Στην ομιλία του στο “Rex” ο κ. Καμίνης έκανε λόγο για έναν νέο πατριωτισμό, ο οποίος «δεν στηρίζεται σε ταμπέλες, αλλά στις κοινές αξίες και τους δημοκρατικούς θεσμούς της πατρίδας μας».
Διαχωρίζοντας τη θέση του από τον αρχηγό της Ν.Δ. Κυριάκο Μητσοτάκη, παρατήρησε ότι «οφείλουμε να βάλουμε διαχωριστικές γραμμές με τους κυνικούς και τους μοιρολάτρες που μας λένε ότι τάχα θα πρέπει να υπομείνουμε τις κοινωνικές ανισότητες».
Αναλυτικά η ομιλία του Γιώργου Καμίνη:
"Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για την παρουσία σας σήμερα. Είναι για μένα μια σημαντική στιγμή γιατί εδώ σήμερα, από την Καλαμάτα ξεκινάμε μια μεγάλη ανοιχτή συζήτηση με τους πολίτες όλης της χώρας. Είναι η πρώτη μας ανοιχτή ομιλία και πραγματοποιείται σε μια πόλη που έχει και για μένα έναν ιδιαίτερο συμβολισμό. Μια πόλη στην οποία οι πολίτες, που βρίσκεστε διαχρονικά δίπλα στη δημοκρατική παράταξη, είστε συνηθισμένοι να δίνετε μάχες απέναντι στις δυνάμεις του συντηρητισμού και του λαϊκισμού. Μάχες σκληρές για να προασπίσετε αξίες, ιδανικά και ιδέες. Και τέτοιες μάχες έχω συνηθίσει να δίνω και εγώ. Τόσο ως Συνήγορος του Πολίτη αλλά και ως Δήμαρχος Αθηναίων, εκλεγμένος με τη στήριξη σύσσωμης της Δημοκρατικής Παράταξης. Γι’ αυτό είναι για μένα διπλή χαρά που ξεκινάμε σήμερα από δω.
Πριν όμως αναφερθώ στο δικό μου σχέδιο και στο τι πρεσβεύει η υποψηφιότητα μου, θα μου επιτρέψετε μια μικρή αναφορά σε διαδικαστικά θέματα που αφορούν τη ψηφοφορία. Θέματα τεχνικά που ξέρω ότι έχουν κουράσει, αλλά τα οποία έχουν και μια πολιτική διάσταση. Γιατί δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε αυτό το νέο μεγάλο εγχείρημα και τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε συνολικά την πολιτική. Σε ό,τι με αφορά, έχω πει από την πρώτη στιγμή και με τον πιο κάθετο τρόπο ότι τάσσομαι υπέρ της ευρύτερης δυνατής συμμετοχής των πολιτών και γι’ αυτό τάχθηκα υπέρ της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας με τη μορφή της εξ αποστάσεως ψήφου. Αυτό λέω, σε αυτό επιμένω. Γιατί, η Δημοκρατική παράταξη δεν πρέπει, δεν μπορεί να χάσει μια μεγάλη, μια ιστορική ευκαιρία. Την ευκαιρία να φέρει τόσο στη φυσική κάλπη όσο και στην ηλεκτρονική, όχι χιλιάδες, αλλά εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Πολίτες που ζουν είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, πολίτες που με τη ψήφο τους θα αποτελέσουν τους συνιδρυτές της νέας μεγάλης προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης. Κι ας είναι σε όλους ξεκάθαρο, σε αυτούς τους πολίτες, σε όλους εσάς που βρίσκεστε εδώ σήμερα, ανήκει το αύριο της παράταξης και όχι στα κλειστά γραφεία των κομματικών στρατών. Σε όλους εσάς θα δώσουμε λόγο την επομένη των εκλογών και μαζί θα χτίσουμε την δημοκρατική παράταξη των αξιών, μαζί θα φέρουμε ξανά την πολιτική στο προσκήνιο και μαζί θα αλλάξουμε την Ελλάδα.
Βέβαια, όλοι θέλουν να αλλάξουν τα πάντα στην Ελλάδα της κρίσης. Αλλά δεν μας λένε ακριβώς ΤΙ θέλουν να αλλάξουν. Και εδώ θα πρέπει να σταθούμε.
Γιατί κρίση δεν είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Δεν ήρθε από μόνη της. Η κρίση ήταν αποτέλεσμα προβληματικών νοοτροπιών. Ήταν αποτέλεσμα του πελατειακού κράτους και προϊόν της λειτουργίας κλειστών οικονομικών και πολιτικών συστημάτων σε όλα τα επίπεδα. Από τη δικαιοσύνη και την εκπαίδευση μέχρι τα συνδικάτα και τους πολιτικούς θεσμούς. Αλλά η κρίση ήταν και προϊόν των αποφάσεων του πολιτικού συστήματος να αφήσει ανέπαφα όλα αυτά τα κλειστά συστήματα. Έτσι αντί για τη ρήξη με αυτά, το κόστος μετακυλήθηκε σε όσους ασκούσαν μια υγιή και εξωστρεφή δραστηριότητα: τους επιχειρηματίες, τους εμπόρους, τους καινοτόμους αγρότες, τους νέους επιστήμονες, τους άξιους δημόσιους λειτουργούς, τους δημιουργικούς παραγωγούς. Αλλά και στους κοινωνικά και οικονομικά ασθενέστερους: τους χαμηλόμισθους και τους χαμηλοσυνταξιούχους, εκείνους που έχασαν τη δουλειά τους. Όλοι αυτοί μπήκαν στο στόχαστρο για να διασωθούν τα συστήματα που κρατούν όρθιες τις χρεωκοπημένες πολιτικές και οικονομικές ελίτ της χώρας.
