Αρθρο του Πέτρου Τατούλη
Την περασμένη Κυριακή καταγράφηκε η πρώτη μας μεγάλη νίκη. Μια νίκη που δεν είναι απλώς εκλογική, αλλά εκφράζει κυρίως την ελπίδα ότι μπορούμε όλοι μαζί να αλλάξουμε τα πράγματα. Μακριά από κομματικές περιχαρακώσεις και ανούσιες πολιτικές αψιμαχίες μπορούμε να αλλάξουμε το τοπίο.
Στην πρώτη Κυριακή των περιφερειακών εκλογών πολλοί πολίτες επηρεάστηκαν, θετικά ή αρνητικά, από τα διλήμματα που έθεσαν τα πολιτικά κόμματα. Οι πολίτες τρόμαξαν. Βρέθηκαν μπροστά σε αδιέξοδα. Ηλθαν μπροστά σε ευθύνες που δεν τους αναλογούσαν. Παίχτηκε ένα σκληρό κομματικό ροκ. Περιόδευσα παντού, απ’ άκρη σε άκρη την Πελοπόννησο. Και άκουσα πολλά. Ορισμένοι από εσάς μου είπατε: «Πέτρο, εντάξει σε πιστεύουμε, αλλά θέλουμε να στηρίξουμε τον Αντώνη». Αλλοι πάλι στείλατε ένα μήνυμα ενάντια σε διαχρονικές πολιτικές που έκαναν την καθημερινότητά μας δύσκολη και το μέλλον μας αβέβαιο. Αρκετοί από εσάς επέλεξαν να στηρίξουν εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις, οι οποίες προσφέρουν μια άλλη οπτική για το μέλλον. Κάποιοι από εσάς απείχατε των δημοκρατικών μας διαδικασιών, διότι γυρίσατε την πλάτη στο νοσηρό πολιτικό σύστημα και τη σημερινή κατάντια. Το μήνυμά σας έφτασε παντού. Και ήταν ένα μήνυμα δυνατό.
Σήμερα, όμως που το τοπίο ξεκαθάρισε και οι αμφότερες κομματικές εντυπώσεις κερδήθηκαν, έχουμε χρέος να σκεφτούμε τον τόπο μας. Μόνον τον τόπο μας. Τον απερχόμενο νομάρχη Μεσσηνίας, τον σεβάστηκα απόλυτα ως πολιτικό μου αντίπαλο. Στη δική του λάσπη δεν επέστρεψα ανοίκεια βέλη που βρίσκονται πολλά στη φαρέτρα μου. Επέμεινα και επιμένω ότι η όποια αντιπαράθεση ανάμεσά μας είναι πολιτική και έχει να κάνει με την ικανότητα, την εντιμότητα και την αποτελεσματική παραγωγή μετρήσιμου έργου.
Σε όλα αυτά τα σημεία, ο κ. Δράκος είναι απόλυτα τρωτός. Το έργο του, 14 χρόνια νομάρχης, περιορίζεται σε θολές, μονότονα επαναλαμβανόμενες υποσχέσεις και αποσπασματικές παρεμβάσεις, που πολύ λίγο ωφέλησαν τη Μεσσηνία. Δεν αξιοποίησε τα μεγάλα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, δεν δημιούργησε προοπτική ανάπτυξης, δεν εξασφάλισε προσδοκία ευημερίας στους Μεσσήνιους πολίτες. Διαχειρίστηκε με αδιαφανή τρόπο το δημόσιο χρήμα και ούτε για μια στιγμή δεν ένιωσε την υποχρέωση να λογοδοτήσει γι’ αυτό. Και σήμερα, αφού εξάντλησε κάθε περιθώριο να πείσει, απευθύνεται στο συναίσθημα των συμπολιτών του, με το ανόητο επιχείρημα «ψηφίστε τον Μεσσήνιο», ξεχνώντας βέβαια να πει ότι ο συγκεκριμένος Μεσσήνιος είχε ξεχάσει νωρίτερα τη Μεσσηνία. Λέει μάλιστα ότι εμείς οι υπόλοιποι δεν αγαπάμε τη Μεσσηνία. Αρνείται να αντιληφθεί ότι ο τόπος μας είναι πια μεγαλύτερος και το όφελος του ενός είναι και κέρδος του άλλου.
Ο κ. Δράκος συνεχίζει σε κάθε τόνο να δηλώνει αυτοδιοικητικός. Εμμένει να απευθύνεται στο κομματικό θυμικό. Επιμένει να αναζητά δεκανίκια. Ντρέπεται να εμφανιστεί αυτόφωτος. Εξακολουθεί να θεωρεί ότι η νέα Περιφέρεια είναι μια άλλη Νομαρχία, απλώς μεγαλύτερη, την οποία με κάποιον τρόπο – με τερτίπια και καπατσοσύνη δημάρχου δεκαετίας του ’50- θα καταφέρει να οδηγήσει στο μέλλον.
Στις εκλογές της 14ης Νοεμβρίου καλούμαστε να αποφασίσουμε για το μέλλον του τόπου μας. Τώρα πρέπει να ενεργήσουμε με κριτήριο ποιος μπορεί να μας εξασφαλίσει ένα καλύτερο μέλλον. Δείτε, ζυγίστε και αποφασίστε. Ποιος έχει αποδείξει ότι δεν διστάζει να ορθώσει το ανάστημά του όταν ο τόπος το έχει ανάγκη; Ποιος βλέπει πιο μακριά; Ποιος μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα στο άγνωστο μέχρι σήμερα τοπίο που θεσπίζει ο "Καλλικράτης"; Ποιος πιστεύει στη νέα Περιφέρεια; Ποιος έχει την πείρα να μπορεί να κινηθεί στο ευρωπαϊκό περιβάλλον το οποίο, είτε το θέλουμε είτε όχι, επηρεάζει άμεσα πλέον την Περιφέρειά μας; Ποιος έχει συνολικό όραμα για τον τόπο και την απαραίτητη τεχνοκρατική εμπειρία για να κυβερνήσει το καράβι; Αυτά είναι τα ερωτήματα που πρέπει με υπευθυνότητα να απαντηθούν.
Ο κόσμος γύρω μας αλλάζει πολύ γρήγορα. Το παλιό πεθαίνει. Κάτι νέο έρχεται. Αντί να αφήνουμε να μας προσπερνά, να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες που προσφέρει. Αντί να το αφήσουμε να μας βάλει στο περιθώριο, να το χρησιμοποιήσουμε για τη δική μας ωφέλεια.
Η νέα Περιφέρεια Πελοποννήσου δεν είναι μια ακόμη Νομαρχία. Η νέα Περιφέρεια Πελοποννήσου δεν μπορεί να γίνει μια ακόμη Νομαρχία του κ. Δράκου. Οι πολίτες της Πελοποννήσου το αποφάσισαν την πρώτη Κυριακή. Το δύσκολο μέρος της διαδρομής το περάσαμε μαζί. Και πετύχαμε. Μαζί θα πετύχουμε την τελική νίκη.
Χαμένη ψήφος σημαίνει κι άλλα χαμένα χρόνια. Αποχή σημαίνει, αφήνω τους άλλους να αποφασίζουν για μένα. Πρέπει εμείς να γίνουμε η αλλαγή που θέλουμε να δούμε.
