Σε κάποιους Δήμους της Χώρας πραγματοποιούνται εκδηλώσεις μνήμης για τους φονευθέντες από τον Δημοκρατικό Στρατό κατά τον εμφύλιο πόλεμο. Οι γιορτές αυτές γίνονται συνήθως παρουσία συγγενών πεσόντων του Εθνικού Στρατού, απόστρατων, πολιτικών και πολιτών, τελούνται επιμνημόσυνες δεήσεις, εκφωνούνται σχετικές ομιλίες, που προσελκύουν το ενδιαφέρον των μέσων μαζικής ενημέρωσης (μ.μ.ε).
Στην πλειοψηφία του έντυπου και ηλεκτρονικού τύπου, οι εκδηλώσεις αυτές χαρακτηρίζονταν ως γιορτές μίσους. Θεωρούνται ότι αναβιώνουν πάθη και διχασμούς του παρελθόντος που ταλάνισαν αρκετά και επί μακρόν την Χώρα και τους Έλληνες. Επίσης δίνουν έμφαση στην παρουσία, στα λόγια και στις ενέργειες συγκεκριμένων προσώπων και ομάδων για να κατατάξουν είτε τους παρευρισκόμενους, είτε και την ίδια την εκδήλωση στην κατηγορία των άκρων και των ακραίων. Πολλές φορές μάλιστα γίνονται αντικείμενο κομματικής εκμετάλλευσης και αντιπαράθεσης.
Εύλογα λοιπόν προκύπτει το ερώτημα αν οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούν γιορτές μίσους. Αν χαρακτηρίζονται έτσι όσες σχετίζονται με τον Εθνικό Στρατό, γιατί και κατά πως διαφοροποιούνται όσες αφορούν τον Δημοκρατικό; Δεν αναβιώνουν επίσης, πάθη και διχασμούς του παρελθόντος που θέλουμε να αφήσουμε πίσω; Γιατί δεν προκαλούν εξίσου το ενδιαφέρον και την κάλυψη των μέσων μαζικής ενημέρωσης καθώς και την παρεπόμενη κομματική αντιπαράθεση;
Αν δεν θέλουμε να λειτουργούμε με δύο μέτρα και δύο σταθμά, οφείλουμε είτε να σταματήσουμε τις εκδηλώσεις αυτές και από τις δύο πλευρές, είτε να τις αποδεχόμαστε χωρίς χαρακτηρισμούς και αντιπαραθέσεις. Δεν γίνεται να είμαστε επιλεκτικά ευαίσθητοι και δημοκράτες. Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τη μία ημέρα και την άλλη να κάνουμε ακριβώς τα ίδια. Σε μία ευρωπαϊκή δημοκρατία τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις είναι ίδια για όλους τους πολίτες. Αν και για τη συγκεκριμένη υπόθεση θα μπορούσε να προκριθεί και μία τρίτη προοπτική:
«Κοινές εκδηλώσεις μνήμης και των δύο πλευρών σε σημείο κοινής επιλογής, που θα ονομαστεί «Τόπος Δημοτικής Συμφιλίωσης», για να δικαιολογήσει έμπρακτα τον τίτλο και την αποστολή του».
Είναι ο κατάλληλος χρόνος κατά την γνώμη μου να προσπαθήσουμε.

Γιάννης Η. Μαρνέρης

Δήμαρχος Ν. Κυνουρίας