Καθήκον της προοδευτικής πολιτικής είναι όμως να μιλάει όχι για το τι ισχύει, αλλά για το τι μπορεί να αλλάξει. Και εδώ οφείλουμε να βάλουμε διαχωριστικές γραμμές με τους κυνικούς και τους μοιρολάτρες που μας λένε ότι τάχα θα πρέπει να υπομείνουμε τις κοινωνικές ανισότητες. Λες και ο κάθε πολίτης δεν έχει το δικαίωμα να έχει ίσες ευκαιρίες, να έχει την ίδια αφετηρία με τους υπόλοιπους. Λες και ο κάθε πολίτης δεν μπορεί να ονειρεύεται το αύριο το δικό του και της οικογένειάς του. Λες και ο κάθε πολίτης δεν μπορεί να έχει προσδοκίες ή φιλοδοξίες στη ζωή του. Ναι, στην Ελλάδα του σήμερα, αυτός ο πολίτης δεν μπορεί να ονειρεύεται. Όλοι εσείς, δεν μπορείτε να ονειρεύεστε. Δεν μπορείτε να κάνετε σχέδια.
Και σας ρωτώ. Μας αρκεί αυτό; Σας αρκεί αυτό; Αν η απάντηση είναι όχι, τότε ήρθε η ώρα να πάρετε την κατάσταση στα χέρια σας και στις 5 Νοεμβρίου να γίνετε οι συνδιαμορφωτές μιας νέας μεγάλης προοδευτικής παράταξης.
Μια παράταξη που θα αφήνει πίσω τεχνητούς διαχωρισμούς του παρελθόντος όπως το «μνημόνιο-αντιμνημόνιο» ή το «παλιό-νέο», νοούμενο με αποκλειστικά ηλικιακούς όρους και θα βάλει μπροστά νέα προτάγματα. Προτάγματα, όπως το άνοιγμα των πολιτικών και οικονομικών θεσμών της χώρας οι οποίες μπορούν να μεγιστοποιήσουν την ευημερία και να θωρακίσουν τη δημοκρατία μας. Προτάγματα, όπως το επαναθελίωμα του κράτους και της δημόσιας διοίκησης. Και μιλάω για επαναθελίωμα γιατί η σύγκρουση με τα κλειστά συστήματα θα πρέπει να είναι σε όλα τα επίπεδα ανελέητη.
Και εδώ έχουμε ως οδηγό την ιστορία, την κληρονομιά και τη μεταρρυθμιστική παράδοση της Δημοκρατικής παράταξης που μας δείχνει το δρόμο. Από τις πρώτες κυβερνήσεις της Αλλαγής του Ανδρέα Παπανδρέου με την εμπέδωση των δημοκρατικών θεσμών και με μεταρρυθμίσεις όπως τον εκσυγχρονισμός του Οικογενειακού Δικαίου ή τη δημιουργία του ΕΣΥ του μεγάλου συντοπίτη σας Γιώργου Γεννηματά, μέχρι τη δημιουργία ισχυρών θεσμών όπως το ΑΣΕΠ και τα ΚΕΠ ενός άλλου συντοπίτη σας. Και από την υλοποίηση μεγάλων έργων, το ριζικό εκσυγχρονισμό θεσμών και τη διεθνή ισχυροποίηση της χώρας των κυβερνήσεων Σημίτη μέχρι την υλοποίηση μεταρρυθμίσεων και τομών της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου εν μέσω της καταιγίδας της κρίσης. Μεταρρυθμίσεις όπως η ηλεκτρονική συνταγογράφηση ή η Διαύγεια, για τη θεμελίωση της οποίας πάλεψε ο συνυποψήφιος μου, Γιάννης Ραγκούσης. Αυτή είναι η κληρονομιά της Δημοκρατικής παράταξης, με όλα τα λάθη και όλες τις παρεκκλίσεις. Κι αυτή η κληρονομιά αποτέλεσε και το δικό μου οδηγό. Για μικρές ή μεγάλες προοδευτικές επαναστάσεις που πετύχαμε στο Δήμο της Αθήνας τα τελευταία χρόνια. Επαναστάσεις όπως το συμμάζεμα των οικονομικών που έφερε ένα σημαντικό αποτέλεσμα: από 50 εκατομμύρια ετήσιο έλλειμμα που παραλάβαμε το 2010 από ένα σύστημα που διοικούσε την πόλη επί 20 χρόνια, φέτος ανακοινώνουμε 27 εκατομμύρια πλεόνασμα και μάλιστα μειώνοντας τα δημοτικά τέλη. Ένα πλεόνασμα το οποίο μας έδωσε τη δυνατότητα να κρατήσουμε όρθια την πόλη και να ασκήσουμε κοινωνική πολιτική. Κάθε μέρα προσφέρουμε 26.000 γεύματα σε συμπολίτες μας που έχουν ανάγκη. Επαναστάσεις όπως το άνοιγμα των δεδομένων του Δήμου στους πολίτες, όπως η αναβάθμιση της διεθνούς εικόνας της πόλης, όπως η ενίσχυση των τουριστικών ροών στην Αθήνα, όπως η αποτελεσματική διαχείριση του προσφυγικού. Γιατί αν υπάρχει θέληση υπάρχει και τρόπος. Μπορούμε να τα καταφέρουμε.
