Το ξεκίνημα έγινε από το γεφύρι της Αρχαίας Φιγαλείας στη νέα γέφυρα, ενώ ο κόσμος μεταφέρθηκε εκεί από την Αυλώνα, όπου ήταν η αρχική συγκέντρωση.

Φέτος για πρώτη φορά συμμετείχε και ο υπογράφων και πραγματικά ήταν μια ανεπανάληπτη εμπειρία ζωής. Ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού, το φιδίσιο κορμί της Νέδας, δεν ξέρεις τι να πρωτοθαυμάσεις, καθώς υπάρχουν πολλές εναλλαγές στο φυσικό τοπίο. Ξεκινάς περπατώντας μέσα στο νερό και στα στεγνά σημεία του ποταμού, με την παρόχθια βλάστηση να κυριαρχεί και την πρασινάδα να καλύπτει τα πάντα γύρω σου. Συναντάς μικρές λίμνες που σχηματίζει το ποτάμι, όπου πρέπει να κολυμπήσεις στα γάργαρα νερά για να συνεχίσεις, περπατάς από βράχο σε βράχο για να διασχίσεις περισσότερα μέτρα. Λίγο πιο κάτω συναντάς τον πρώτο καταρράκτη κρυμμένο μέσα στην πυκνή βλάστηση. Συνεχίζεις, το τοπίο αλλάζει, το ποτάμι περνά ανάμεσα από κάθετα βράχια δημιουργώντας άλλο σκηνικό και σε διάφορα σημεία νερά να στάζουν από πάνω. Συνεχίζεις, πάλι πρασινάδα διαφορετική, μεγαλύτερες λιμνούλες που πρέπει να κολυμπήσεις, περπάτημα σε ρηχά νερά, καθώς η κοίτη μεγαλώνει, συνεχείς εναλλαγές στο τοπίο. Πρώτη στάση στην πέτρινη γέφυρα κάτω από τα Πλατάνια, υποδοχή από την Τοπική Κοινότητα Αυλώνας με κολατσιό και καρπούζι. Μικρή ξεκούραση και όσοι επιθυμούν συνεχίζουν για το μεγάλο μήκος της διαδρομής, μια συνέχεια που ζεις τα πάντα, την πεζοπορία, την περιπέτεια, δοκιμάζεις τις αντοχές σου, απολαμβάνεις το μεγαλείο της φύσης, ανακαλύπτεις τους κρυμμένους φυσικούς θησαυρούς του τόπου σου.

Περπάτημα στο μονοπάτι που οδηγεί στο μεγάλο καταρράκτη (μονοπάτι που θέλει κάγκελα προστασίας), βουτιά στη λίμνη του καταρράκτη με τα νερά να πέφτουν δροσερά και ορμητικά πάνω σου, εμπειρία μοναδική. Ακολουθεί κατάβαση από τον δεύτερο μικρό καταρράκτη προς την κοίτη της Νέδας, με σχοινιά, καθώς απότομοι βράχοι δεν διευκολύνουν την εύκολη πρόσβαση. Με τη βοήθεια των οδηγών και των υπευθύνων κατεβαίνουν όλοι με ασφάλεια, μικροί και μεγάλοι. Και ξεκινά η μοναδική εμπειρία, το πέρασμα μέσα από το στόμιο, εκεί που το ποτάμι διασχίζει υπόγεια το βουνό, όπου κυριαρχεί το σκοτάδι και μόνο μια τρύπα στο μεγάλο θόλο επιτρέπει λιγοστό φως να μπει μέσα. Μια απόσταση 80 περίπου μέτρων όπου η περισσότερη διασχίζεται κολυμπώντας, προσφέροντας όμως μια εμπειρία που δύσκολα μπορεί να την ζήσεις κάπου αλλού. Βγαίνεις και αντικρίζεις τα τεράστια βράχια να είναι πάνω από την κοίτη του ποταμού, συνεχίζεις με πορεία πιο ομαλή με το ποτάμι πιο απλωμένο, με διαφορετικό φυσικό τοπίο και κάπου αργά το απόγευμα είναι το τέλος της διαδρομής στο ύψος της Καλίτσαινας. Αυτοκίνητα 4Χ4 μεταφέρουν τον κόσμο στην Αυλώνα και εκεί σε περιμένει η φιλοξενία του χωριού και των διοργανωτών. Στην πέτρινη πλατεία υπήρχε φαγητό και ποτό για όλους, μουσική και χορός. Οι γυναίκες του χωριού που ετοιμάζονται να κάνουν και σύλλογο είχαν ετοιμάσει γαλόπιτα, κουλουράκια και μαρμελάδα που προσέφεραν, χωρίς να λείπει και το τσίπουρο τοπικής παραγωγής.

Ετσι η όλη πεζοπορία ολοκληρώθηκε πολύ ευχάριστα.

Λίγα λόγια ευχαριστώντας τον κόσμο για τη συμμετοχή του αλλά και όσους στήριξαν το να πραγματοποιηθεί η πεζοπορία, είπαν ο πρόεδρος της Τ.Κ. Αυλώνας Γιάννης Λαμπρόπουλος, η Κατερίνα Μακρή-Παναγοπούλου εκ μέρους του Συλλόγου Γυναικών και ο Δημήτρης Κωλέτσος συγγραφέας-λαογράφος που κατάγεται από το χωριό. Ο αντιδήμαρχος Τριφυλίας Γιώργος Τσακανίκας τόνισε πως η συμμετοχή του κόσμου τούς δίνει δύναμη να συνεχίσουν αυτή την πεζοπορία που γίνεται στη μνήμη του Σωτήρη Λαμπρόπουλου, ενός ανθρώπου χαρισματικού και δημιουργικού που έδειξε τι σημαίνει όλοι μαζί μπορούμε. Ο Γιάννης Χριστόπουλος από τους ανθρώπους που αποτελούν την ψυχή της πεζοπορίας, επισήμανε ότι η μελέτη από τις πηγές μέχρι τις εκβολές του ποταμού παραμένει ζητούμενο ακόμη και σήμερα, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι η Νέδα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που χρειάζεται σεβασμό και να εκτιμάς ό,τι σου δίνει.

Κ.Μπ.