Εντονη κινητικότητα παρατηρείται τον τελευταίο καιρό στις ελαιοπαραγωγικές χώρες και οι πρωτοβουλίες διαδέχονται η μια την άλλη. Στον αντίποδα, στη δική μας χώρα υπάρχει πλήρης ακινησία και το ενδιαφέρον περιορίζεται σε ερωτήσεις, δηλώσεις και ευχολόγια πολιτικών παραγόντων και οργανώσεων. Οι μεγάλες πρωτοβουλίες για την αναδιάρθρωση του τομέα έρχονται από την Ανδαλουσία που συγκροτεί και δικό της Συμβούλιο Ελαιολάδου σε μια προσπάθεια να επιβάλει και πολιτικές στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η οποία δια στόματος του επιτρόπου Ντ. Τσιόλος υπόσχεται νέες πολιτικές. Από την άλλη πλευρά εξελίσσεται ένας αγώνας δρόμου μεταξύ Αμερικάνων, Αυστραλών και Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου για την καθιέρωση νέων προτύπων για τα έξτρα παρθένα ελαιόλαδα. Την ίδια ώρα στην Ελλάδα η χάραξη εθνικής πολιτικής είναι κενό γράμμα, ενώ δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να λειτουργεί στην Καλαμάτα ούτε το περίφημο Εργαστήριο Ελαιολάδου.

Η Ανδαλουσία συγκροτεί δικό της συμβούλιο για την ελιά

Σε εξέλιξη βρίσκεται η αναμόρφωση του τομέα του ελαιολάδου στην Ανδαλουσία με το ισχύον νομικό πλαίσιο να θέτει τις βάσεις για τη δημιουργία ενός Συμβουλίου Ελαιολάδου της Ανδαλουσίας και το εξάχρονο στρατηγικό σχέδιο για τον τομέα να απέχει μόλις 3 μήνες από την ολοκλήρωσή του.
Η περιφερειακή κυβέρνηση της Ανδαλουσίας ανακοίνωσε σήμερα (20 Μαρτίου) ότι ήδη έχει εγκρίνει την αναγκαία ρύθμιση για τη δημιουργία του 26μελούς συμβουλίου, το οποίο θα περιλαμβάνει εκπροσώπους της κυβέρνησης, της βιομηχανίας και των καταναλωτών, καθώς και των επιχειρήσεων.
Η Αγροτική Ενωση ASAJA, η οποία θα έχει έδρα στο συμβούλιο, επέκρινε τη σύνθεσή του, λέγοντας ότι μόλις το 26% των μελών θα εκπροσωπεί τη βιομηχανία, ποσοστό που κρίνει ανεπαρκές.
Μεταξύ των πρώτων στόχων του συμβουλίου είναι να συμβουλεύει για την προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης και τη βελτίωση της εμπορίας και της ποιότητας του ελαιολάδου.
Σε ανακοίνωσή της, η κυβέρνηση της Ανδαλουσίας αναφέρει ότι το συμβούλιο θα έχει επίσης την εξουσία να εκδίδει δεσμευτικές οδηγίες σχετικά με το σχέδιο διαχείρισης για τον τομέα, ο οποίος -σύμφωνα με εκτίμηση του περασμένου Σεπτεμβρίου, θα χρειαστεί περίπου ένα χρόνο να αναπτυχθεί.
Το σχέδιο έχει δύο κύρια σκέλη, βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και προώθηση της αειφορίας.
Ως μέρος του προηγούμενου σχεδίου, θα θεσπίζει μέτρα για α) να εκσυγχρονίσει τις παραδοσιακές γεωργικές εκμεταλλεύσεις και να ενθαρρύνει τη χρήση συστημάτων διαχείρισης των αποβλήτων και τη μετατροπή τους σε ενέργεια, β) να τονώσει την κατάρτιση, και -ίσως το σημαντικότερο- γ) να μειώσει τον υψηλό βαθμό κατακερματισμού στην παραγωγή.