Αυτήν την κληρονομιά κρατώ. Μαζί με έννοιες και αξίες που υπηρετώ εδώ και χρόνια στο δημόσιο βίο. Έννοιες και αξίες όπως αξιοκρατία, διαφάνεια, δικαιοσύνη κι η δημοκρατία και στις οποίες στηρίζεται το πολιτικό σχέδιο που επαγγέλομαι. Αυτά θα είναι τα βασικά συστατικά ενός νέου, ανοιχτού, δημιουργικού κι εξωστρεφούς κράτους. Και ενός νέου πατριωτισμού. Ενός πατριωτισμού που δεν στηρίζεται σε ταμπέλες, αλλά στις κοινές αξίες και τους δημοκρατικούς θεσμούς της πατρίδας μας. Και κυρίως, ενός πατριωτισμός που αναφέρεται στους ανθρώπους, στις ζωές τους, που μπορεί να τους εγγυηθεί ένα καλύτερο μέλλον.
Μια τέτοια εικόνα της Ελλάδας που οραματίζομαι είδα και βλέπω σήμερα εδώ στη Μεσσηνία και την Καλαμάτα. Μια εικόνα αντίστασης στην παρακμή. Το πρωί ξεκίνησα απ’ την Τριφυλλία, τα Φιλιατρά και τους Γαργαλιάνους. Περιοχές που, εκμεταλλευόμενες το μεσογειακό κλίμα, είναι πρωτοπόρες στην πιστοποίηση αγροτικών προϊόντων και στην αντίστοιχη εξαγωγική δραστηριότητα. Πατώντας στις συνέργειες ιδιωτικού και δημόσιου τομέα μας προσφέρουν ένα εκπληκτικό υπόδειγμα τοπικής ανάπτυξης. Έπειτα επισκέφτηκα τη Μεσσήνη. Με την ανάδειξη του σπουδαίου αρχαιολογικού χώρου της Αρχαίας Μεσσήνης, χάρη στις ανασκαφές του καθηγητή Πέτρου Θέμελη, στους πρόποδες του όρους Ιθώμη, έφτασε να θεωρείται ένα άριστο παράδειγμα πολιτιστικού τουρισμού.
Τελειώνοντας, η Καλαμάτα. Εδώ υπάρχει μια ιστορία που εσείς την ξέρετε σίγουρα καλύτερα από εμένα. Είναι όμως μια ιστορία που προσωπικά με συγκινεί και μια ιστορία που μπορεί να μας πει πράγματα για το σήμερα. Η Καλαμάτα το 1986 είχε την ατυχία να χτυπηθεί από δύο καταστροφικούς σεισμούς. Κι όμως δεν το βάλατε κάτω. Προχωρήσατε μπροστά και γενναία. Με σκληρή δουλειά και με σχέδιο, η Καλαμάτα ανασυγκροτήθηκε και αναγεννήθηκε, ώστε να είναι σήμερα μια απ’ τις ομορφότερες της Ελλάδας. Η ανοικοδόμησή της δεν έγινε τυχαία, ούτε με εύκολες λύσεις. Ο Σταύρος Μπένος, που είναι μαζί μας, κλήθηκε να συγκρουστεί με πολλά κλειστά συστήματα της εποχής για να επιτύχει την αύξηση των ελεύθερων χώρων, τον περιορισμό του συντελεστή δόμησης, την εισφορά σε γη. Πέτυχε όμως γιατί μπόρεσε να πείσει ότι το συμφέρον των πολιτών ταυτίζεται όχι με το μικροσυμφέρον του καθενός, αλλά με το συλλογικό συμφέρον της πόλης.
Γι’ αυτό και αυτή η πόλη, μια πόλη ανοιχτή στον κόσμο, εξωστρεφής, δημιουργική, με σεβασμό στα κοινά αγαθά, κοινό κτήμα όλων είναι ένα υγιές κύτταρο, μια μικρογραφία της Ελλάδας που οραματιζόμαστε. Μιας Ελλάδας που ενωμένοι, με κόπο και με σχέδιο μπορούμε να οικοδομήσουμε μαζί. Και θα την οικοδομήσουμε, σας το υπόσχομαι.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή".
