Τις Κυριακές υπάρχει ένα άτυπο ραντεβού για μερικούς από μας. Ο στόχος ο σταθερός: να βρεθούμε κάποιες ώρες μέσα στη φύση και κάθε φορά ένας νέος προορισμός. Την Κυριακή,29 Ιανουαρίου ο προορισμός ήταν μια κορυφή στη στο βόρειο τμήμα του κεντρικού Ταϋγέτου Νεραιδοβουνα. Με όνομα τόσο θελκτικό και πλάνο, όσο και η διαδρομή για να την κατακτήσεις.
Συγκεντρωθήκαμε στα γραφεία του συλλόγου στις 8 και αναχωρήσαμε για τις κατασκηνώσεις της Αγίας Μαρίνας, κοντά στο τουριστικό Ταϋγέτου πάγος στο δρόμο δυσκόλεψε την οδική πορεία μας και έτσι χάσαμε πολύτιμο χρόνο. Αναγκαστήκαμε να αφήσουμε τα αυτοκίνητα πιο χαμηλά από το προβλεπόμενο σημείο εκκίνησης της πορείας μας. 
Αρχηγός ήταν ο Γιάννης Κουραμπας, γνώστης της περιοχής που εξετάζοντας τα δεδομένα (ώρα εκκίνησης και καιρό, που τότε ήταν αρκετά ομιχλώδης) αποφάσισε να κάνουμε ένα τμήμα της πορείας. Στόχος πια ήταν τα Κοντοβούνια.|
Τα «Κοντοβούνια» είναι ένα οροπέδιο στο βόρειο τμήμα του κεντρικού Ταϋγέτου με μέσο υψόμετρο 1.650 μ. Ονομάζεται έτσι λόγω των πολλών μικρών και ομαλών κορυφών του, πίσω από τις οποίες δεσπόζουν επιβλητικές οι μεγάλες κορυφές του Ταϋγέτου.
Αρχικά διασχίζουμε την περιοχή "Άσπρα χώματα" μαγευτική απο το λευκό που κυριαρχει.Ακολουθουμε μια διαδρομή εκτός μονοπατιου,που μας οδηγεί σε κορυφογραμμή. Έτσι έχουμε τη δυνατότητα να απολαύσουμε τη θεα των άλλων κορυφών του Ταϋγέτου ,τον Προφήτη Ηλία και το Χαλασμένο στο βαθος,το Τραγοβουνι δεξιά μας και τη Νεραιδοβουνα απέναντι περιφη κόψη της νεραιδοβουνα βρίσκεται ακριβώς μπροστά μας..μας χωρίζει μια χαράδρα και αρκετές ώρες πορειας.Δυστυχως είναι απαγορευτική η πορεία προς τα κει λόγω έλλειψης χρόνου.
Ο καιρός καλυτερεύει και γίνεται ιδανικός με το πέρασμα της ωρας.Εχουμε καλή ορατότητα στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομης,ελαχιστο αέρα και ένα χιόνι μαλακό σαν πουδρα!Σε κάποια σημεία υπήρχε παγος.καποιοι έκαναν χρήση κραμπον (εξοπλισμός που επιτρέπει ασφαλή κίνηση σε παγωμένο χιόνι),ενώ άλλοι δεχτήκαν τη βοήθεια απο τους πιο εμπείρους και ψύχραιμους.
Περπατάμε στην κορυφογραμμή και κει θαυμάζομε τη γενναιοδωρία της φυσης.Ολα τα στοιχεία της μπροστά μας:χωμα,νερο με μορφή χιονιού και ο καταγάλανος οριζοντας.Περναμε απο ένα παλιό αλωνι,απαραίτητο για την συγκομιδή της σοδειάς σε μακρινές εποχές, καλυμμένο εξ ολοκλήρου απο το χιονι.Μετα απο μια σύντομη στάση για φαί και τις απαραίτητες αναμνηστικές φωτογραφίες αρχίζουμε να κατηφορίζουμε αυτή τη φορά απο το μονοπατι. Αφήνουμε την ημιαλπικη ζώνη και κατηφορίζουμε μέσα στο δάσος με τα έλατα καλυμμένα απο το χιονι. Τελος, αποφασίζουμε να περπατήσουμε λίγο ακόμα πριν φτάσουμε στα αυτοκίνητα και να ανεβούμε στο πυροφυλάκιο.
Η ανάβαση εκεί, παρόλο που είναι συντομη, ειναι και κουραστική εξαιτίας της μεγάλης κλίσης του εδάφους. Ανεβαίνουμε τη ζώνη πυρασφαλείας, στοιχισμενοι σε σειρα,όπως στο μεγαλύτερο μέρος της πορείας σήμερα,προς διευκόλυνση αυτών που έπονται από τα βήματα που σχηματίζουν οι προπορευμένοι στο χιόνι. Ομίχλη πάλι. Πολλοί αναφέρονται σε σκηνές του Θ. Αγγελοπουλου που αποπνέουν έντονα την αίσθηση αυτού του τοπίου. Φτάνουμε στο πυροφυλακιο,ακολουθει μικρή στάση και μετά παιχνίδι στην καταβαση.Τα 2 μέλη που μας ακολουθούν κάνοντας ορειβατικό σκι φτάνουν πολύ σύντομα και κάνοντας αξιοζήλευτους ελιγμούς. Οι υπόλοιποι διασκεδάζουμε κάνοντας τσουλήθρα οπού υπάρχει μεγάλη κλιση και τρέχοντας στο χιόνι.|
Είναι απόγευμα, περίπου 5 και έχουμε περπατήσει σχεδόν 6 ώρες στο χιόνι. Σταματάμε σε ένα παραδοσιακό καφενείο στην Αρτεμισια για ζεστό τσάι και τσίπουρο.
Η Νεραιδοβουνα, που τόσο κοντά έφτασα σήμερα και δεν κατάφερα να πάω ήταν η αφορμή πριν δυο χρονιά για να βρίσκομαι και εγώ τις Κυριακές αυτά τα άτυπα ραντεβού.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΜΑΝΙΑΤΗ