Ο ένας από αυτούς είναι ο πρόεδρος της Σπερχογείας Παναγιώτης Περρωτής.

«Είναι χαμηλές οι τιμές του προϊόντος και είναι και η φυγή των νέων για το Δημόσιο», παρατηρεί ο κ. Περρωτής ως αιτία του περιορισμένου ενδιαφέροντος για την καλλιέργεια. Σημειώνει ότι «επιπλέον το ρύζι για νέους παραγωγούς δεν έχει δικαιώματα, επιδότηση. Και τα έξοδα είναι μεγάλα και κάθε χρόνο ανεβαίνουν. Η τιμή στον παραγωγό όλα αυτά τα χρόνια παραμένει στα ίδια επίπεδα, στα 35 λεπτά το κιλό, ενώ στην κατανάλωση αυξάνεται».

Ο Π. Περρωτής θυμάται πως «ήταν δύσκολη και με πολύ κόπο η καλλιέργεια του ρυζιού στα νερά, χρειαζόταν σκληρή ανθρώπινη εργασία» κι επισημαίνει: «Τώρα που είναι ξεκούραστη και τη δουλειά την κάνουν τα μηχανήματα, δεν υπάρχουν άνθρωποι να ασχοληθούν με την καλλιέργεια».

Ανασταλτικό παράγοντα για την καλλιέργεια αποτελεί και το προβληματικό και ελλιπές αρδευτικό δίκτυο της περιοχής. Αναφέρει χαρακτηριστικά πως «τα καναλέτα είναι διαλυμένα. Νερό υπάρχει, αλλά δεν μπορεί να διοχετευτεί στα κτήματα. Το έργο της άρδευσης που έγινε, δε φθάνει. Ηταν μια μικρή παρέμβαση για να συντηρηθούν αυτά που υπάρχουν. Χρειάζεται και άλλη παρέμβαση, αλλά είναι όλο λόγια και ψέματα».

Το ρύζι που καλλιεργείται στην περιοχή είναι καρολίνα. Ο Π. Περρωτής το δίνει σε εργοστάσιο στον Ασπρόπυργο, ενώ ο άλλος παραγωγός στην ντόπια εταιρεία "Ωμέγα", Κωνσταντακόπουλου.

«Ο βάλτος είναι η ιδανική περιοχή για ρύζι», τονίζει και προσθέτει: «Παλιά τα πάντα εδώ και στη Μακαρία της Μεσσήνης ήταν ρύζια. Μέχρι και το 1990 καλλιεργούνταν 1.500 στρέμματα».

Γ.Σ.