Τα σοβαρά προβλήματα στην Πελοπόννησο, όπως το δημογραφικό, η μετανάστευση, η φτώχεια και η γενικότερη υστέρηση κυρίως σε υποδομές, έπρεπε και πρέπει να οδηγούν σε μια γενική κινητοποίηση της πολιτικής εκπροσώπησης και των φορέων, ανεξάρτητα από κομματικές εντάξεις και ιδιοτέλειες, για την πραγματοποίηση από την κυβέρνηση τουλάχιστον των υποσχέσεων, αλλά και των αυτονόητων.
Επιβάλλεται να γίνει συνείδηση πλέον πως μπροστά στη δύσκολη πραγματικότητα για την Πελοπόννησο οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, η πολύμορφη προπαγάνδα και οι επικοινωνιακές πομφόλυγες αποτελούν προσβλητικές για τους πολίτες συμπεριφορές, που προφανώς ευτελίζουν τους θεσμούς και δεν έχουν κανένα πολιτικό αντίκρυσμα. Το αντίθετο μάλιστα.
Η αναφορά σε συγκεκριμένα παραδείγματα είναι αναγκαία για την τεκμηρίωση των παραπάνω διαπιστώσεων.΄Ετσι, για τον εκσυγχρονισμό του Ελληνικού σιδηροδρόμου διατίθενται 1,2 δις. ευρώ (Ταμείο Ανάκαμψης), με ΕΞΑΙΡΕΣΗ την ιστορική γραμμή της Πελοποννήσου, για την οποία κυκλοφορούν διάφορα ατεκμηρίωτα δημοσιεύματα περί ενδιαφέροντος κάποιων Ελβετών, χωρίς μέχρι τώρα να έχει υπάρξει ρητή πολιτική ΔΕΣΜΕΥΣΗ της κυβέρνησης για το μέλλον της γραμμής, που συνεχώς απαξιώνεται. Μάλιστα, είναι άγνωστη η εξέλιξη της επαναλειτουργίας της γραμμής από Κόρινθο σε Ναύπλιο, για την οποία και τα χρήματα έχουν δεσμευθεί (προηγούμενο ΕΣΠΑ) και η έγκριση της Ε.Ε. υπάρχει. Τα μέχρι τώρα δεδομένα δείχνουν δυστυχώς πως η επαναλειτουργία της ιστορικής γραμμής είναι εκτός του κυβερνητικού σχεδιασμού. Αυτή είναι η αλήθεια.
Για τον εκσυγχρονισμό συγκεκριμένων λιμανιών της χώρας διατίθενται περί τα 7ΟΟ εκατ. ευρώ, χωρίς αναφορά για την ένταξη Πελοποννησιακού λιμανιού, για κάποια από τα οποία εκπονούνται επί χρόνια κοστοβόρες μελέτες, χωρίς την προοπτική υλοποίησης συγκεκριμένου έργου στον ορατό χρόνο.
Στα μεγάλα οδικά έργα, που χρηματοδοτούνται από το Ταμείο Ανάκαμψης και το ΕΣΠΑ (ΒΟΑ Κρήτης, Ε65 /Θεσσαλία, Ιωάννινα-Κακαβιά/΄Ηπειρος κλπ ) δεν υπάρχει ενταγμένο έργο στην Πελοπόννησο, όπου εδώ και χρόνια καθυστερούν οι μελέτες για έργα στρατηγικής σημασίας και αναπτυξιακής πνοής, όπως το ‘’Πύργος-Τσακώνα’’, το ‘’Σπάρτη-Γύθειο’’, ο οριζόντιος άξονας “Τρίπολη– Ολυμπία’’ κλπ. Για όλα αυτά δεν υπάρχει ορατός χρόνος έναρξης κατασκευής και ολοκλήρωσης.
Για την πολύχρονη, απαράδεκτη εθνικά, οικονομικά και κοινωνικά, καθυστέρηση των έργων άρδευσης (Φράγματα και δίκτυα Φιλιατρινού, Ασωπού, λίμνης Δόξας, λίμνης Τάκα, Κελεφίνας, Αναβάλου κλπ), παρά τις εξαγγελίες και τις καθησυχαστικές δηλώσεις βουλευτών και υπουργών, έχουν άγνωστη προοπτική έναρξης κατασκευής και, το σημαντικότερο, ολοκλήρωσης.
Ακόμα, ο εκσυγχρονισμός των βιομηχανικών περιοχών, η προστασία του Κορινθιακού κόλπου από τη διάβρωση (η μελέτη κλείνει 10ετία), η περιβαλλοντική προστασία, η προώθηση (επιτέλους) του προγράμματος της ‘’δίκαιης μετάβασης’’, η λειτουργία των υδατοδρομίων, όπου η συζήτηση κρατά πάνω από 20 χρόνια και πολλά άλλα, αποτελούν έργα και δράσεις ευθύνης του κεντρικού κράτους και προφανώς μεγάλης κρισιμότητας για την αντιστροφή της πτωτικής πορείας και την ανάταξη του Μοριά.
Συμπεραίνοντας, τα μεγάλα ζητούμενα εξακολουθούν να είναι στον τόπο μας ο αυστηρός προγραμματισμός, η δίκαιη κατανομή των πόρων σε δημόσια έργα και κυρίως η ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ και η ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ των πολιτικών μας.΄Ετσι, έργα ανακοινώνονται και ποτέ δεν πραγματοποιούνται, άλλα εντάσσονται και θεμελιώνονται, αλλά δεν προχωρούν εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων ή απουσίας μελετητικής ωριμότητας και έργα εξαγγέλλονται, αλλά ποτέ δεν ξεκινούν λόγω πολύχρονης καθυστέρησης (συχνά σκόπιμης) των μελετών.
Καταλήγοντας, η Πελοπόννησος, που διαθέτει τα γνωστά και σπουδαία συγκριτικά πλεονεκτήματα, αντιμετωπίζει σοβαρά και πολύμορφα προβλήματα εξ αιτίας κυρίως της ανεπάρκειας των υποδομών της, που καμία επικοινωνιακή πολιτική, κανένας πολιτικαντισμός, καμιά κούφια ρητορεία και φανφάρα δεν μπορεί να καλύψει . Ζητούμενα εξακολουθούν να είναι ο προγραμματισμός, η δίκαιη κατανομή των πόρων, ο εκσυγχρονισμός της νομοθεσίας για την κατασκευή δημοσίων έργων και κυρίως η πολιτική ειλικρίνεια.
Ας τα έχουμε υπόψη μας.