Προκειμένου να εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του τομέα, οι πιο πάνω πολιτικές υπόσχονται να διατηρήσουν το επίπεδο του εισοδήματος των παραγωγών, να αυξήσουν τη διαφοροποίηση τόσο σε αγροκτήματα όσο και εργοστάσια επεξεργασίας, και να βοηθήσουν τον τομέα να γίνει πιο “πράσινος” με αυξημένη βιολογική παραγωγή και πιο αποτελεσματική χρήση του νερού.
Νωρίτερα αυτό το μήνα, η περιφερειακή κυβέρνηση της Ανδαλουσίας ανακοίνωσε επίσης ότι ως αιχμή του δόρατος έχει τη δημιουργία ενός φόρουμ των ευρωπαϊκών ελαιοπαραγωγικών περιφερειών, ώστε από κοινού να ασκήσουν πιέσεις για να προστατεύσουν τα συμφέροντά τους.
Στο μεταξύ, ο ευρωπαίος επίτροπος για τη γεωργία Ντάτσιαν Τσιόλος   εργάζεται επίσης πάνω σε ένα σχέδιο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων του τομέα του ελαιολάδου στην Ευρώπη.
“Η Επιτροπή ετοιμάζει μια ανάλυση του τομέα, και ελπίζουμε μέσα στους επόμενους μήνες να είναι σε θέση να αρχίσει να συζητεί συγκεκριμένες ιδέες για την αντιμετώπιση ορισμένων διαρθρωτικών προβλημάτων” δήλωσε ο Ντ. Τσιόλος την περασμένη εβδομάδα.
Ο τομέας του ελαιολάδου στην Ισπανία βρίσκεται σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι με τις τιμές παραγωγού να “έχουν πιάσει πάτο”, καθώς βρίσκεται αντιμέτωπος με πιθανές περικοπές των επιδοτήσεων από την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ενώ η παραγωγή είναι η μεγαλύτερη όλων των εποχών, η τρέχουσα ξηρασία προκαλεί πρόβλημα για την επόμενη συγκομιδή.

Συμβούλιο εμπειρογνωμόνων διερευνά τις μεθόδους ελέγχου του ελαιολάδου

Εμπειρογνώμονες, σύμβουλοι του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου για την χημική ανάλυση του ελαιολάδου, συνεδρίασαν στη Μαδρίτη, έδρα του ΔΣΕ, στις 23 και 24 Μαρτίου και συζήτησαν θέματα σχετικά με τα αποτελέσματα των πρόσφατων δοκιμών στις μεθόδους ελέγχου.
Η εκπρόσωπος του ΔΣΕ, όταν ρωτήθηκε για τις λεπτομέρειες της ημερήσιας διάταξης και ποιοι πήραν μέρος στη συνεδρίαση, δήλωσε ότι στη συνάντηση μετέχουν αποκλειστικά και μόνον οι εμπειρογνώμονες που ορίζονται από τις χώρες μέλη του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου. Οι συμμετοχές είναι περί τις 40, ενώ δεν επιτράπηκε να παρευρίσκονται παρατηρητές.
Στη συνάντηση συζητήθηκαν τα αποτελέσματα των εν εξελίξει κοινών δοκιμών οι οποίες οργανώθηκαν από το ΔΣΕ -για να ελεγχθεί η αξιοπιστία και να αξιολογηθούν οι έλεγχοι- και η ομάδα εξέτασε νέες και υφιστάμενες μεθόδους ανάλυσης για τη βελτίωση της ποιότητας και της γνησιότητας των ελαιολάδων και των πυρηνελαίων.
“Θα θεσπιστούν επίσης οι προτεραιότητες για τη μελλοντική δουλειά στους τομείς της χημείας του ελαιολάδου και της καθιέρωσης προτύπων”, πρόσθεσε.
