Ο κ. Πετράκος κάνει λόγο για “προσχηματική διαβούλευση εν μέσω πανδημίας” επισημαίνοντας ότι παραβιάζονται συνταγματικές διατάξεις, διεθνείς συμβάσεις και ευρωπαϊκές οδηγίες. Σε άλλο σημείο τονίζει ότι “το νομοσχέδιο είναι πιστή συνέχεια των θεσμικών παρεμβάσεων, από το 1ο ακόμη μνημόνιο, που υπηρετούν τις κατευθύνσεις των εργαλειοθηκών 1 & 2 του ΟΟΣΑ και τις ειδικές εκθέσεις του για την Ελλάδα, με στόχο τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας, την προώθησή της σε νέα επενδυτικά πεδία και της άρσης των όποιων εμποδίων για την "επιχειρηματικότητα".
Στη λογική των κατευθύνσεων αυτών, ψηφίστηκε σειρά νόμων από τις κυβερνήσεις Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, αλλά και ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-Οικολόγων, για την "απλούστευση" των διαδικασιών αδειοδότησης έργων και δραστηριοτήτων”.
Και συνεχίζει: “Η κυβέρνηση επιδιώκει να αλλάξει εκ βάθρων το πλαίσιο αδειοδότησης των ΑΠΕ, στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης των επιχειρηματικών ομίλων, που πιέζουν για μεγάλες επενδύσεις. Προωθεί την αλόγιστη επέκταση των βιομηχανικών ΑΠΕ, κυρίως των αιολικών, που έχουν ήδη προκαλέσει υποβάθμιση του περιβάλλοντος. Απαλλάσσει με το άρθρο 119, την εταιρεία "Ελληνικός Χρυσός" από τη διαδικασία των αδειοδοτήσεων και την εντάσσει σε καθεστώς απλής γνωστοποίησης των δραστηριοτήτων της. Προωθεί την εσπευσμένη ολική ιδιωτικοποίηση του ΑΔΜΗΕ, με την εκχώρηση σημαντικού μέρους των μετοχών του Ελληνικού Δημοσίου σε επιχειρηματικούς ομίλους. Αλλάζει ριζικά τις ρυθμίσεις της νομοθεσίας στον τομέα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων. Καταργεί την άδεια μεταφοράς αποβλήτων, αντικαθιστώντας την από μια απλή εγγραφή σε ένα μητρώο. Δεν παίρνει μέτρα κατά της υποβάθμισης των ρεμάτων από την ανεξέλεγκτη διάθεση αστικών και βιομηχανικών λυμάτων μέσα σε αυτά. Δεν παίρνει μέτρα ελέγχου-κυρώσεων για τις παράνομες διαθέσεις λυμάτων σε ρέματα. Επιδιώκει να μετατρέψει τους φορείς διαχείρισης αποβλήτων από Ν.Π. Δημοσίου Δ. σε Ν.Π. Ιδιωτικού Δ., με σκοπό να διευκολύνει τους ιδιώτες να εμπλακούν στο έργο της διαχείρισης αποβλήτων. Αφαιρεί από τα δημοτικά συμβούλια την αρμοδιότητα να εισηγούνται και να αποφασίζουν για μια σειρά κρίσιμα ζητήματα (προστασία περιβάλλοντος, χρήσεις γης, πολεοδομικά, κανονιστικές αποφάσεις, κ.α.) και εκχωρεί αυτήν την αρμοδιότητα στις Επιτροπές Ποιότητας Ζωής. Απαξιώνει δηλαδή τα συλλογικά όργανα, μεταφέροντας αρμοδιότητες σε πλήρως ελεγχόμενα όργανα. Καταργεί την ουσία της προστασίας των περιοχών Natura 2000 και προωθεί ακόμα και μεταλλευτικές δραστηριότητες και εξορύξεις υδρογονανθράκων, σε περιοχές προστασίας της φύσης. Ορίζει χρήσεις γης, που καθιστούν τις προστατευόμενες περιοχές, επέκταση του αστικού χώρου, καθορίζοντας τέσσερις κλιμακούμενες ζώνες προστασίας και δίνοντας έτσι τη δυνατότητα βαρέων επενδυτικών δραστηριοτήτων (π.χ. εξορύξεις), τουριστικής/εμπορευματικής «αξιοποίησής» τους και δημιουργίας μη αναγκαίων υποδομών μέσα σε αυτές (δρόμων, κτηρίων κ.λπ.). Εκθέτει σε κίνδυνο τις προστατευόμενες περιοχές, με την κατάργηση της αυτοτέλειας των Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών. Συγχωνεύει τους ΦΔΠΠ, που ήταν ανεξάρτητοι επιστημονικοί - περιβαλλοντικοί φορείς, σε μία ακόμη δομή στο ΥΠΕΝ, δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό μία δύσκαμπτη, αλλά κυρίως ελεγχόμενη, διαχείριση, συρρικνώνοντας τον αριθμό τους, υποβαθμίζοντάς τους, και αυξάνοντας την έκταση των περιοχών που εποπτεύουν. Επιτρέπει την καταστροφή του περιβάλλοντος, εκχωρώντας τον έλεγχο των μελετών (ΜΠΕ) σε ιδιώτες!!! Νομιμοποιεί τα αυθαίρετα μέσα στις δασικές εκτάσεις και κατά περίπτωση σε υγροτόπους και ρέματα. Επαναφέρει τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων («οικιστικών πυκνώσεων») για 30 χρόνια, που έχει απορριφθεί από την ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας, καταστρατηγώντας το Σύνταγμα. Καταργεί κάθε «εμπόδιο» για τη διευκόλυνση και νομιμοποίηση κάθε επιχειρηματικής δράσης στα δασικά οικοσυστήματα και στο περιβάλλον. Αίρει διατάξεις προστασίας, επιτρέπει και νομιμοποιεί καταπατήσεις, εκχερσώσεις, παράνομες δράσεις στα δασικά οικοσυστήματα που έγιναν μέχρι το 2011”.
Τέλος ο κ. Πετράκος ζητεί την απόσυρση του νομοσχεδίου και από τον περιφερειάρχη Πελοποννήσου Παν. Νίκα, ως μέλος της ΕΝΠΕ, να πράξει το ίδιο.