Τα τελευταία χρόνια αρκετοί νέοι σε ηλικία συμπατριώτες –στην Αθήνα αλλά και στην περιφέρεια- έζησαν τη δική τους Μεγάλη Εβδομάδα. Τη Μεγάλη Εβδομάδα της ζωής τους. Η απώλεια ενός σταθερού εισοδήματος και η επαγγελματική ασφάλεια μιας θέσης εργασίας ήταν αρκετά για να θέσουν επιτακτικά τα μεγάλα ερωτήματα για τη συνέχεια… Το «και τώρα τι;» απαιτεί μια κρίσιμη απόφαση προκειμένου να βρεθούν γρήγορα με επιμονή, θάρρος και δύναμη για την ανάληψη του άκρως αναγκαίου ποσοστού διακινδύνευσης (προσωπικό και επαγγελματικό ρίσκο) στην εκκίνηση μιας καινούργιας διαδρομής.
Ο 29χρονος Γιάννης Ταμπάρης και η 27χρονη Χρυσοθέμη Νικηφόρου είναι ένα νέο ζευγάρι που πέρασε την δική του Μεγάλη Εβδομάδα και πίστεψε στην προοπτική της Ανάστασης. Ο Γιάννης, που ποτέ δεν φοβήθηκε τη δουλειά, το 2009 βρέθηκε να εργάζεται στη Δημοτική Αστυνομία στην Αθήνα – αν και παλαιότερα είχε δουλέψει και σερβιτόρος. Ο δημοτικός αστυνομικός με καταγωγή από τη Χαλκιδική και τη Μεσσηνία είχε μέχρι τότε τη μελισσοκομία σαν χόμπι. Του άρεσαν όπως λέει οι αποδράσεις στη φύση αλλά δηλώνει κιόλας πως θαυμάζει και τη μέλισσα και τον τρόπο που φτιάχνει τη δική της κοινωνία.
Στη Δημοτική Αστυνομία δεν πρόλαβε καλά καλά να κλείσει ούτε τέσσερα χρόνια: «Το 2013 καταργήθηκε η Δημοτική Αστυνομία και έμεινα άνεργος χωρίς να ξέρω τι μέλλον θα είχα. Τότε πήρα την απόφαση με τη γυναίκα μου να ασχοληθούμε επαγγελματικά με αυτό που αγαπάμε πολύ, τη μελισσοκομία! Έτσι ιδρύσαμε το Χρυσόμελο με σπάνιες και ιδιαίτερες ποικιλίες ελληνικού μελιού και είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τη μέχρι τώρα πορεία μας. Ήδη εξάγουμε τα προϊόντα μας στο εξωτερικό και σημειώνουν μεγάλη επιτυχία σε Κύπρο και Γερμανία! Βεβαίως και στην Ελλάδα έχουμε τοποθετήσει τα προϊόντα μας σε πολλά παντοπωλεία, gourmet, delicatessen και καταστήματα υγιεινής διατροφής».
Ο Γιάννης έχασε τη δουλειά του ως δημοτικός αστυνομικός, ενώ η γυναίκα του, η Χρυσοθέμη, το μόνο που είχε προλάβει να κάνει στη ζωή της ήταν ένα stage ως νοσοκόμα στο Νοσοκομείο της Καλαμάτας. Τώρα όμως δηλώνουν και οι δύο μελισσοκόμοι και έχουν αναλάβει το ρίσκο της επιχειρηματικής τους δραστηριότητας. Δική τους η διακινδύνευση, δικά τους και τα κέρδη και οι επιτυχίες. «Tο μυστικό της επιτυχίας μας είναι οι σπάνιες και καινοτόμες ποικιλίες μας», λέει με περηφάνια ο Γιάννης και συμπληρώνει αμέσως μετά: «Έχουμε το πολύ ιδιαίτερο και σπάνιο μέλι Βελανιδιάς, το επίσης σπάνιο μέλι Ασφάκας, το εξαιρετικό μέλι Ερείκης και τον μοναδικό κωδικό σε θυμαρίσιο μέλι με ελληνικό μύρτιλο (blueberry), το οποίο γνωρίζει τεράστια επιτυχία στο εξωτερικό».
Η έδρα της επιχείρησης τους –Χρυσόμελο, τίτλος της επιχείρησης και brand name των προϊόντων- είναι στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη όπου γίνεται η τυποποίηση- συσκευασία όλων των προϊόντων τους, ενώ η μελισσοκομική του βάση είναι στο Πλατύ της Μεσσηνίας. Ο Γιάννης και η Χρυσοθέμη δεν το βάζουν κάτω. Το παλεύουν. Συζητούν με τεχνολόγους τροφίμων και με σεφ, ψάχνουν την επόμενη σειρά των προϊόντων τους, ενδιαφέρονται να επενδύσουν στο διαφορετικό, στο ξεχωριστό, στην καινοτομία. Με άλλα λόγια, ένα νέο ζευγάρι αφοσιωμένο στη μελισσοκομία αλλά και στη νέα καινοτομική επιχειρηματικότητα –με τις όποιες δυσκολίες αλλά και τις διακυμάνσεις μιας αγοράς που βιώνει την αβεβαιότητα και συνυπάρχει με τη ρευστότητα των εξελίξεων- βάζει στόχους και ελπίζει για το καλύτερο. «Θέλουμε να αυξήσουμε κι άλλο τις πωλήσεις μας στα επόμενα δύο χρόνια στην ελληνική αγορά και να εξάγουμε τα προϊόντα μας και σε άλλες χώρες», λέει ο Γιάννης. Το καλό και αισιόδοξο είναι ότι το πιστεύει. Και η πίστη είναι πολλές φορές η μισή δουλειά.
