Αυτό επισήμανε, μεταξύ άλλων, ο διδάκτορας Δημήτρης Δημητρίου- Παπαβασιλείου, παιδίατρος - νευροαναπτυξιολόγος, μιλώντας το Σάββατο το απόγευμα στην Καλαμάτα, σε μια κατάμεστη από γονείς αίθουσα του συνεδριακού κέντρου του ξενοδοχείου "Elite City Resort".

Ο Δ. Δημητρίου, πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Αναπτυξιακής και Συμπεριφορικής Παιδιατρικής, μίλησε το Σάββατο στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα και χθες Κυριακή στο "Τρενοτεχνείον" στην Κυπαρισσία, σε εκδήλωση που διοργάνωσε η «Ε» και το ειδησεογραφικό πόρταλ eleftheriaonline.gr, με την επιστημονική υποστήριξη του λογοπεδικού - ειδικού παιδαγωγού Βασίλη Μαρκόπουλου και της φυσιοθεραπεύτριας Βάλιας Γεωργανά.

Χαρισματικός, σημείωσε ο Δ. Δημητρίου είναι ο άνθρωπος ο οποίος ξεπερνά τα όρια που θέτουν οι άλλοι, ενώ -σύμφωνα με τον ορισμό που έχει δώσει το Γραφείο Εκπαίδευσης των ΗΠΑ, «χαρισματικός μαθητής είναι εκείνος που έχει εξαιρετικές ικανότητες, είναι ικανός για υψηλή απόδοση και απαιτεί διαφοροποιημένα εκπαιδευτικά προγράμματα (πέραν εκείνων που κανονικά παρέχονται στα τυπικά σχολικά προγράμματα) για να μπορέσουν να πραγματοποιήσουν τη συνεισφορά τους στον εαυτό τους και στην κοινωνία».

«Στις ΗΠΑ "σκανάρουν" από νωρίς τους μαθητές, ώστε να εκτιμήσουν έγκαιρα τις δυνατότητές τους» τόνισε ο πανεπιστημιακός διδάκτορας, αντιδιαστέλλοντας ότι στη χώρα μας κάτι τέτοιο δεν ισχύει, με συνέπεια πολλά από τα παιδιά αυτά να παραγνωρίζονται, είτε ως κακοί ή μέτριοι μαθητές, είτε ως δύστροποι και ευερέθιστοι χαρακτήρες. Ωστόσο, ο Δ. Δημητρίου επισήμανε ότι «δύσκολα διαγιγνώσκονται οι μαθησιακές δυσκολίες όταν αφορά χαρισματικούς μαθητές, καθώς αυτοί αναπληρώνουν τις όποιες αδυναμίες τους, με τη χρήση της ιδιαίτερης ευφυΐας τους.

Τα κύρια χαρακτηριστικά που διακρίνουν ένα χαρισματικό παιδί, συνέχισε, είναι ότι μαθαίνει γρήγορα, είναι καλός αναγνώστης από μικρή ηλικία κι ακόμα είναι ορθολογιστής, τελειομανής και πολυπράγμων, χρησιμοποιεί πλούσιο λεξιλόγιο, έχει εξαιρετική μνήμη, μεγάλο εύρος προσοχής, ενώ είναι ακόμα ευαίσθητο και συμπάσχει, διαθέτει δε έντονο χαρακτήρα με υψηλή αμφισβήτηση των άλλων αλλά και της αρχής, ενώ επιδεικνύει μεγάλη περιέργεια και εκφράζει επίμονα ενδιαφέροντα, έχοντας παράλληλα υψηλό επίπεδο χιούμορ, υψηλή ενεργητικότητα, μεγάλη παρατηρητικότητα, ζωηρή φαντασία, εμμονή στη λεπτομέρεια, ενώ δεν αποκλείεται να προτιμά να συναναστρέφεται με μεγαλύτερους από την ηλικία του.

Τόνισε την ίδια στιγμή, όμως, ο Δ. Δημητρίου, ότι υπάρχουν και καταστάσεις που είτε συγχέονται με τη χαρισματικότητα, είτε είναι δυνατό να συνυπάρχουν με αυτή -και ενίοτε να την καλύπτουν. Οι καταστάσεις αυτές, είπε, είναι το σύνδρομο Ασπεργκερ, η διαταραχή ελλειμματικής προσοχής - υπερκινητικότητα (ΔΕΠΥ), η αγχώδης διαταραχή, η εναντιωτική διαταραχή και οι μαθησιακές δυσκολίες (όπως η δυσλεξία, η δυσκολία στην ακουστική ή οπτική επεξεργασία πληροφοριών, κ.ά.). Στις περιπτώσεις που το παιδί έχει μία από τις πιο πάνω καταστάσεις και παράλληλα εμφανίζει χαρισματικότητα, τότε θεωρείται ως «διπλά χαρισματικό» ή «άτομο με διπλή ιδιαιτερότητα» (twice exceptional - 2e).

Ο Δ. Δημητρίου υπογράμμισε πάντως, ότι όλα τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι «κάθε δυσκολία μπορεί να κρύβει χαρισματικότητα ή ότι κάθε χαρισματικό άτομο μπορεί να έχει κάποια δυσκολία». Οπως εξήγησε, υπάρχουν συγκεκριμένες κατηγορίες χαρισματικών παιδιών, όπου συνυπάρχει η χαρισματικότητα με τις μαθησιακές δυσκολίες, α) τα ταυτοποιημένα χαρισματικά με μη αναγνωρισμένη μαθησιακή δυσκολία, β) τα μη ταυτοποιημένα χαρισματικά με μη αναγνωρισμένη μαθησιακή δυσκολία και γ) τα μη ταυτοποιημένα χαρισματικά με αναγνωρισμένη μαθησιακή δυσκολία.

Ιδιαίτερα στάθηκε στη στάση που πρέπει να τηρούν οι γονείς, καθώς -όπως τόνισε- «δεν σημαίνει ότι όποιος χαρισματικός δεν είναι καλός στο να αποδίδει μαθησιακά, έχει και μαθησιακή δυσκολία, αλλά μπορεί να αποτυγχάνει επειδή, α) οι προσδοκίες των δικών του δεν είναι λ.χ. ρεαλιστικές, β) αναζητεί κίνητρα και ενίσχυση από αλλού, γ) η προσπάθειά του εξαρτάται άμεσα από το ενδιαφέρον και το κίνητρό του, δ) μπορεί να βάζει ο ίδιος ψηλά τον πήχυ επειδή είναι τελειομανής, ε) δεν έμαθε να μελετά γιατί στις πρώτες τάξεις του φαίνονταν όλα εύκολα, στ) μπορεί να υπάρχουν κοινωνικά ή συναισθηματικά προβλήματα».

Καταλήγοντας, ο Δ. Δημητρίου συνέστησε οι γονείς να συνεργάζονται μεταξύ τους όταν θεωρούν ότι κάτι συμβαίνει με το παιδί τους, καταφεύγοντας σε ειδικούς που θα διαπιστώσουν τι είναι αυτό και τι πρέπει να γίνει.