Τα προβλήματα που αναδεικνύονται με τους δασικούς χάρτες δεν είναι οι αστοχίες, αλλά οι στόχοι και τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής στη γη και τη χρήση της. Τα πάντα καθορίζονται από το πώς εξυπηρετούν κάθε φορά τα επενδυτικά σχέδια των μονοπωλίων. Πέρα από την εξασφάλιση φτηνού εργατικού δυναμικού με μισθούς πείνας και φορολογικών ελαφρύνσεων, θέλουν και ξεκάθαρο τοπίο όσον αφορά τα ιδιοκτησιακά και τη χρήση γης, για να συνεχίσουν να φτιάχνουν ξενοδοχεία με γήπεδα golf, χωριά πολυτελών κατοικιών, επιχειρηματικά πάρκα. θέλουν να ξεκαθαρίσουν το τοπίο για να αβγατύνουν τα κέρδη τους οι καπιταλιστές και όχι για να προστατέψουν τα δάση.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συσκοτίζει την αιτία που οξύνει τα προβλήματα των δασικών οικοσυστημάτων της δασικής γης. Είναι ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης. Προτείνει μια άλλη μορφή διαχείρισης, με την "παραγωγική ανασυγκρότηση" και τη "νέα πολιτική για τα δάση", με την οποία αναγνωρίζει την επιχειρηματική δράση των μονοπωλίων στα κρατικά δασικά οικοσυστήματα. Αυτό κατοχυρώνει άλλωστε και ο Ν. 4280/2014, της συγκυβέρνησης ΝΔ - ΠΑΣΟΚ, τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ ως αντιπολίτευση, δήλωνε ότι θα καταργήσει.
ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και όσοι ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, όπου οι δασικοί χάρτες είναι προαπαιτούμενο, είναι πρόκληση να εμφανίζονται σήμερα ως "ανήξεροι" και "οργισμένοι" και να ζητάνε την αναστολή. Για την ουσία όμως και το περιεχόμενο δεν βγάζουν μηλιά, διότι συμφωνούνε.
Ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του προβλήματος μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο με ριζική αλλαγή στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας. Τότε μπορεί να αλλάξει το Σύνταγμα υπέρ της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων και του μικροπαραγωγού αγρότη.
Η κοινωνική αξιοποίηση των δασών προϋποθέτει έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης, που θα έχει στο επίκεντρο την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και όχι της κερδοφορίας. Μια άλλη εξουσία, όπου τα δάση και η γη θα είναι λαϊκή περιουσία, τα μονοπώλια θα κοινωνικοποιηθούνε, με επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό της οικονομίας και με άλλη οργάνωση της παραγωγής, με βάση ένα σύνολο κριτηρίων οικονομικών, κοινωνικών, περιβαλλοντικών. Μόνο τότε, οι δασικοί χάρτες και το δασικό κτηματολόγιο, θα χρησιμοποιηθούν ως εργαλείο για την ανάπτυξη υπέρ του λαού.
Το οργανωμένο εργατικό - λαϊκό κίνημα, πρέπει να επιβάλει τη ριζική αναθεώρηση των στόχων και των κριτηρίων για το τι είναι δάσος και ποιόν εξυπηρετεί, με κατεύθυνση την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Αυτό απαιτεί σύγκρουση με τα αναπτυξιακά σχέδια της άρχουσας τάξης και με τα εργαλεία που τα υλοποιούν, όπως η δασική πολιτική.
Να παλέψει:
• Για όλες τις εκτάσεις που ήταν και είναι αγροτικές και δεν αμφισβητείται ο αγροτικός χαρακτήρας, το κράτος με δική του ευθύνη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, χωρίς καμία επιβάρυνση στα λαϊκά στρώματα.
• Να ληφθούν όλα τα απαραίτητα διοικητικά μέτρα από το κράτος, ώστε να μην επιβαρυνθούν τα λαϊκά στρώματα από διαδικασίες, που το ίδιο το κράτος τους ανάγκασε να μπουν χωρίς δική τους ευθύνη (μηχανικοί-δικηγόροι-συμβολαιογράφοι-τοπογραφικά).
• Να αντιμετωπιστούν οι καταπατήσεις μεγαλοαγροτών, μεγαλοκτηνοτρόφων, μεγαλοξενοδόχων, μεγαλοκατασκευαστών και επιχειρηματικών ομίλων. Καμία αναγνώρισή τους. Να μην χρησιμοποιηθούν οι δασικοί χάρτες και γενικότερα η δασική πολιτική ως εργαλείο ομηρίας του μικρομεσαίου αγρότη και επιτάχυνσης της κερδοφορίας του μεγάλου κεφαλαίου.
• Εξασφάλιση του αναγκαίου προσωπικού, μέσων, πόρων στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες για να ολοκληρώνονται οι απαραίτητες διαδικασίες για την προστασία των δασικών οικοσυστημάτων.