Η συνάντηση έρχεται σε μια εποχή σημαντικών ανακατατάξεων στον τομέα του ελαιολάδου σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι Αμερικανοί ελαιοπαραγωγοί καταρτίζουν έναν ομοσπονδιακό νόμο για την εμπορία που θα θέτει υψηλότερα πρότυπα ποιότητας, θα επαναπροσδιορίζει τις διαβαθμίσεις ποιότητας και θα απαιτεί νέου είδους ελέγχους για όλο το ελαιόλαδο που παράγεται στις ΗΠΑ. Αλλά και η Αυστραλία έχει ήδη δημιουργήσει τα δικά της πρότυπα ποιότητας για το ελαιόλαδο -τα οποία αναφέρεται ότι περιλαμβάνουν τις πιο πρόσφατες και αποτελεσματικές μεθόδους ελέγχου για την ποιότητα και την αυθεντικότητα- ενώ και η Νότια Αφρική έχει δηλώσει ότι θα υιοθετήσει τα ίδια πρότυπα.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναθεωρεί επίσης τους κανόνες στους ελέγχους του ελαιολάδου. Ο Ντάτσιαν Τσιόλος, επίτροπος Γεωργίας της Ε.Ε., δήλωσε νωρίτερα φέτος ότι έχουν αρχίσει διαβουλεύσεις για πιθανές αλλαγές, απαντώντας σε ιταλικό αίτημα για τη μείωση της παραμέτρου των αλκυλεστέρων στο έξτρα παρθένο ελαιόλαδο.
Εν τω μεταξύ, στο εσωτερικό της Ισπανίας υπήρξε επίσης συζήτηση για την ακρίβεια και τη σημασία του οργανοληπτικού ελέγχου που διεξάγουν γευσιγνωστικές ομάδες.
Σύμφωνα με ένα έγγραφο στην ιστοσελίδα του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου, με τίτλο “Ομάδες εμπειρογνωμόνων στη χημεία του ελαιολάδου και πρότυπα”, το ΔΣΕ έχει σήμερα δέκα τεχνικές ομάδες στον τομέα της χημείας, αρμόδιες για θέματα όπως:
α) χημικές μέθοδοι ελέγχου, τα όρια στις διάφορες ποιότητες ελαιολάδου και πυρηνελαίου και εναρμόνιση των προτύπων, β) μέθοδοι ανάλυσης για τον προσδιορισμό των υπολειμμάτων ρύπων στα ελαιόλαδα, γ) θέματα που αφορούν την οργανοληπτική αξιολόγηση του παρθένου ελαιολάδου, και δ) σήμα.
Αναφέρεται ότι την ομάδα χημικών εμπειρογνωμόνων σε “μεθόδους ανάλυσης των ελαιολάδων και των πυρηνελαίων” αποτελούν εμπειρογνώμονες από χώρες μέλη του ΔΣΕ καθώς και από εθνικούς και διεθνείς οργανισμούς καθορισμού προτύπων και συνεδριάζει δύο φορές το χρόνο για να εξετάζει τις μεθόδους χημικής ανάλυσης και άλλα θέματα σχετικά με τα εμπορικά πρότυπα που έχει θεσπίσει το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου.

Σχέδιο νόμου για το ομοσπονδιακό μάρκετινγκ από τους Αμερικανούς ελαιοπαραγωγούς

Οι Αμερικανοί ελαιοπαραγωγοί καταρτίζουν σχέδιο νόμου για το ομοσπονδιακό μάρκετινγκ (εμπορία), που θέτει υψηλότερα πρότυπα ποιότητας, επαναπροσδιορίζει τις κατηγορίες του ελαιολάδου και εισηγείται νέες δοκιμές για όλο το ελαιόλαδο που παράγεται στις ΗΠΑ. Εάν το σχέδιο υιοθετηθεί από το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ (USDA), λένε πηγές του κλάδου, οι εγχώριοι παραγωγοί θα πιέσουν να ισχύσουν οι ίδιοι κανόνες και στο εισαγόμενο ελαιόλαδο.
