Για  τρίτη κατά σειρά χρονιά η κρίση της αγοράς του ελαιόλαδου ροκανίζει τα εισοδήματα των Μεσσηνίων ελαιοκαλλιεργειτών  που με τις σημερινές τιμές του λαδιού που δεν καλύπτουν ούτε τα έξοδα της συλλογής.
Οι τιμές στην παραγωγή όμως είναι μικρότερες κατά 0,80  ?/κιλό σε σχέση με την Ιταλία, χώρα με ελαιοκομικά χαρακτηριστικά παρόμοια με εκείνα της Ελλάδας, όπου όμως οι τιμές στην κατανάλωση είναι ίδιες με τις αντίστοιχες ελληνικές.
Ξέροyμε ότι, όντας  η χώρα μας πλεοναστική στον τομέα του λαδιού, οι εξαγωγές που αποτελούν το μοναδικό μέσο για να ελαφρώσει η πίεση των πλεονασμάτων στις εσωτερικές τιμές στην παραγωγής.
Ομως τα ίδια αυτά τα χρόνια της κρίσης με χαμηλές τιμές στην παραγωγή θα περίμενε κανείς μια αύξηση των ελληνικών εξαγωγών λαδιού. Το ενάντιο πέρυσι οι εξαγωγές μας  βρήκαν μεγάλη δυσκολία είτε στο εμφιαλωμένο ελαιόλαδο, είτε, και ιδιαίτερα ,των εξαγωγών χύμα που αποτελούν 75-80 %των συνολικών εξαγωγών μας- Ενώ ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής μας, η Ισπανία, με μια παραγωγή 4-5 φορές  μεγαλύτερη από την ελληνική εξάγει εμφιαλωμένο τα 60-65 % των πλεονασμάτων της.
Οι  εξαγωγές σε μεγάλο ποσοστό χύμα είναι προϊόν  της παντελούς έλλειψης μιας ελαιοκομικής πολιτικής βασισμένης σε προγράμματα προώθησης των εξαγωγών του εμφιαλωμένου λαδιού και προγραμμάτων  βελτίωσης  της ποιότητας στην παραγωγή.
Είναι γνωστό ότι η ελληνική ελαιοκομία χαίρει μιας πλεονεκτικής θέσης από άποψης ποιότητας και δεν χρειάζεται προσπάθειες δύσκολες και πολυδάπανες ώστε το ελληνικό ελαιόλαδο στο σύνολό του να πρωτεύσει στην Μεσόγειο.
Κι όμως η Ελλάδα για 18 ολόκληρα χρόνια δεν στάθηκε σε θέση να αξιοποιήσει ούτε και τα εργαλεία που η ΕΕ έβαλε στην διάθεσή της,  την οργάνωση των προϊόντων προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης ΠΟΠ-ΠΓΕ, για να κάνει το πρώτο βήμα προς την ανάπτυξη μιας  κουλτούρας της ποιότητας και την διαφοροποίηση των τιμών στην παραγωγή που αποτελεί τον κυριότερο στόχο τους.
Το ενάντιο οι προδιαγραφές των ΠΟΠ-ΠΓΕ έχουν συλληφθεί κατά τέτοιο τρόπο σαν να μην  θέλαμε  να  αλλάξει τίποτε:
1.-.καμία προσπάθεια καλυτέρευσης της ποιότητας στην παραγωγή (συλλογή σε σάκους, εγκατάλειψη των σάκων στον ήλιο και στην βροχή, μακροί χρόνοι αναμονής πριν την σύνθλιψη)·
2.-καμία προσπάθεια ενίσχυσης της τοπικής αγροτοβιομηχανικής αλυσίδας με την υποχρεωτική τυποποίηση στην οριοθετημένη γεωγραφική  ζώνη παραγωγής για να ξεπεραστεί το μεγάλο κύκλωμα της εμπορίας σε χύμα και να ενισχυθεί η εμφιάλωση. Και μέσω αυτής, η  αναγνώρισης της ποιότητας του προϊόντος  γεωγραφικής προέλευσης. Όπως εξάλλου κάνουν οι άλλες χώρες.
3.- καμία προσπάθεια δημιουργίας brand name ή αξιοποίησης του εκεί όπου υπάρχει, όπως στην περίπτωση της επιτραπέζιας ελιάς Καλαμάτα και ελαιολάδου Καλαμάτα. Για να δοθεί στο προϊόν προσωπικότητα απαραίτητη για την αξιοποίησή του και την εμπορική του προώθηση μέσω των διαφημίσεων. Που επιτρέπουν και επιδοτούν οι ευρωπαϊκοί κανονισμοί και που οι  άλλες ευρωπαϊκές χώρες  εφαρμόζουν.
Πληροφορίες του τύπου ανέφεραν ότι η Περιφέρεια  συντόνισε στην Καλαμάτα την απάντηση στις παρατηρήσεις  που η  Ευρωπαϊκή Ένωση είχε κάνει στην αίτηση τροποποίησης των προδιαγραφών του ισχύοντος ΠΟΠ ελαιόλαδου Καλαμάτα που αφορά μόνο  την πρώην επαρχία Καλαμάτας. Τροποποίηση που είχε  επιτέλους σωστά ζητηθεί για την διεύρυνση της ζώνης παραγωγής σε όλο τον νομό Μεσσηνίας. Οι παρατηρήσεις της ΕΕ άφηναν δυνατότητες περεταίρω βελτίωσης των χαρακτηρισμένων από προχειρότητα προδιαγραφών.
Ζητούμε λοιπόν  από την Περιφέρεια να μας πληροφορήσει:
α) αν τα πιο πάνω σημεία 1,2,3 συμπεριλήφθησαν στις τροποποίηση των προδιαγραφών·
β) αν όχι,  τι πρωτοβουλίες προτίθεται να πάρει η Περιφέρεια  για να συμπεριληφθούν οι πιο πάνω βασικοί όροι για την απογείωση του νέου ΠΟΠ Καλαμάτα από την οποία οι παραγωγοί περιμένουν την διαφοροποίηση των τιμών.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΥ
ΜΠΑΜΠΗΣ ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