Ειδικότερα, η μελέτη εξέτασε 3 λύσεις - σενάρια: 1) Την κεντρική διαχείριση (ΣΔΙΤ) με δίκτυο ΣΜΑ (σταθμών μεταφόρτωσης), 14 συνολικά. 2) Την κεντρική διαχείριση (ΣΔΙΤ) με περιφερειακές κομποστοποιήσεις και δίκτυο ΣΜΑ (14 κι εδώ συνολικά). 3) Την αποκεντρωμένη διαχείριση σύμφωνα με Τοπικά Σχέδια. Και εκτιμά ότι, όσον αφορά τα οικονομικά μεγέθη, η λύση 2 έχει το μεγαλύτερο κόστος επένδυσης. Η λύση 3 απαιτεί τη μεγαλύτερη δημόσια δαπάνη. και έχει το μεγαλύτερο κόστος διαχείρισης. Οι λύσεις 1 και 2 έχουν αντίστοιχα κόστη διαχείρισης. Συνολικά, ως προς τα οικονομικά μεγέθη, η λύση 3 είναι η χειρότερη.

Για την προστασία περιβάλλοντος και οι 3 λύσεις βελτιώνουν δραματικά την υφιστάμενη κατάσταση. Ομως, αναφέρεται ότι οι λύσεις που περιλαμβάνουν κομποστοποίηση (η 2 και η 3 στην προκειμένη περίπτωση) έχουν μεγαλύτερες εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

Για το χρονοδιάγραμμα υλοποίησης, η λύση 3 έχει μικρές πιθανότητες να επιτύχει χρόνους υλοποίησης που θα επιτρέψουν την επίτευξη των δεσμευτικών στόχων. Η λύση 1 είναι η γρηγορότερη. Ο χρόνος μεταβατικής διαχείρισης για τις λύσεις 1 και 2 είναι 10 μήνες και για την 3 3,5 με 5 χρόνια.

Για την κοινωνική αντίληψη αναφέρεται ότι όσο μεγαλύτερος αριθμός εγκαταστάσεων προβλέπεται τόσο περισσότερες τοπικές κοινωνίες θα αντιδράσουν ("φωτογραφίζει" τη λύση 3).

Γ.Σ.