Η προσπάθεια αυτή είναι η τελευταία μιας σειράς πρωτοβουλιών που στόχο έχουν να εξασφαλιστούν ίσοι όροι ανταγωνισμού με τους εισαγωγείς ελαιολάδου, οι οποίοι διαχρονικά αξιοποιούν την απουσία ουσιαστικού ποιοτικού ελέγχου στη μεγαλύτερη αγορά του κόσμου. Το αποτέλεσμα μέχρι τώρα είναι να υφίσταται στις ΗΠΑ μια ποιότητα παρθένου ελαιολάδου χωρίς πραγματικό νόημα και ένα αμερικανικό κοινό που έχει συνηθίσει τόσο πολύ στο ταγγισμένο ελαιόλαδο, ώστε πραγματικά να το επιλέγει σε διάφορες γευσιγνωστικές δοκιμές.
Το σχέδιο για την εμπορία παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε συνέδριο που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Ιανουάριο στο Dixon της Καλιφόρνια και αργότερα συζητήθηκε σε ενημερωτική συνεδρίαση υποεπιτροπής στη Γερουσία της πολιτείας.
Οι νόμοι για την εμπορία επιβάλλονται από το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, κατόπιν αιτήσεως των εγχώριων παραγωγών να θεσπιστούν πρότυπα ποιότητας και να διαφυλάξουν τους πόρους τους.
Στο 8ο παράρτημα του νομοθετήματος για τη γεωργική εμπορική συμφωνία του 1937 προβλέπεται ότι, όταν ορισμένα εγχωρίως παραγόμενα προϊόντα διέπονται από έναν ομοσπονδιακό νόμο για την εμπορία, οι εισαγωγές πρέπει επίσης να πληρούν τις αντίστοιχες προδιαγραφές ποιότητας.
Τα πορτοκάλια και οι ντομάτες περιλαμβάνονται μεταξύ των εισαγόμενων προϊόντων που υπόκεινται σε εντολές κυκλοφορίας, δυνάμει του 8ου παραρτήματος, και οι ελαιοπαραγωγοί της Καλιφόρνιας είναι πιθανό να ξεκινήσουν μια εκστρατεία προκειμένου και το ελαιόλαδο να συμπεριληφθεί σε αυτή την ομάδα προϊόντων.
Αν και όσοι εμπλέκονται αναφέρουν ότι το σχέδιο αναμορφώνεται συνεχώς, καθώς η εισηγητική επιτροπή λαμβάνει πληροφορίες από φορείς της βιομηχανίας και των καλλιεργητικών οργανώσεων, ορισμένα από τα κύρια σημεία του εγγράφου εργασίας είναι τα εξής:
Σαρωτικές νέες κατευθυντήριες γραμμές για τη σήμανση, συμπεριλαμβανομένων των προδιαγραφών για την καλύτερη ημερομηνία αγοράς, την κατηγορία ποιότητας και την ονομασία προέλευσης.
Οι παραγωγοί θα πρέπει να αποδέχονται τον έλεγχο του ελαιολάδου τους με τη χρήση νέων μεθόδων που έχει αποδειχθεί ότι είναι αποδοτικότεροι στην ανίχνευση νοθείας.
Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο θα πρέπει να πληροί μια σειρά από νέες χημικές προδιαγραφές, συμπεριλαμβανομένου ενός ορίου ώς 0,5% για τα ελεύθερα λιπαρά οξέα.
Απαντώντας σε αυτή την κίνηση, η Βορειοαμερικανική Ενωση Ελαιολάδου (North American Olive Oil Association - NAOOA), την οποία αποτελούν οι μεγαλύτεροι εισαγωγείς και διανομείς ελαιολάδου, ενημέρωσε τα μέλη της να “επικοινωνήσουν με τους αντιπροσώπους σε όλη τη χώρα” ενώ ο αντιπρόεδρος της Ενωσης Eryn Balch αποκάλεσε το σχέδιο “μια προσπάθεια να περιοριστεί το εμπόριο εξαλείφοντας τελείως διάφορες κατηγορίες ελαιολάδου και παράλληλα επιβάλλοντας μεθόδους δοκιμών που έχουν απορριφθεί από τη βιομηχανία”.
