Εδώ θα σας πω όχι για την Καλαμάτα, αλλά για την περιοχή γύρω από αυτή. Η πρώτη μου εξόρμηση ήταν κατά την πρώτη εβδομάδα που ήρθα στην Καλαμάτα, και ενώ δεν πήγα πολύ μακριά, είχε πολλές συγκινήσεις. Είναι ένα μέρος που είναι απαραίτητο να το δεις. Είναι μόλις 10 λεπτά μακριά από το κέντρο της πόλης με αυτοκίνητο, όπου μπορεί κανείς να δει από ψηλά τη θέα της Καλαμάτας και τη θάλασσα. Εκεί μπορείς να πας σε ένα εστιατόριο με πανοραμική θέα, να πιεις τον καφέ σου και να κάτσεις να απολαύσεις, να απολαύσεις, να απολαύσεις...
Το δεύτερο ταξίδι μου στη γύρω περιοχή ήταν τον Απρίλιο, ένα – δύο μήνες μετά την άφιξή μου, όταν ο καιρός ήταν καλός με ήλιο και ζέστη και σχεδόν χωρίς τουρίστες. Αυτό το ταξίδι ήταν πιο μεγάλο, καθώς προσπάθησα να εξερευνήσω όλη τη Μεσσηνία σε δύο ημέρες! Πρόκληση!
Με τον φίλο μου και ένα νοικιασμένο αμάξι ξεκινήσαμε το ταξίδι μας. Την πρώτη μέρα ανακαλύψαμε το μέρος που περιλαμβάνει τους Δήμους Μεσσήνης και Πύλου-Νέστορος. Πρώτη στάση ήταν οι καταρράκτες στο Πολυλίμνιο. Αυτή την περίοδο του έτους είναι ήσυχο, μοναχικό και πανέμορφο. Το νερό ρέει από τη μία λίμνη στην άλλη σε ένα καταπράσινο περιβάλλον με λουλούδια από διαφορετικά χρώματα. Περπατάς σε ένα μικρό μονοπάτι, πας πάνω κάτω και βλέπεις τους καταρράκτες.
Το δεύτερο βήμα ήταν να πάμε στην παραλία της Βοϊδοκοιλιάς, όμως, αντί να πάμε να κολυμπήσουμε στην πανέμορφη λιμνοθάλασσα, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε ένα λόφο για να πάμε προς το Κάστρο. Αυτό ήταν κάτι περισσότερο από μια σωστή απόφαση. Ο δρόμος προς το Κάστρο είναι μακρύς και κουραστικός, αλλά η θέα που έχεις στο δρόμο σου κόβει την ανάσα. Το Κάστρο φαίνεται παραμελημένο γεμάτο με πολύ ψηλό χορτάρι, ζιζάνια και τσουκνίδες. Ανεβήκαμε πάνω στα ερείπια του Κάστρου όπου αργότερα είδαμε ένα μικρό μονοπάτι και πήγαμε εκεί. Στην αρχή φαινόταν να είναι εύκολο να περάσει κανείς εκεί, αλλά στη συνέχεια συνειδητοποιήσαμε ότι ο δρόμος εξαφανίζεται. Σταματήσαμε και σκεφτόμαστε πού να πάμε και εκείνη τη στιγμή ένα τεράστιο φίδι εμφανίστηκε ακριβώς μπροστά μας και αυτό που μας είχε απομείνει ήταν να τρέξουμε, όσο πιο γρήγορα μπορούσαμε, ενώ οι τσουκνίδες τσιμπούσαν τα χέρια και τα πόδια μας. Τελικά, βγήκαμε από το Κάστρο αλλά είχαμε αποκομίσει μια πολύ καλή εμπειρία, μια ωραία ιστορία να πούμε και πολύ όμορφες φωτογραφίες. Μετά την περιπέτειά μας, ήταν ακριβώς η κατάλληλη στιγμή για να πάμε στη λιμνοθάλασσα για κολύμπι, ηλιοθεραπεία και χαλάρωση. Οπως γράφεται παντού στο Διαδίκτυο, η παραλία έχει λευκή άμμο, κρυστάλλινα νερά, και το σχήμα ημικυκλίου. Ολα ταιριάζουν με την πραγματικότητα, ο τόπος είναι εκπληκτικά όμορφος και αξίζει τον κόπο να περάσετε λίγο χρόνο εκεί.
