Την Κυριακή 21 Φεβρουαρίου αναχωρήσαμε νωρίς το πρωί από τα γραφεία του Ορειβατικού Συλλόγου Καλαμάτας με ευχάριστη διάθεση, γεμάτοι με θετική ενέργεια. Ολοι σκεφτόμασταν ότι η σημερινή μέρα είναι πολύ σημαντική γιατί θα συνεισφέραμε και εμείς στην αναδάσωση και διατήρηση του υπέροχου δάσους του Ταϋγέτου.
Φτάνοντας στο Τουριστικό Ταϋγέτου, μας περίμεναν εκεί οι «Οι φίλοι του Ταϋγέτου» για να μας καθοδηγήσουν στην περιοχή "Προφήτης Ηλίας", όπου θα γινόταν η φύτευση. Η περιοχή αυτή σημειώνεται 2 χλμ. περίπου, σε βατό χωματόδρομο, αριστερά του Τουριστικού στο 30ό χλμ. της εθνικής οδού Καλαμάτας - Σπάρτης. Το υψόμετρο φτάνει τα 1200μ.
Η διαδρομή μέχρι τον "Προφήτη Ηλία" περικλειόταν από αιωνόβια μαυρόπευκα, συνθέτοντας ένα συναρπαστικά πλούσιο τοπίο.
Λίγο πιο κάτω, στην περιοχή του "Προφήτη Ηλία”, όπως και σε άλλες περιοχές του Ταϋγέτου, συναντά κανείς την σοβαρή καταστροφή του δάσους από τις πυρκαγιές που έχουν ξεσπάσει κατά καιρούς. Υπενθυμίζεται ότι πάνω από 20.000 στρέμματα καταστράφηκαν στον Ταΰγετο το 1997 και λίγα χρόνια μετά άρχισε η αναδάσωσή τους. Μάλιστα, τα αποτελέσματα τότε ήταν πολύ καλά. Στη συμπλήρωση, όμως, της δεκαετίας ήρθε η δεύτερη, μεγαλύτερη πυρκαγιά, που ολοκλήρωσε το καταστροφικό έργο της πρώτης.
Η θέα από την περιοχή θα μπορούσε να χαρακτηριστεί απλά εκπληκτική. Ο καιρός ήταν καθαρός, ελαφρώς παγωμένος, αλλά με έναν ήλιο να ξεπροβάλλει δυνατό και ζεστό. Η προσέλευση των εθελοντών ήταν απαραίτητη και ευτυχώς μεγάλη. Από διάφορες περιοχές και συλλόγους, μαζευτήκαμε να προσφέρουμε και εμείς με τη σειρά μας ένα δώρο στη φύση.
Είχαμε στη διάθεσή μας 4.200 δεντράκια μαύρης πεύκης, προσφορά του Δασαρχείου Καλαμάτας. Οι σπόροι μαύρης πεύκης, είχαν συλλεχθεί από τον Ταΰγετο και μεγάλωναν σε ειδικά φυτώρια. Πρόκειται για δέντρα που φέρουν τα μορφολογικά χαρακτηριστικά της περιοχής και δεν έπρεπε να χαθούν.
Εμπειροι γεωπόνοι μας υπέδειξαν το σωστό τρόπο της φύτευσης. Μας τόνισαν ότι η δενδροφύτευση αποτελεί μια προσεχτική και υψίστης σημασίας διαδικασία, ώστε να είναι επιτυχής.
Οι λάκκοι για να φυτεύουμε τα δεντράκια είχαν ανοιχτεί. Ανάλογα με το μέγεθος του δέντρου, έπρεπε να προσαρμόσουμε το σωστό βάθος και πλάτος στο λάκκο, με εκτίμηση του ύψους των ριζών του.
Στο επιθυμητό μέγεθος της τρύπας φύτευσης έπρεπε να αγριέψουμε λίγο τις γύρω πλευρές στο κάτω μέρος με ένα σκαλιστήρι, ώστε να είναι ευκολότερο για τις ρίζες να κινούνται και να εξαπλώνονται.
Για να ολοκληρωθεί η φύτευση, έπρεπε να καλύψουμε με χώμα και να βεβαιωθούμε ότι το δέντρο δεν είναι εύκολο να βγει από το υπέδαφος εάν τραβηχτεί.
Τέλος, για να κρατηθεί το νερό της βροχής, ώστε να ποτίζεται το δεντράκι, έπρεπε να ανοιχτεί κατάλληλο αυλάκι περιμετρικά του.
Φυτεύοντας τα δεντράκια μας στην περιοχή, παρατηρήσαμε ότι σε πολύ καλό στάδιο βρίσκεται η φυσική αναγέννηση από τις καταστροφικές πυρκαγιές του 2007, γεγονός που μας χαροποίησε ιδιαίτερα.
Οταν τελείωσε η σημαντική αυτή προσπάθεια να φυτευτούν τα διαθέσιμα δέντρα, μας προσφέρθηκε παραδοσιακή φασολάδα και άλλα καλούδια από την ευρύτερη περιοχή.
Στο δρόμο της επιστροφής, κάναμε στάσεις για να θαυμάσουμε το υπέροχο τοπίο, να χαιρετίσουμε τους ‘κατοίκους’ της περιοχής και να γεμίσουμε τις φωτογραφικές μηχανές και τους εαυτούς μας με όμορφες εικόνες.
Ηταν μια πολύ ευχάριστη και ξεχωριστή εμπειρία για εμένα, γνώρισα κόσμο και περιοχές ιδιαίτερου φυσικού κάλλους.
Η αναδάσωση προκαλεί αίσθηση προσφοράς με σεβασμό και αγάπη. Τη συνιστώ και θα την ξαναέκανα ανεπιφύλακτα.
Πόπη Χαρίτου
