Απαντώντας στο ερώτημά μας* «Είναι η “αχίλλειος πτέρνα” του Δήμου Τριφυλίας ο τοπικιστικός ανταγωνισμός των 3 μεγάλων πόλεων;» σημειώνουν χαρακτηριστικά:
* Το ερώτημα απεστάλη σε όλους τους υποψηφίους δημάρχους Τριφυλίας
Ευστάθιος Ανδρινόπουλος
«Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι η δημιουργία του Δήμου Τριφυλίας με το πρόγραμμα “Καλλικράτης” έγινε κατά βίαιο τρόπο και όχι κάτω από τις καλύτερες συνθήκες. Δεν εφαρμόσθηκε η υπάρχουσα τότε μελέτη του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης, αλλά ούτε ήταν και αποτέλεσμα διαβούλευσης με την κοινωνία και τους διαφόρους φορείς.
Στο Δήμο Τριφυλίας υπάρχουν 3 ισομεγέθεις - ισοβαρείς πόλεις, οι Γαργαλιάνοι, η Κυπαρισσία και τα Φιλιατρά, στις οποίες πράγματι την παρούσα περίοδο κυριαρχεί έντονα ο τοπικιστικός ανταγωνισμός, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Σ' αυτό συντελεί και η υπάρχουσα νομοθεσία με βάση την οποία οι δημοτικοί σύμβουλοι εκλέγονται κατά ενότητα και κυρίως με τις ψήφους των κατοίκων της ενότητας από την οποία προέρχονται. Αυτό βεβαίως δημιουργεί πολλά προβλήματα και στη λειτουργία του Δημοτικού Συμβουλίου. Τα προβλήματα δυσλειτουργίας του δήμου θα είχαν αμβλυνθεί, εάν η δημοτική αρχή είχε εφαρμόσει ένα μοντέλο διοίκησης του δήμου που θα βασιζόταν στου τοπικούς αντιδημάρχους με αυξημένες αρμοδιότητες, όπως αυτές των πρώην καποδιστριακών δημάρχων, οι οποίοι θα διαχειρίζονταν και τους πόρους που τους αναλογούν. Ετσι οι πολίτες της κάθε ενότητας θα είχαν την αίσθηση ότι διοικούνται από ανθρώπους που ενδιαφέρονται κατά βάση για τα προβλήματα της πόλης - ενότητάς τους και ότι υπάρχει ίση μεταχείριση έναντι των άλλων ενοτήτων και βεβαίως μέσα στα πλαίσια λειτουργίας του Δήμου Τριφυλίας».
Δημήτρης Α. Δριμής
«Το ζήτημα της χωροταξίας πρέπει να συζητηθεί συντεταγμένα στο Δήμο Τριφυλίας. Το μέγεθος του δήμου ενισχύει ή ακυρώνει την τοπική ταυτότητα. Δεν επηρεάζει όμως την αναπτυξιακή λειτουργία. Αυτό που καθήλωσε το Δήμο Τριφυλίας δεν είναι κάποιος τοπικισμός, που υφίσταται παντού, με την έννοια της πατρογονικής εστίας. Αυτό δεν συνιστά πρόβλημα, αλλά τοπικό πλούτο.
Αχίλλειος πτέρνα του δήμου είναι η συγκεντρωτική λογική μιας ομάδας διοίκησης, που σήμερα καταρρέει και δεν κατάφερε να συνθέσει προτάσεις και ιδέες που ο τόπος μας παρήγαγε. Δεν αναφέρομαι μονοπρόσωπα στο δήμαρχο, αλλά σε όλους όσοι άσκησαν διοίκηση από θέσεις ευθύνης ή είχαν την ευθύνη άρθρωσης αντιπολιτευτικής πρότασης. Ποια, αλήθεια, πρόταση και ιδέα έφεραν στο δήμο;
Στη λειτουργία κάθε δήμου υπάρχει ένα τοπικό και ένα υπερτοπικό επίπεδο.
Ζητήματα, για παράδειγμα, διαχείρισης υδάτων, προστασίας και ανάπτυξης της παραλιακής ζώνης, διαχείρισης απορριμμάτων δεν θα μπορούσε να τα διαχειριστεί μια πόλη μόνη της. Χρειάζονται, σε κάθε περίπτωση, διαδημοτικές συνεργασίες. Εδώ που εκ των πραγμάτων υφίσταται η διατοπική συνεργασία, δεν κατάφεραν να αξιοποιήσουν το θεσμικό αυτό πλεονέκτημα.