“Δεν αποτελεί έκπληξη που κάποιοι στην εγχώρια βιομηχανία το βλέπουν διαφορετικά” δήλωσε η Αλεξάνδρα Devarenne, σύμβουλος από την Καλιφόρνια, τονίζοντας ότι η βιομηχανία των ΗΠΑ “απλώς κάνει το σωστό πράγμα, συμμαχώντας σαφώς και σταθερά με την ποιότητα”, σε μια κίνηση που θα ωφελήσει όλους τους νομοταγείς εμπόρους.
Το διακύβευμα είναι μεγάλο για τους ξένους και τους εγχώριους παραγωγούς που αντιλαμβάνονται τις δυνατότητες της τεράστιας αμερικανικής αγοράς, όπου ακόμη και μια σταδιακή αύξηση της κατά κεφαλήν κατανάλωσης, θα παράσχει την εναγωνίως αναμενόμενη ώθηση σε μια παγκόσμια βιομηχανία ελαιόλαδου που πλήττεται από μια παρατεταμένη κρίση των τιμών και ταλαντεύεται στην άκρη της κερδοφορίας.
Το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου (IOC), του οποίου οι χώρες  αντιπροσωπεύουν περισσότερο από το 98% της παγκόσμιας παραγωγής ελαιολάδου (οι ΗΠΑ δεν είναι μία από αυτές), δεν έχει σχολιάσει τις πρόσφατες εξελίξεις στην Καλιφόρνια, που έρχονται σε αντίθεση με την εντολή του για τη θέσπιση κοινών διεθνών κανόνων και την "εναρμόνιση" των νόμων για τη διευκόλυνση του εμπορίου.
Ο εκτελεστικός διευθυντής του Συμβουλίου Jean Louis Barjol έχει καταστήσει προτεραιότητα για τη διοίκηση του ΔΣΕ να φέρει τις Ηνωμένες Πολιτείες στις τάξεις των χωρών μελών του. Αυτή η προοπτική φαίνεται ότι είναι λιγότερο πιθανή τώρα και οι παραγωγοί στις ΗΠΑ λένε ότι έχουν ελάχιστη εμπιστοσύνη ότι το με έδρα τη Μαδρίτη Συμβούλιο -στο οποίο έχουν ήδη επιβληθεί κυρώσεις από τον ΟΗΕ- μπορεί να επιφέρει σημαντική αλλαγή σε μια βιομηχανία που είναι γνωστή για τις παραπλανητικές πρακτικές της.
Οι επικριτές λένε ότι οι ισχύουσες “ταχυδακτυλουργικές” διατυπώσεις όσον αφορά τις φίρμες που είναι συμβατές με το διεθνές πρότυπο αναφοράς και οι χαλαρές χημικές προδιαγραφές, έχουν διαμορφωθεί επί τούτου ώστε να διευκολύνονται ανήθικες πρακτικές, όπως το να “περνάει” ως έξτρα παρθένο το αποσμημένο ελαιόλαδο. Μόνο ως ύποπτη μπορεί να χαρακτηριστεί η αντίδραση των εκπροσώπων μεγάλων ελαιουργικών εταιρειών να αντιταχθούν στην καθιέρωση γευσιγνωστικών επιτροπών αξιολόγησης (ειδικοί που έχουν εκπαιδευτεί να ανιχνεύουν τα ελαττωματικά δείγματα ελαιολάδου), αποκαλώντας τις “πολύ υποκειμενικές”.
