Σε ανακοίνωσή του ο ΣΚΕΑΚ παρατηρεί πως “ήταν ο μόνος σύλλογος εστίασης μαζί με το ΣΚΕΑΝΑ της Πάτρας, που συμμετείχαν στην ανοιχτή διαβούλευση για το εργασιακό”.
Ειδικότερα, στο κείμενο των προτάσεων που κατέθεσε, αναφέρει:
“Ο Σύλλογος μας θέτει τρεις προτάσεις στο πλαίσιο της διαβούλευσης, που θα αντιμετωπίζουν τα καθημερινά προβλήματα των επιχειρήσεων της εστίασης.
Μεγάλο πρόβλημα στην εστίαση αποτελεί η καταβολή δώρου Χριστουγέννων ή Πάσχα, καθώς και του επιδόματος αδείας στους εργαζόμενους. Αυτό γίνεται γιατί η εργασία στην εστίαση έχει ως επί το πλείστων ευκαιριακό χαρακτήρα ή εποχιακό, ακόμη και εκπαιδευτικό. Είναι δύσκολο για έναν επιχειρηματία που απασχολεί προσωπικό το μήνα Αύγουστο και τον πληρώνει, ότι έχει συμφωνήσει να πρέπει να καταβάλει εισφορές για δώρα το Γενάρη. Πρότασή μας είναι στην εστίαση και προπάντων στις εποχιακές επιχειρήσεις να ενσωματωθεί η καταβολή του 13ου και 14ου μισθού (των δώρων) στο μισθό. Αυτό θα επιφέρει μία ονομαστική αύξηση στις αποδοχές των εργαζομένων περίπου 16,6%. Επίσης, θα αποφέρει στο κράτος επιπλέον φορολόγηση και άμεσο αντίκτυπο στην αγορά, καθώς η ονομαστική αύξηση θα πέσει στην αγορά.
Δεύτερο μεγάλο θέμα αποτελεί η αύξηση των μη μισθολογικών εισφορών. Η εστίαση είναι κλάδος με ένταση εργασίας. Σημαίνει ότι δουλεύει αργίες, νυχτερινά, Κυριακές. Επίσης έχει εύρος ωραρίου που σημαίνει ξεκινά από το πρωί και πολλές φορές καταλήγει αργά το βράδυ. Πρότασή μας είναι οι μισθολογικές εισφορές να μην προσαυξάνονται με τρόπο που αλλάζει η σχέση κλάσματος καθαρού μισθού προς σύνολο εισφορών. Άλλο ένα κόστος για τον επιχειρηματία είναι η παρακράτηση του φόρου από τον εργαζόμενο και η υποχρέωση καταβολής της από τον ίδιο. Εμείς θέλουμε να καταβάλουμε στον εργαζόμενο τον φόρο ως αμοιβή του και ο εργαζόμενος να πληρώνει στη δήλωσή του, όπως όλοι μας τον φόρο που θα αντιστοιχεί. Αυτό θα δώσει επιπλέον ρευστότητα στην αγορά και ικανοποίηση στον εργαζόμενο για τις αμοιβές που πραγματικά δίνει ο εργοδότης. Αυτό θα φέρει πιο κοντά τον πραγματικό μισθό με τον δηλωμένο.
Θα σας δώσω ένα παράδειγμα για να αντιληφθείτε το μέγεθος της αδικίας που συντελείται και αναγκάζει το κλάδο μας να παρανομεί. Μάγειρας με συμφωνημένο μισθό 2.500 πληρωτέο δηλώνεται με το βασικό, που σημαίνει 804,52 πληρωτέο. Μιλάμε με πληρωτέα ποσά και όχι μικτούς μισθούς, γιατί η αγορά δουλεύει με αυτό τον τρόπο. Στις 2.500. έχουμε εισφορές 1.729,23 και φόρο 923,67 Συνολικό κόστος 5.152,90. Στα 804,52 έχουμε εισφορές 424,89 και φόρο 36,72 Συνολικό κόστος 1.266,13 + 1.233,87 στο χέρι. Κέρδος άμεσο στην επιχείρηση 2.652.90. Αν η παρακράτηση φόρου γινόταν μισθός θα είχαμε 923,67+804,52=1.728,19 πληρωτέο και άρα φορολογητέο.
Επίσης, αν δούμε το ποσοστό πληρωτέου με εισφορές, μας βγαίνει στα 2.500 ευρώ ποσοστό 69,17%, ενώ στα 804,52 έχουμε ποσοστό 47,19%. Στην αναλογία αυτή πρέπει να υπάρξει πλαφόν ύψους μέχρι το 55% του πληρωτέου. Αυτό θα επιφέρει άλλο ένα 10% μέσο όφελος άμεσα πληρωτέο στον εργαζόμενο. Είμαστε ένα βήμα πριν την πραγματική αποτύπωση της αγοράς. Με αυτό τον τρόπο ο εργοδότης δεν θα αναγκαστεί να κλέψει και ο εργαζόμενος θα δει πραγματικά τι πληρώνει ο εργοδότης γι αυτόν. Επίσης, ο εργαζόμενος θα φορολογηθεί για τα πραγματικά εισοδήματά του και δεν θα είναι δικαιούχος όλων των προνοιακών επιδομάτων.
Τρίτη και τελευταία πρόταση περιλαμβάνει την εφαρμογή της ψηφιακής κάρτας στην εστίαση. Η εφαρμογή της πρέπει να συνοδευτεί με κίνητρα οικονομικά και κίνητρα ουσιαστικά. Η εφαρμογή των δύο προτάσεων που έκανε ο σύλλογός μας πιο πάνω είναι πραγματικά κίνητρα, ουσιαστικά και οικονομικά για μία επιχείρηση που θέλει να είναι νόμιμη. Είναι πρόδηλο πως η εστίαση είναι υπέρ της καταγραφής της εργασίας, καθώς και της πληρωμής αυτής. Το απαρχαιωμένο πλαίσιο εργασιακών σχέσεων λειτουργεί εις βάρος εργαζομένων, επιχειρήσεων και δημοσίων εσόδων, επιμένοντας ότι οι εργασιακές σχέσεις στην εστίαση είναι εξαιρετικά πολύπλοκες και διαφοροποιούνται από οποιονδήποτε άλλο κλάδο”.