Φταίει ο τοπικισμός για την αδυναμία να επιλυθεί το ζήτημα της ύδρευσης και στις 3 μεγάλες πόλεις, που οι συνεχείς διακοπές νερού είναι η κανονικότητα; Φταίει ο τοπικισμός για την αδυναμία επίλυσης των ζητημάτων αποχέτευσης; Φταίει ο τοπικισμός για την εγκατάλειψη της ανακύκλωσης και την επιστροφή σε χωματερή περασμένων δεκαετιών; Φταίει ο τοπικισμός για την εγκατάλειψη του αγροτικού χώρου και την απουσία χωροταξικού σχεδιασμού;
Ας μην κρύβονται κάποιοι πίσω από το μέγεθος του δήμου. Το μέγεθος θα μπορούσε να μετατραπεί σε ισχύ απέναντι στην Περιφέρεια και το κεντρικό κράτος στη διεκδίκηση πόρων, γιατί εκφράζουμε μια ευρύτερη ανθρωπογεωγραφία. Αυτό όμως απαιτεί μια αυτοδιοικητική ομάδα με γνώση και αυτοπεποίθηση. Η "Ανεξάρτητη Δημοτική Συνεργασία" και εγώ προσωπικά μπορούμε να εγγυηθούμε ένα δήμο του πολιτισμού και της ανάπτυξης. Τον πολυκεντρικό Δήμο Τριφυλίας».
Παναγιώτης Κατσίβελας
«Η διοικητική αναδιοργάνωση της χώρας το 2010 έγινε υπό τη σκιά πολλών αντιδράσεων αυτοδιοικητικών και πολιτών. Ο Δήμος Τριφυλίας δημιουργήθηκε παρά τη θέληση των πολιτών, χωρίς τη συμμετοχή των τοπικών κοινωνιών και από τη σύστασή του δημιουργήθηκαν προβλήματα στη λειτουργία του. Ηταν στοίχημα να ξεπεραστούν παλιές διαφορές, τοπικισμοί που δεν είχαν κανένα ιδιαίτερο νόημα και λανθασμένες θεωρήσεις μιας πραγματικότητας που υπήρχε. Και οι δύο δημοτικές αρχές που διαχειριστήκαμε το δήμο από τη σύστασή του, κάναμε μεγάλη προσπάθεια και είχαμε πολύ καλά αποτελέσματα στα πλαίσια της συνεργασίας στο σύνολο της κοινωνίας.
Είναι βέβαιο ότι ανταγωνιστικοί πλέον δήμοι είναι οι μεγάλοι δήμοι, οι ισχυροί δήμοι. Η κάθε Δημοτική Ενότητα ισχυροποιεί τη θέση της μέσα σ’ έναν ισχυρό δήμο, γιατί στο σύνολό της η Τριφυλία έχει μεγαλύτερη αξία και τα αποτελέσματα είναι αθροιστικά και πολλαπλασιαστικά για όλους.
Ο "Κλεισθένης" και η απλή αναλογική ξαναέφεραν στην επιφάνεια τοπικισμούς, δεδομένης της ευκολίας πλέον να συμμετέχουν στις εκλογές πολλοί υποψήφιοι. Είναι όμως ένα θέμα το οποίο οφείλουμε να το διαχειριστούμε. Οφείλουμε και πρέπει να βλέπουμε την κοινωνία στο σύνολό της και όχι κατά τμήματα ή περιοχές. Εμείς, θα συνεχίσουμε και στη νέα δημοτική περίοδο να προσπαθούμε για την ισχυροποίηση των δεσμών της κοινωνίας μας ξεπερνώντας λαϊκισμούς και επιπόλαιες προσεγγίσεις του θέματος.
Η Τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει να είναι σύγχρονη και αποτελεσματική, στην υπηρεσία του πολίτη, με καθημερινή δουλειά με επιμονή και υπομονή και με ενεργοποίηση όλων των ζωντανών δυνάμεων της κοινωνίας.
Παρ' όλα αυτά, αν τεθεί θέμα νέας αλλαγής του χωροταξικού των ΟΤΑ, δε θα αγνοηθεί η φωνή της κοινωνίας, και πάλι με μόνο στόχο την εξυπηρέτηση των λειτουργικών, οικονομικών και αναπτυξιακών αναγκών του τόπου μας».
