Ήταν υπέροχα την περασμένη Κυριακή (8/9ου) στην πεζοπορία του Συλλόγου Πεζοπόρων και Ορειβατών Καλαμάτας ''Ο Ευκλής'', ναι, τα κατάφερα και πάτησα κορυφούλα!

Στο “Αρσενικό βουνό" του Στρατή Μυριβήλη, τον "Αγαθό Γέροντα" του Νικηφόρου Βρεττάκου, στο βουνό που σύμφωνα με την μυθολογία κρύφτηκε η Ατλαντίδα, νύμφη, η Ταϋγέτη, από ντροπή, όταν πάρα τη θέληση της συνευρέθηκε με το Δία και απ' αυτήν πήρε τ' όνομα του....εκεί πήγαμε την Κυριακή, στον δικό μας υπέροχο Ταΰγετο!

Συγκεκριμένα περπατήσαμε από τον Άγιο Νικόλαο, στον Μαλεβό, στον Άγιο Παντελεήμονα στα 1.627 μ. υψόμετρο και πάλι πίσω, μέσα σε ένα παρθένο, εντυπωσιακό, σκιερό δάσος, γεμάτο με πυκνά ευθυτενή, μαύρα πεύκα κι έλατα. Τα βήματα μας απαλά πάνω στις πευκοβελόνες μας επέτρεπαν ν' ακούμε το θρόισμα των φύλλων και να νιώθουμε την ηρεμία και τη γαλήνη του δάσους, που στα περισσότερα σημεία ο ήλιος δεν έφτανε μέχρι κάτω.

Η διαδρομή μας ήταν μέχρι το "τριεθνές", το σημείο που συνορεύουν οι τρεις νομοί: Αρκαδίας, Λακωνίας και Μεσσηνίας, ένα σημείο όπου η θέα σου κόβει την ανάσα!

Γύρω γύρω νιώθεις να σε αγκαλιάζουν οι καταπράσινες πλαγιές κι οι ψηλές κορυφές του Ταΰγετου κι από κάτω από την μία πλευρά φαίνεται ο Λακωνικός κάμπος κι από την άλλη η Μεσσηνιακή πεδιάδα .

Από κει γεμάτοι εντυπώσεις πήραμε το δρόμο της επιστροφής προς τον Άγιο Νικόλαο.

Τελευταίος μας σταθμός ήταν το χωριό Αρτεμισία όπου κι επισκεφθήκαμε το Λαογραφικό της Μουσείο. Με την ευκαιρία χαρίσαμε για την βιβλιοθήκη του Μουσείου μια εγκυκλοπαίδεια για την νεότερη ιστορία της Ελλάδας.

Έτσι μια όμορφη μέρα έφτασε στο τέλος της.

Το σίγουρο είναι ότι ανυπομονώ για την επόμενη δράση του συλλόγου μας, που είναι στο φαράγγι του Ριντόμου, στις 22 Σεπτεμβρίου, όπου θα γνωρίσουμε το εντυπωσιακό ''Στένωμα''.