής και … ελπίδας".
Η Φωτεινή Κωνσταντοπούλου είναι αστυνομικός και συγγραφέας παιδικών βιβλίων. Το δεύτερο βιβλίο της με τίτλο «Μια ζαχαρένια συνταγή», που εξαντλήθηκε και θα επανακυκλοφορήσει από την "Ελληνοεκδοτική" με την υποστήριξη της ΕΡΤ, είναι το πρώτο ελληνικό βιβλίο που τέθηκε υπό την αιγίδα του UNHCR και τα έσοδά του υποβοήθησαν την παγκόσμια εκστρατεία "Back2School" του Οργανισμού. Εγινε ελληνικό best seller και η συγγραφέας έγινε η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που πήρε τον τίτλο της "UNHCR High Profile Supporter". Ο συγκεκριμένος τίτλος απονέμεται σε προσωπικότητες απ’ όλο τον κόσμο που με την προσφορά τους στο κοινωνικό σύνολο συμβάλλουν ουσιαστικά στο έργο της Υπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε. και η δράση τους αποτελεί πηγή έμπνευσης για όλους τους ανθρώπους. Πέραν του συγγραφικού έργου και της εθελοντικής κοινωνικής προσφοράς της, έχει διοργανώσει σημαντικές δράσεις για τους πρόσφυγες με την υποστήριξη φορέων στην Ελλάδα. Μία από αυτές ήταν στο πλαίσιο του εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος (με την Μ.Κ.Ο. PRAKSIS και την Ολυμπιακή Ακαδημία της χώρας) και του συνεορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Προσφύγων και της Ολυμπιακής Ημέρας (με την Ολυμπιακή Ακαδημία της χώρας και το Διεθνές Κέντρο Ολυμπιακής Εκεχειρίας). Η τελευταία διοργάνωση "Get active on#olympic day#with refugees" επιλέχτηκε στην τελική τριάδα του Peace and Sport International Forum, το οποίο τελούσε υπό την αιγίδα της αυτού εξοχότητας πρίγκιπα Αλβέρτου του Μονακό του 2ου. Από την "Ελληνοεκδοτική" κυκλοφορεί επίσης το βιβλίο της με τίτλο «Ο τυροκοφτερός" ένα βιβλίο διατροφής για παιδιά ηλικίας από 7 ετών και πάνω, το οποίο θα συμμετέχει στο ελληνικό περίπτερο της Διεθνούς Εκθεσης Παιδικού Βιβλίου, που θα γίνει στη Μπολόνια και ήδη στη χώρα μας γνωρίζει επιτυχία.
Γ.Σαρ.