Το Διεθνές Συμβούλιο Ελαιολάδου δεν έχει αντιταχθεί στις γευσιγνωστικές επιτροπές αξιολόγησης και, στην πραγματικότητα, ο οργανισμός παραμένει ο πιο σημαντικός ειδικός στον κόσμο για την πιστοποίηση του ελαιολάδου με τη χρήση γευσιγνωστικών επιτροπών αξιολόγησης. Πέρυσι, με τυμπανοκρουσίες, η γευσιγνωστική επιτροπή αξιολόγησης του UC Davis Olive Center έλαβε από το ΔΣΕ την πιστοποίηση  -τη μοναδική στις ΗΠΑ. Φέτος, όμως, η επιτροπή απέτυχε να τη διατηρήσει.
Αντί να στρέφει το βλέμμα του στο τεστ του ΔΣΕ για το επόμενο έτος, ο Dan Flynn διευθυντής στο Κέντρο Ελιάς, είπε ότι η επιτροπή του θα είναι πρώτη στη γραμμή, όταν η Αμερικανική Ενωση Χημικών Ελαίου (American Oil Chemists’ Society - AOCS) εγκαινιάσει τη δική της μέθοδο διαπίστευσης για τη γευσιγνωσία του ελαιολάδου. “Η AOCS είναι η παλαιότερη οργάνωση του κόσμου στον καθορισμό προτύπων για τα λίπη και τα έλαια και είναι θαυμάσιο το ότι θα επεκτείνει τις υπηρεσίες διαπίστευσης και στη γευσιγνωσία του ελαιολάδου” είπε ο Flynn στους "Olive Oil Times". Το πρόγραμμα αυτό θα συζητηθεί στην ετήσια συνεδρίαση της Ενωσης στη Νότια Καλιφόρνια, τον επόμενο μήνα.
Αν μη τι άλλο, το χάσμα μεταξύ των παραγωγών του Νέου Κόσμου και του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου φαίνεται να διευρύνεται και η νεοσύστατη αμερικανική βιομηχανία αντλεί έμπνευση από τους Αυστραλούς, που ενέκριναν πρόσφατα το δικό τους σύνολο προτύπων και διεξήγαγαν εκστρατεία για την εκπαίδευση των καταναλωτών στην ποιότητα του ελαιολάδου. Τα πρότυπα αυτά, τα οποία το ΔΣΕ καταδίκασε ως “εμπόδιο στο εμπόριο” έχουν ήδη κερδίσει έδαφος.
Ο πρόεδρος της Αυστραλιανής Ελαιουργικής Ενωσης Πολ Μίλερ, αναστάτωσε τα ερτζιανά και οδήγησε τηλεοπτικά συνεργεία στα ράφια των σούπερ μάρκετ, σε μια αιφνιδιαστική επίθεση μέσω των μέσων ενημέρωσης -σε σημείο που οι μεγάλοι λιανοπωλητές πιέστηκαν να σεβαστούν το νέο πρότυπο. Και ενώ οι προτιμήσεις των καταναλωτών της Αυστραλίας δεν αλλάζουν αρκετά γρήγορα για να σώσουν τη δεύτερη μεγαλύτερη παραγωγό της ηπείρου από την πτώχευση, οι εισαγωγές καταποντίστηκαν κατά 25% το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους συγκομιδής.
Δεν αντισταθμίστηκε όλο αυτό το ποσοστό από τις εγχώριες πωλήσεις ωστόσο, γι’ αυτό και ο Eryn Balch της Βορειοαμερικανικής Ενωσης Ελαιολάδου προειδοποίησε ότι κακολογώντας το εισαγόμενο ελαιόλαδο θα μπορούσε να αποβεί ολέθριο για το προϊόν σε όλες τις μορφές του. «Η μεγαλύτερη γενική ανησυχία είναι ότι η τάση στην Αυστραλία, τα τελευταία χρόνια, έχει δείξει μια γενική πτώση της συνολικής κατά κεφαλήν ετήσιας κατανάλωσης, όσο η Αυστραλιανή Ενωση διενεργούσε εκστρατεία για τα δικά τους πρότυπα ποιότητας», δήλωσε ο Balch, αναφερόμενος σε μια αχρονολόγητη ανάρτηση στην ιστοσελίδα OliveBusiness.com.