Σαράντος Κουκούμης
«Ο νόμος 3852/2010 “Καλλικράτης” επέβαλε τη συγχώνευση των 6 προηγούμενων δήμων σε έναν ενιαίο, τον Δήμο Τριφυλίας. Οι αναδιαρθρώσεις αυτές στόχο είχαν να μειώσουν τις δαπάνες από το κράτος προς την τοπική διοίκηση και οι δήμοι να λειτουργούν σαν επιχειρήσεις. Η μείωση της κρατικής χρηματοδότησης προς την τοπική διοίκηση κατά 65%, η υποστελέχωση σε προσωπικό και μέσα των υπηρεσιών, η υπερφορολόγηση μέσω των δημοτικών τελών και η έλλειψη ιεράρχησης μέτρων, έχουν πλήξει βάναυσα το επίπεδο ζωής των λαϊκών στρωμάτων.
Να γιατί δεν γίνονται έργα που θα προστάτευαν τη ζωή και την περιουσία των δημοτών μας, όπως αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής θωράκισης του δήμου, το αγροτικό δίκτυο κατεστραμμένο, τα δίκτυα ύδρευσης ακατάλληλα (από αμιαντοσωλήνες), το αρδευτικό δίκτυο του φράγματος Φιλιατρών έχει παραπεμφθεί στις καλένδες, οι παιδικές χαρές ανύπαρκτες ή ακατάλληλες, το πρόβλημα των σκουπιδιών άλυτο, για να παραδοθούν αύριο στην ΤΕΡΝΑ, που μπαίνουν στη ζυγαριά κόστους- οφέλους και δεν πραγματοποιούνται.
Αυτά είναι η πραγματική “αχίλλειος πτέρνα” του δήμου και η σημερινή διοίκηση, όπως και οι άλλες παρατάξεις έχουν τεράστιες ευθύνες που δεν τα αναδεικνύουν για να μην φανεί ο πραγματικός ένοχος και καλλιεργούν αποπροσανατολιστικά τον τοπικιστικό ανταγωνισμό.
Ο λαός της Τριφυλίας έχει τη δυνατότητα στις επικείμενες εκλογές να δώσει τη απάντησή του».
Γιώργος Λεβεντάκης
«Είναι αλήθεια, πως ένας μεγάλος ενιαίος Δήμος, τόσο σε έκταση, όσο και σε πληθυσμό, σαν το Δήμο Τριφυλίας, που δημιουργήθηκε με το Πρόγραμμα “Καλλικράτης” και κατόπιν συνένωσης τριών μεγάλων πρώην αυτόνομων Δήμων (Κυπαρισσίας - Φιλιατρών - Γαργαλιάνων), είχε να αντιμετωπίσει, εκτός των άλλων, και το πρόβλημα του τοπικισμού (το οποίο έφερε ξανά στην επιφάνεια ο "Κλεισθένης"), καθότι ήταν ολοφάνερη, από την αρχή, η αρνητική αντίδραση, του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, και των τριών μεγάλων πόλεων, για τη συνένωσή τους.
Δεν ήταν καθόλου εύκολο οι πρώην μεγάλοι και αυτόνομοι Δήμοι, να λειτουργήσουν, ξαφνικά, ως ένας ενιαίος. Καταρχάς, έπρεπε η μεγάλη αυτή αλλαγή, να περάσει στη συνείδηση του κόσμου. Έπρεπε, να γίνει αποδεκτή από τους κατοίκους, αλλάζοντας τον τρόπο σκέψης και νοοτροπίες πολλών ετών, χωρίς να υπάρξουν έντονες αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις.
Πιστεύω ακράδαντα, πως ο τοπικιστικός ανταγωνισμός των προαναφερόμενων τριών, πρώην, μεγάλων αυτόνομων Δήμων, σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει να αποτελέσει την "αχίλλειο πτέρνα" του Δήμου Τριφυλίας.
Αυτό θα επιτευχθεί μονάχα, όταν η νέα Δημοτική Αρχή, δώσει κυρίως το παράδειγμα, μην κάνοντας διακρίσεις και προβαίνοντας στη σωστή και ισομερή κατανομή των έργων και των υποδομών, ούτως ώστε καμία Δημοτική Ενότητα να μην αισθάνεται παραμελημένη ή παραγκωνισμένη και να προχωρήσουν όλες μαζί, με κοινά και σταθερά βήματα, στην ανάπτυξή τους, λειτουργώντας έξυπνα και “παίρνοντας” η κάθε μία κάτι από την άλλη, συμπληρώνοντας τα όποια κενά της».
