Ενώ από την άλλη πλευρά μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια θα κριθούν πολλά για το μέλλον της Καλαμάτας και των ανθρώπων της. Με αυτά τα δεδομένα το ερώτημα είναι αν θα αλλάξουν και οι αντιλήψεις για τον τρόπο διαχείρισης των δημοτικών υποθέσεων και η ιεράρχηση των προτεραιοτήτων ή θα ακολουθηθεί η πεπατημένη με την ελπίδα ότι τα πράγματα θα κυλήσουν χωρίς προβλήματα.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην "Ε" πριν από λίγο καιρό, μετά την εκλογή του, ο δήμαρχος Παναγιώτης Νίκας ξεκαθάρισε ότι ολοκληρώνεται η θητεία του στα δημοτικά πράγματα. Σπεύδοντας να διευκρινίσει ότι θα παίξει το ρόλο του εγγυητή για την παράταξη. Η μεταβατικότητα είναι πλεονέκτημα και μειονέκτημα, αλλά το ισοζύγιο θα εξαρτηθεί από τη στάση του κ. Νίκα και τις κινήσεις των δελφίνων. Το πλεονέκτημα συνίσταται στο γεγονός ότι ο δήμαρχος εκ των πραγμάτων δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να διαπραγματεύεται είτε με ομάδες πίεσης, είτε με συμβούλους και παράγοντες στο όνομα του πολιτικού κόστους. Αν κινηθεί σε αυτή την κατεύθυνση και προχωρήσει σε ριζικές παρεμβάσεις, μπορεί να υπάρξουν σημαντικές αλλαγές σε κρίσιμα μέτωπα. Το μειονέκτημα έχει να κάνει με τις ανισορροπίες, τις αντιθέσεις και τις ομαδοποιήσεις που αναπόφευκτα θα δημιουργηθούν στην προοπτική αποχώρησης του κ. Νίκα. Ως πρόθεση η "εγγύηση" της ομαλής μετάβασης είναι καθησυχαστική. Δεν είναι καθόλου βέβαιο όμως ότι η δυναμική που θα αναπτυχθεί πρόκειται να είναι διαχειρίσιμη από το δήμαρχο. Οι φιλοδοξίες είναι πολλές και μεγάλες από πολλούς. Το βέβαιο είναι ότι υπάρχουν 2-3 πρόσωπα από τη δημοτική πλειοψηφία που φαίνεται ότι ήδη βάζουν υποθήκη για την επόμενη ημέρα. Ενώ βεβαίως στον όποιο χώρο καλύπτει τότε η παράταξη του κ. δημάρχου, είναι σίγουρο ότι θα έχουν αναδειχθεί νεότεροι παράγοντες και με περισσότερες φιλοδοξίες. Ανάλογες διεργασίες όμως θα εξελιχθούν και στη μειοψηφία, καθώς η ρευστότητα του πολιτικού σκηνικού, οι κομματικές διεργασίες και οι προσωπικές φιλοδοξίες μπορούν να οδηγήσουν κάποιες δυνάμεις σε διεύρυνση και ανάληψη πρωταγωνιστικού ρόλου ή και να αναπτυχθούν τάσεις αποσύνθεσης και επανασύνθεσης.
Ολα αυτά είναι στοιχεία συνακόλουθα με τη μεταβατικότητα τόσο σε κεντρικό όσο και σε τοπικό επίπεδο και εκ των πραγμάτων προδιαγράφουν ένα είδος "τέλους εποχής", τη δημιουργία ενός κενού και τον ανταγωνισμό μεταξύ των δυνάμεων (και των προσώπων) που φιλοδοξούν να το καλύψουν. Πολλά πράγματα όμως θα εξαρτηθούν και από την πορεία των πραγμάτων στην πόλη. Η πρωταρχική επισήμανση έχει να κάνει με το γεγονός ότι η ένταση της κρίσης δυναμώνει διαρκώς, ολόκληροι κλάδοι όπως αυτός των κατασκευών έχουν ισοπεδωθεί ενώ άλλοι όπως αυτός του εμπορίου είναι στα πρόθυρα της μαζικής χρεωκοπίας. Η ανεργία χτυπάει κόκκινο, οι θέσεις εργασίας δεν μπορούν να αναπληρωθούν και η όποια τουριστική ανάπτυξη σε αυτή τη φάση δείχνει ότι μπορεί μόνο να φρενάρει τους ρυθμούς αποδιοργάνωσης της στεφάνης επαγγελμάτων που ζει από τον τουρισμό. Ο δήμος δεν μπορεί να μείνει αμέτοχος σε αυτή την ιστορία. Χρειάζεται να αναζητήσει διεξόδους και δυνατότητες παρέμβασης ακόμη και πέρα από τον τυπικά θεσμικό του ρόλο. Αυτονοήτως δεν μπορεί να… κατασκευάσει εργοστάσια, μπορεί όμως μέσα από διαφορετικές ιεραρχήσεις να αναζητήσει τον αναπτυξιακό του ρόλο και να εφαρμόσει ή να απαιτήσει πολιτικές και μέτρα πραγματικής στήριξης της παραγωγής.
Πολλά από αυτά έχουν να κάνουν με τη συγκρότηση ενός σχεδίου για την πόλη (και την περιοχή) του μέλλοντος. Ενα σχέδιο με σημαντικές παρεμβάσεις στην οργάνωση της πόλης στους τομείς των χρήσεων γης, των μεταφορών, των συγκοινωνιών, των κυκλοφοριακών παρεμβάσεων, του περιαστικού πρασίνου, του πολιτισμού που θα αλλάξουν την όψη της περιοχής.
Τέτοιες παρεμβάσεις απαιτούν την κινητοποίηση όλου του δυναμικού από το πολιτικό και επιστημονικό προσωπικό της πόλης και ως εκ τούτου απαιτούν δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας τόσο της δημοτικής αρχής, όσο και του βουλευόμενου σώματος. Οι υποθέσεις της πόλης δεν μπορούν να προχωρήσουν με λογικές του "ενός ανδρός αρχή" ή με τον εκφυλισμό της δημοκρατίας και του διαλόγου στη λογική "είμαστε περισσότεροι και κάνουμε ό,τι θέλουμε". Χρειάζεται έμπνευση και συμμετοχή όλων των δυνάμεων που μπορούν να συμβάλλουν δημιουργικά, αλλά αυτό είναι στο χέρι εκείνων που θα διαχειριστούν κατ’ εξουσιοδότηση τις κοινές υποθέσεις. Και με βάση αυτό θα κριθούν από την ιστορία.