Αλλα δύο κάστρα μας περιμένουν στη συνέχεια - στις πόλεις της Μεθώνης και της Κορώνης. Προς απογοήτευσή μας, το Κάστρο στη Μεθώνη είχε ήδη κλείσει, αλλά για περίμενε... είναι αυτοί δύο Ελληνες που πηδάνε πάνω από το φράχτη; Και τότε σκεφτήκαμε: «Γιατί δεν κάνουμε κι εμείς το ίδιο;». Και την επόμενη στιγμή ήμασταν μέσα, περπατώντας εκεί μόνοι μας και φανταζόμασταν πώς να ήταν το μέρος αιώνες πριν.
Με το Κάστρο στην Κορώνη, όλα ήταν πολύ πιο εύκολα, δεδομένου ότι δεν έχει ωράριο λειτουργίας. Το Κάστρο είναι πάντα ανοιχτό εφόσον αποτελεί μέρος της πόλης, όπου υπάρχουν μερικά σπίτια και μοναστήρια.
Οπως μπορείτε να δείτε από την ιστορία, τα τρία κάστρα που επισκεφθήκαμε εκείνη την ημέρα ήταν πολύ διαφορετικά και αυτό κάνει την ημέρα μας ακόμα πιο ενδιαφέρουσα.
Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με εκπληκτική θέα το πρωί καθ' οδόν για τα σπήλαια του Διρού. Το ταξίδι στη Δυτική Μάνη με εντυπωσίασε με την ομορφιά της φύσης και σταματήσαμε πολλές φορές για να απολαύσουμε μια πανοραμική θέα. Τα σπήλαια του Διρού είναι ένα από τα πιο δημοφιλή τουριστικά αξιοθέατα στην περιοχή της Μάνης. Διαφορετικές εικόνες και ιδέες μου έρχονταν στο μυαλό μου όταν είδα το εσωτερικό του σπηλαίου διακοσμημένο με σταλακτίτες και σταλαγμίτες. Σε εμπνέει πραγματικά με έναν ασυνήθιστο τρόπο και βελτιώνει τη φαντασία.
Στο δρόμο της επιστροφής βιαζόμαστε για να επισκεφθούμε την Αρχαία Μεσσήνη. Ωστόσο, σταματήσαμε να τραβήξουμε φωτογραφίες, εκεί κάπου μεταξύ Στούπας και Καρδαμύλης και ξαφνικά είδαμε ένα χάρτη με διαδρομή πεζοπορίας. Γιατί να μην δούμε τι υπάρχει; Ενα καταφύγιο για ροκ-ορειβάτες! Ημασταν πολύ χαρούμενοι που βρήκαμε ένα τέτοιο εκπληκτικό μέρος, όπου θα μπορούσαμε να περάσουμε ώρες. Ηταν ένα στενό μονοπάτι ανάμεσα σε δύο θεόρατους βράχους, σε ορισμένες περιοχές γεμάτες με γιγαντιαίες πέτρες που έπρεπε να τις ανεβείς. Παρ' όλα αυτά, μετά από δύο ώρες εκεί, ήρθε η ώρα να φύγουμε, καθώς η Αρχαία Μεσσήνη μας περίμενε. Ευτυχώς όταν φτάσαμε ο αρχαιολογικός χώρος ήταν ακόμα ανοιχτός (λειτουργεί μέχρι τις 20.00). Υπάρχουν ερείπια της αρχαίας πόλης, κάτι που σίγουρα αξίζει να επισκεφθείτε, ειδικά αν είστε στην περιοχή της Μεσσηνίας.
Στο τέλος αυτών των δύο ημερών, ήμουν ευτυχής, κουρασμένη αλλά το πιο σημαντικό ήταν ότι ήμουν απόλυτα ικανοποιημένη! Η Μεσσηνία είναι ένα καταπληκτικό μέρος για να ταξιδέψεις αλλά και για να ζεις! Είμαι βέβαιη ότι υπάρχουν κι άλλα υπέροχα μέρη να ανακαλύψεις! Ελπίζω να βρω κι άλλα μέρη πριν επιστρέψω στο σπίτι. Παρεμπιπτόντως, η Καλαμάτα, εξαιτίας των πολλών μικρών της δρόμων, είναι ένα ιδανικό μέρος για να βρεθεί κανείς ξαφνικά σε νέα μέρη. Μπορείς να ανακαλύπτεις συνεχώς καινούργια πράγματα.
* "KALAMATA:21" - Πρακτική άσκηση