Σωτήρης Μπακούρος
«Ο Δήμος Τριφυλίας έχει 3 μεγάλες πόλεις (Γαργαλιάνοι, Κυπαρισσία, Φιλιατρά), που η καθεμία έχει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και προβλήματα για επίλυση. Αυτές τις πόλεις, που αποτελούν τη ραχοκοκαλιά του δήμου μας, η εκάστοτε δημοτική αρχή θα πρέπει να τις αντιμετωπίσει ανάλογα με τα προβλήματά τους και να δημιουργήσει ένα κλίμα ομόνοιας και αλληλεγγύης μεταξύ των κατοίκων. Η μία δεν θα πρέπει να αναπτύσσεται εις βάρος των υπολοίπων. Σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να είναι η "αχίλλειος πτέρνα" του Δήμου Τριφυλίας ο τοπικιστικός ανταγωνισμός των 3 μεγάλων πόλεων που εσκεμμένα έχει δημιουργηθεί. Είναι όλες πόλεις εξαιρετικής ομορφιάς, και αναδεικνύοντας τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους θα αναπτυχθούν ισόρροπα.
Ο συνδυασμός μας απογαλακτισμένος από τοπικιστικές αντιλήψεις θα σταθεί δίπλα στα προβλήματα των 3 μεγάλων πόλεων, αλλά και ολόκληρου του δήμου, ώστε να αναδείξει και να αξιοποιήσει τις ομορφιές και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους (διαθέτουν πανέμορφες παραλίες και γραφικό ορεινό όγκο), ώστε η Τριφυλία να αποτελέσει τουριστικό προορισμό. Σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, το μεγάλο δεν είναι μειονέκτημα. Αντιθέτως, αποκτά οικονομίες κλίμακος σημαντικές για την ανάπτυξη. Αν οι πολίτες της Τριφυλίας στις 2 θητείες του καλλικρατικού δήμου δεν αντιλήφθηκαν βελτίωση στην καθημερινότητά τους, αυτό οφείλεται στους διοικούντες τον δήμο και όχι στο μεγάλο μέγεθός του».
Παναγιώτης Τσίγγανος
«Πριν από 9 χρόνια συστάθηκε ο Δήμος Τριφυλίας. Δεν ήταν μία ένωση που έγινε με την κοινωνία παρούσα. Δυστυχώς, έγινε με την κοινωνία όχι μόνον απούσα, αλλά κυριολεκτικά απέναντι. Σαν να μην έφτανε αυτό, έγινε την χειρότερη στιγμή της πατρίδας, σε συνθήκες οικονομικής κατάρρευσης που σάρωσε τα δημοσιονομικά των ΟΤΑ και τα εισοδήματα των πολιτών, και χαρακτηρίστηκε από προβληματικό νομοθετικό πλαίσιο και υποστελέχωση των υπηρεσιών. Αυτά οδήγησαν στο να απολαμβάνει ο δημότης χαμηλότερο επίπεδο υπηρεσιών από πριν. Μέσα στο νέο τοπίο, έννοιες όπως τι αποτελεί αγάπη για τον τόπο και τι τοπικισμό, τι αποτελεί συνεργασία και τι διαφωνία, τι αποτελεί το νέο και τι το παλιό, συγχέονται ή οδηγούνται σε απλοϊκές απαντήσεις.
Πιστεύω ότι αυτό που φαίνεται ως τοπικισμός είναι ουσιαστικά το παράπονο των δημοτών για τα παραπάνω. Η δεδομένη αγάπη όλων μας για τον τόπο μας γίνεται θυμός, όταν βλέπουμε υπηρεσίες και δράσεις λιγότερες από το παρελθόν. Η οργάνωση των δυνατοτήτων του δήμου, η ισόρροπη κατανομή πόρων, η εκπόνηση πολιτικών ανάπτυξης, είναι προϋποθέσεις ώστε η αγάπη για τον τόπο να βρίσκει ανταπόκριση από τη δημοτική αρχή, να γίνεται κινητήρας προόδου και ευημερίας. Ετσι το πάτημα στο μέλλον δεν θα απειλείται από “αχίλλειες πτέρνες”, αλλά θα γίνει βήμα στιβαρό, με μόνα βέλη κατά των προβλημάτων».