Δεν είναι η συνολική κατανάλωση που ενδιαφέρει τους ποιοτικά συνειδητούς παραγωγούς -στον παλαιό και το νέο κόσμο- που λένε ότι αξίζουν ένα δίκαιο μερίδιο σε όποια κατανάλωση κι αν υφίσταται. Οπως υποστηρίζουν, πολλές από τις μεγαλύτερες ελαιουργικές εταιρείες είναι βασισμένες σε ένα μοντέλο που εξαρτάται από τη διακίνηση χαμηλής ποιότητας ελαιολάδου, το οποίο σημαίνεται ως “έξτρα παρθένο”, αν και δια της βίας καταφέρνει να ανταποκριθεί στα καθιερωμένα διεθνή χημικά πρότυπα, ενώ αποτυγχάνει σε γευσιγνωστικές δοκιμές (στις οποίες σπάνια υποβάλλεται). Οι σύγχρονες μέθοδοι ελέγχου και επιβολής ποιότητας -λένε οι μεταρρυθμιστές- μπορεί να εξασφαλίσουν ισότιμες συνθήκες, ώστε να διασφαλίζεται ότι οι καταναλωτές παίρνουν αυτό που πληρώνουν, κι αυτό θα ωφελήσει τους έντιμους ελαιοπαραγωγούς παντού.
Ομως, οι σύγχρονες δοκιμές κοστίζουν και οι παραγωγοί θα μετακυλίσουν στους καταναλωτές -με τη μορφή υψηλότερων τιμών- το κόστος που προκαλείται από τα νέα πρότυπα. Η ελπίδα είναι ότι οι καταναλωτές θα είναι πρόθυμοι να πληρώσουν λίγο περισσότερο, εάν ξέρουν ότι παίρνουν ένα ποιοτικό προϊόν.
Η ιδέα ενός επικαιροποιημένου πρότυπου ποιότητας για το ελαιόλαδο δεν είναι κάτι καινούργιο, σημείωσε η Devarenne: «Το πραγματικά καινούργιο είναι μερικές από τις τεχνολογίες για τον έλεγχο της φρεσκάδας και της ποιότητας, τις οποίες θα συνεχίσει να αναπτύσσει η επιστήμη. Το νομοσχέδιο για το ομοσπονδιακό εμπόριο είναι ένας τρόπος για την εγχώρια βιομηχανία να συντονίσει τις προσπάθειές της”.
Οι επιπτώσεις της τολμηρής αυτής πρωτοβουλίας των ελαιοπαραγωγών της Καλιφόρνιας κατά πάσα πιθανότητα θα επεκταθούν πολύ μακρύτερα ​​από τις αμερικανικές ακτές, στις νεαρές βιομηχανίες στην Αυστραλία, τη Νότια Αφρική, τη Νότια Αμερική και άλλες σχετικά νεοεισερχόμενες στην αγορά του ελαιολάδου χώρες.
Ο Πολ Μίλερ, ο οποίος στα τέλη του περασμένου χρόνου άρχισε να θέτει τις βάσεις για μια οργάνωση παραγωγών του νέου κόσμου -με την επωνυμία Παγκόσμια Συμμαχία Ποιότητας Ελαιολάδου-, επιβεβαίωσε ότι οι εξελίξεις στην Καλιφόρνια παρακολουθούνται στενά. “Είναι σαφές ότι οι ΗΠΑ είναι μέρος αυτής της πρωτοβουλίας, ώστε ό,τι συμβαίνει εκεί ενδιαφέρει τη Συμμαχία, αλλά νομίζω και ολόκληρο τον κόσμο του ελαιολάδου και της ελιάς», είπε.