Παρατηρούν ότι “παρακολουθούν καθημερινά πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να αλλάζει πορεία, να απαρνιέται τις αριστερές και ριζοσπαστικές δομικές του αρχές, να μετατρέπεται σε κάτι διαφορετικό, ολοένα και πιο κεντροδεξιό”. Κι εκτιμούν πως “δεν μπορεί στη σημερινή του μορφή να αποτελέσει τον χώρο ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου, και κυρίως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το κυρίαρχο πολιτικό σχέδιο του συστήματος στην Ελλάδα, το οποίο εκφράζεται από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη”.
Ειδικότερα, “σε τοποθέτηση της πλειοψηφίας των μελών ΟΜ νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας +Αρκαδίας”, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται, όπου γίνεται εκτενή αναφορά στην άνοδο του κόμματος από το 2012, την εκλογική νίκη του 2015, τη διακυβέρνηση έως το 2019 και τις εκλογικές ήττες του 2019 και του 2023, σημειώνεται:
“Οι ήττες του 2023 θα μπορούσαν, και όφειλαν, να είναι μια ευκαιρία για την πραγματοποίηση μιας ειλικρινούς συζήτησης και αναστοχασμού για την πορεία μας. Τελικά συνέβη ακριβώς το αντίθετο. Από τις πρώτες κινήσεις της νέας ηγεσίας δεν ήταν ο αναστοχασμός για τα αίτια της ήττας, αλλά η αναζήτηση εσωτερικού εχθρού, προκειμένου όχι απλώς να μη διορθωθεί τίποτα, αλλά να βαθύνουν οι παθογένειες που μας έφεραν ως εδώ. Η “αδιαμεσολάβητη σχέση αρχηγού-λαού”, παρακάμπτοντας τα όργανα και τις δημοκρατικές διαδικασίες που ένα αριστερό κόμμα οφείλει να διαθέτει, όχι απλώς δεν οδηγούν σε αναπτέρωση, έστω εκλογική, αλλά αντίθετα αποτελούν το γρηγορότερο τρόπο για την εξαφάνιση του πολιτικού μας χώρου.
Η αξιοπιστία και η σοβαρότητα του χώρου μας θίγεται συνεχώς, καθώς γινόμαστε μάρτυρες δημόσιων τοποθετήσεων, που πηγαίνουν κόντρα στις αποφασισμένες θέσεις του κόμματος, όπως η ομιλία του νέου προέδρου στο ΣΕΒ, η ανακοίνωσή του για την Παλαιστίνη, αλλά και η σταδιακή αποδόμηση της κυβερνητικής θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, εγκολπώνοντας επιχειρήματα του αντι-ΣΥΡΙΖΑ μετώπου, ακόμη και με επιθέσεις ενάντια σε ομόφωνες πολιτικές επιλογές, που υπερασπίστηκε ως πρωθυπουργός ο Α. Τσίπρας, όπως το δημοσιονομικό μαξιλάρι των 37 δις, που ο Στ. Κασσελάκης επέλεξε να χρησιμοποιήσει για μικροκομματικούς σκοπούς. Αξίζει δε να σημειωθεί, πως όλα τα παραπάνω συμβαίνουν, όχι υπό την διαρκή επίθεση και απειλή των ΜΜΕ, που έζησε ο ΣΥΡΙΖΑ, επί της ουσίας χωρίς σταματημό, από το 2008 και μετά, αλλά σε ένα περιβάλλον όπου τα συστημικά ΜΜΕ δίνουν μεγάλα χρονικά και πολιτικά περιθώρια στον νέο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Παρακολουθούμε καθημερινά πλέον τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ να αλλάζει πορεία, να απαρνιέται τις αριστερές και ριζοσπαστικές δομικές του αρχές, να μετατρέπεται σε κάτι διαφορετικό, ολοένα και πιο κεντροδεξιό, ασκώντας πολιτική, στην καλύτερη περίπτωση με όρους μεταπολιτικής, στη χειρότερη περνώντας σε μία φάση ολότελα μη πολιτική.
Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω, θεωρούμε όλοι/ες πως ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν αποτελεί πλέον έναν χώρο σύνθεσης διαφορετικών απόψεων και παραδόσεων της αριστεράς, δεν μπορεί στη σημερινή του μορφή να αποτελέσει τον χώρο ενός εναλλακτικού πολιτικού σχεδίου, και κυρίως δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το κυρίαρχο πολιτικό σχέδιο του συστήματος στην Ελλάδα, το οποίο εκφράζεται από τη ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Έτσι λοιπόν, επειδή παραμένουμε υπέρ της συγκρότησης μια νικηφόρας, κυβερνώσας, ριζοσπαστικής Αριστεράς, θεωρούμε πως η παραμονή μας στη νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ δεν έχει κάτι περισσότερο να προσφέρει ούτε σε εμάς ούτε στις κοινωνικές δυνάμεις που θέλουμε να εκφράσουμε.
Η ακρίβεια, η κλιματική κρίση, η στεγαστική κρίση, οι έμφυλες διακρίσεις, ο κρατικός αυταρχισμός, η έλλειψη σύγχρονου και δημοκρατικού παραγωγικού μοντέλου δεν μπορούν να περιμένουν τις παλινωδίες ενός αποτυχημένου, ακόμη και εκλογικά πλέον, κόμματος, το οποίο παρότι αυτοαποκαλείται σύγχρονο, δεν έχει πολιτικές αναλύσεις για κανένα από τα σύγχρονα ζητήματα.
Η συγκρότηση ενός ισχυρού πόλου της Αριστεράς, που επιδιώκει να φέρει τη δημοκρατία σε όλες τις πτυχές της ζωής μας, αποτελεί ιστορική αναγκαιότητα. Εξάλλου, η Αριστερά θα είναι πάντα επίκαιρη, όσο υπάρχουν άνθρωποι, που υποφέρουν από τις απάνθρωπες συνέπειες του καπιταλισμού”.
