Με τις φωνές και τις κραυγές ο τέως δήμαρχος δεν κερδίζει στην ουσία, στο τελικό αποτέλεσμα, αλλά ούτε και στην επικοινωνιακή εικόνα, στις εντυπώσεις. Με τις φωνές και τις κραυγές ο κ. Τσώνης γίνεται αποκρουστικός, ενοχλητικός όχι μόνο στους πολιτικούς του αντιπάλους, αλλά και στους πολίτες που δείχνουν ενδιαφέρον για τα δημοτικά πράγματα και παρακολουθούν τις συνεδριάσεις, με ανεξάρτητο και αντικειμενικό μάτι. Γιατί δεν είναι όλοι κλακαδόροι και χειροκροτητές.

Με τις φωνές και τις κραυγές ο τέως δήμαρχος χάνει και το δίκιο που μπορεί να έχει. Γιατί δεν μπορεί σε όλα τα θέματα να έχει άδικο, δεν γίνεται στατιστικά και με το νόμο των πιθανοτήτων. Δεν μπορεί να μην έκανε τίποτα θετικό ως δημοτική αρχή, δεν γίνεται να μην μπορεί να υπερασπιστεί κανένα έργο. Με τις κραυγές και τις φωνές δείχνει αδυναμία κι έλλειψη καθαρού μυαλού.

Με την τακτική αυτή δεν μπορεί να κάνει την αυτοκριτική του και να αναγνωρίσει τα λάθη και τις παραλείψεις. Να παραδεχθεί ποια ήταν αυτά που όφειλε να κάνει και δεν έκανε, ποιες ήταν οι υποσχέσεις που δεν τήρησε.

Με τις φωνές και τις κραυγές δεν μπορεί να αναδείξει τις ανακολουθίες της δημοτικής αρχής, να παρουσιάσει τις κωλοτούμπες της σε σχέση με απόψεις της ως αντιπολίτευση.

Ο κ. Τσώνης οφείλει να καταλάβει ότι δεν μπορεί να βρίζει την πρώην πρόεδρο του Χατζή και οποιονδήποτε άλλον, πολύ περισσότερο όταν απουσιάζει. Εχει δίκιο, όμως, όταν ζητεί από το προεδρείο και τη δημοτική αρχή να τον προστατεύσουν όταν δέχεται ύβρεις. Δεν μπορεί, όταν βρίζει ο Τσώνης να είναι κατακριτέο, αλλά όταν τον βρίζουν, να μην συμβαίνει τίποτα. Ο πολιτικός πολιτισμός δεν μπορεί να είναι αλά καρτ και όπως μας βολεύει. Ο πολιτικός πολιτισμός έχει ίδια μέτρα και σταθμά για όλους, έχει κανόνες που οφείλουν όλοι να σέβονται.

Το προεδρείο του Δημοτικού Συμβουλίου Μεσσήνης οφείλει να αλλάξει την εικόνα του. Η “δημοκρατικότητα” και η χαλαρότητα υποβαθμίζουν το επίπεδο των συνεδριάσεων. Θέλει κανόνες που να τηρούνται απ’ όλους, χωρίς εκπτώσεις και ανοχές.