Παρόλο που στο εν λόγω Κέντρο Αποκατάστασης πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις για τις θεραπείες, χρειάζεται να βγει υπουργική απόφαση για να ξεπεραστούν οι γραφειοκρατικές αγκυλώσεις που απαγορεύουν κάτι τέτοιο σε κέντρα αποκατάστασης, ώστε να πάρει η “Διάπλαση” και τη νομότυπη έγκριση. Οσο όμως καθυστερούν, οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν υποτροπή, καθώς όσοι παρακολουθούνται από ιδιώτες γιατρούς, για να κάνουν την έγχυση στο νοσοκομείο θα πρέπει να κλείσουν ραντεβού και να τους γράψει τα φάρμακα νοσοκομειακός ιατρός. Ομως, ειδικά στα αυτοάνοσα του εντέρου, για να κλείσει κανείς ραντεβού με γαστρεντορολόγο στο Νοσοκομείο Καλαμάτας θα πρέπει να περιμένει 3 μήνες και μιλάμε για 70 ασθενείς! Και αν παρουσιάσουν υποτροπή, το κόστος μετά και για τον ασθενή και για το δημόσιο σύστημα υγείας, θα είναι πολλαπλάσιο.
Πιο αναλυτικά, υπάρχουν ασθενείς με αυτοάνοσες παθήσεις (κυρίως ρευματολογικές, δερματολογικές και γαστρεντερολογικές), οι οποίοι για να βρίσκονται σε ύφεση και να μην εκδηλώνεται η πάθηση, χρειάζεται κατά τακτά χρονικά διαστήματα να γίνεται η ενδοφλέβια έγχυση κάποιων καινούργιων φαρμάκων, που λέγονται βιολογικοί παράγοντες. Αυτό μπορεί να γίνει και στα δημόσια νοσοκομεία και σε ιδιωτικές κλινικές, αρκεί να τηρούνται κάποιες προϋποθέσεις. Στη “Διάπλαση” τηρούνται οι προϋποθέσεις: Υπάρχει μόνιμος ιατρός, εξειδικευμένες νοσηλεύτριες κ.λπ.
Νομότυπα όμως, επειδή είναι κέντρο αποκατάστασης, δεν μπορούν οι ασθενείς να κάνουν την έγχυση.
Το πρόβλημα ήρθε στην επιφάνεια μετά την καταγγελία μιας ασθενούς για άλλο θέμα. Πιο συγκεκριμένα, οι εταιρείες που παράγουν αυτά τα φάρμακα πληρώνουν την έγχυση των βιολογικών παραγόντων στα ιδιωτικά κέντρα ώστε ο ασθενής μέσω του ΕΟΠΥΥ να προμηθεύεται δωρεάν το φάρμακο και στη συνέχεια να κάνει και την έγχυση των φαρμάκων δωρεάν. Είναι δε σημαντικό η έγχυση να γίνεται σε τακτά χρονικά διαστήματα, γιατί αν δεν γίνει ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει υποτροπή. Μια εταιρεία, επειδή είχαν χορηγηθεί σε άλλα σημεία με δικά της χρήματα φάρμακα της ανταγωνίστριας εταιρείας, είχε βάλει μια προϋπόθεση: Οι ασθενείς θα έπρεπε να παίρνουν τηλέφωνο και να τους ορίζει η εταιρεία πότε θα κάνουν την έγχυση και όχι να πηγαίνουν στη νοσηλεύτρια ή στη γραμματεία της “Διάπλασης” ή του κάθε κέντρου ο ασθενής και να ορίζει την ημερομηνία. Μια γυναίκα λοιπόν έκανε καταγγελία στον ΕΟΠΥΥ και είπε ότι δεν θέλει να δίνει το όνομά της σε μια ιδιωτική εταιρεία, γιατί είναι ιατρικό απόρρητο το τι φάρμακα παίρνει. Ο ΕΟΠΥΥ λοιπόν είδε τότε ότι νομότυπα η “Διάπλαση” δεν μπορούσε να κάνει τις εγχύσεις. Ετσι, έχουν σταματήσει οι εγχύσεις αυτών των φαρμάκων στη Μεσσηνία.
Ν.Κ.
