Οι παραγωγοί μετά την καταστροφή των τελευταίων χρόνων με την πρώιμη πατάτα εγκαταλείπουν και αυτή την καλλιέργεια, που ήταν εναλλακτική ή συμπληρωματική, γιατί δεν συμφέρει.
Ειδικότερα, ο πρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Μεσσήνης Γιάννης Μπλάνας μας ενημέρωσε ότι “είναι πολύ λιγότερα φέτος τα στρέμματα που φυτεύτηκαν με φιστίκι”. Κι εξήγησε πως οι τιμές του προϊόντος είναι απαγορευτικές, 85 με 90 λεπτά. Και δεν έχουμε και παραγωγή, λόγω σπόρων”.
Επεσήμανε ότι “υπάρχει πρόβλημα, ούτε τα μισά δεν έχουν μπει σε σχέση με πέρυσι”.
Στην ερώτησή μας ότι με τη μικρότερη παραγωγή μπορεί να ανέβει η τιμή, παρατήρησε: Μακάρι να ανέβουν οι τιμές, να πάρουμε χρήματα, γιατί δεν πήγε καλά φέτος για όλους η παραγωγή της πρώιμης πατάτας. Ορισμένοι παραγωγοί που ήταν όψιμοι, ούτε τα έξοδά τους δεν έβγαλαν”.
Για τη φετινή απαξίωση της καλλιέργειας του φιστικιού, ο κ. Μπλάνας διευκρίνισε: “Οταν παιδεύεσαι ένα ολόκληρο καλοκαίρι και βγάζεις 300 - 400 κιλά φιστίκι, δεν μένει τίποτα. Είναι μεγάλο το κόστος, πληρώνεις και ραντίσματα και μεροκάματα. Είναι και το μπαρλάκι, το χορτάρι που πρέπει να καταπολεμηθεί και είναι έξοδα τα φάρμακα”.
Ο αντιπρόεδρος του Αγροτικού Συνεταιρισμού Καλαμάτας Γιώργος Δούβας επιβεβαίωσε ότι η ίδια εικόνα για το φιστίκι καταγράφεται και στον Μπουρνιά. “Οταν πουλάς κάτω από το κόστος, δεν μπορείς να αντέξεις”, μας είπε κι εξήγησε αναλυτικά: “Θα σε δανείσει τη μία χρονιά ο έμπορος, την άλλη ο γεωπόνος, αλλά αν μπαίνεις μέσα, δεν μπορείς να συνεχίσεις. Ολο το κόστος είναι πολύ υψηλό και γίνεται όλο και ψηλότερο. Ακριβότερο νερό, ρεύμα, πετρέλαιο, φάρμακα και θέλουν και να πουλάμε σε φθηνές τιμές”.
Ο κ. Δούβας επεσήμανε πως “να επιβιώσουμε θέλουμε, γιατί χωρίς εμάς ούτε οι έμποροι δεν θα επιβιώσουν”, αλλά εκτίμησε με απογοήτευση: “Σε θέλουν (τον παραγωγό) μεταξύ ζωής και θανάτου, για να σε έχουν στο χέρι. Δεν σε θέλουν εύρωστο και ανεξάρτητο, όπως ήσουν παλιά. Και όταν είσαι έτοιμος να πεθάνεις, τα δέχεσαι όλα, για να αντέξεις έστω λίγο παραπάνω. Εδώ φθάσαμε να πουλάμε φέτος 17 λεπτά πατάτες, που δεν υπήρχαν, όταν όλος ο πλανήτης ζητάει πατάτες. Ο ένας έμπορος τα ρίχνει στον άλλον για την πτώση των τιμών. Θέλουμε να μπορούμε να πουλήσουμε σε μια καλύτερη τιμή”.
Κλείνοντας, παρατήρησε, ρίχνοντας καρφιά σε αυτούς που κινούν τα νήματα στην Ελλάδα, στην Ευρώπη και σ’ όλο τον κόσμο ότι “η διατροφική αλυσίδα έπρεπε να είναι ψηλά, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Η κακή διατροφή φέρνει αρρώστιες, ο κόσμος δεν τρέφεται καλά, αλλά αυτό δεν τους πειράζει”.
Γ.Σ.
