Το άρθρο έχει σημαντικές αναφορές σε όλες τις εγκαταστάσεις της Costa Navarino και σε όλες τις υπηρεσίες και τις ανέσεις που μπορεί να βρει κάποιος στις ξενοδοχειακές μονάδες συγκρίνοντας τες με το Σεν Τροπε, το Κάπρι και την Ιμπιζα, “αλλά χωρίς συνωστισμό”.
Πέρα όμως από τα όσα μπορεί να βρει μέσα ο επισκέπτης της Costa Navarino, αλλά και από τις ιστορικές αναφορές στο όραμα του Καπετάν Βασίλη που έγινε μετά από αρκετό καιρό πραγματικότητα και άλλαξε σημαντικά την τουριστική ταυτότητα της Μεσσηνίας, στο άρθρο της Hannah Seligson υπάρχουν ιδιαίτερα σχόλια για την ευρύτερη περιοχή… εκτός των τειχών της Costa Navarino.
Ειδικότερα γίνεται ειδική μνεία στην “ήσυχη και παράξενη” Γιάλοβα, στο τοπίο γύρω από την Πύλου “με τα διάσπαρτα ελαιόδενδρα”, σε μία από τις “πιο εμβληματικές και παρθένες ελληνικές παραλίες” τη Βοϊδοκοιλιά, στο Κάστρο της Πύλου, “ένα φρούριο στην κορυφή ενός βράχου με θέα την ομώνυμη πόλη και τον κόλπο του Ναβαρίνου με πολλές εποχές ιστορίας που αποτελεί το τέλειο πανόραμα του ηλιοβασιλέματος”, αλλά και στον καταρράκτη Καλάμαρη στη Στενωσιά, “ένα διαμάντι κρυμμένο στους δασώσεις λόφους, πέρα από τους παραθαλλάσιους οικισμούς”.
Δεν λείπουν φυσικά οι αναφορές στη Μεθώνη, στα μαγευτικά ακατοίκητα νησιά της Μεσσηνίας, αλλά και στο αεροδρόμιο της Καλαμάτας, που πλέον συνδέει την περιοχή με δεκάδες διεθνείς προορισμούς.