Οι δημοτικές εκλογές, παρότι περιενδυμένες τον ευφημισμό του απολίτικου, συνηθίζεται να έχουν για τα κόμματα μιαν εξαιρετικά δραστική πολιτική αγωγιμότητα. Για το λόγο αυτό άλλωστε είναι συνηθισμένη η πρακτική των χρισμάτων. Μέχρι πρότινος μάλιστα αποτελούσε μέγιστη πολιτική πράξη και πράξη ευθύνης για κάθε κόμμα το να ορίσει (ή να επιβάλει) τον υποψήφιο δήμαρχο σε κάθε τοπική κοινωνία.
Οι εποχές όμως έχουν αλλάξει. Η υποβάθμιση των κομματικών σημαιών στις δημοτικές εκλογές,είναι μια ευκαιρία. Και αυτή η στάση δεν είναι στάση απολίτικη, αλλά μια στάση βαθιά πολιτική και δημοκρατική. Μια στάση που δίνει έμφαση στα μικρά και καθημερινά, στη συνεργασία, στη συναινετική απόφαση, στη συνύπαρξη της διαφορετικότητας, αλλά κυρίως δίνει στις τοπικές κοινωνίες τη δυνατότητα να αποφασίζουν οι ίδιες για την τύχη τους και όχι να τις επιβάλονται πρόσωπα που θα τις υπηρετούν. Αυτός είναι ο τρόπος για ένα κόμμα εξουσίας να κάνει διακριτή την παρουσία του στα αυτοδιοικητικά πράγματα, χωρίς να καταφύγει στην αρχαϊκή πρακτική του κομματικού χρίσματος. Eτσι, οι πολίτες γίνονται ρυθμιστές των τοπικών εξελίξεων και καλούνται να επιλέξουν πολιτικά πρόσωπα που ενδιαφέρονται για τη χρηστή διαχείριση της καθημερινότητάς τους. Με πολιτικά πρόσωπα που αντιλαμβάνονται το εφικτό που προδιαγράφουν οι πραγματικές και κοινωνικές συνθήκες που ζούμε και εργαζόμαστε.
Οι όποιες υποψηφιότητες θα πρέπει να έχουν σαφή τοπικά χαρακτηριστικά και να έχουν βαθιές ρίζες στις τοπικές κοινωνίες, μια και μόνο με αυτόν τον τρόπο θα μπορούν να λειτουργήσουν προς όφελος των δημοτών. Θα πρέπει όλοι μας να εκλάβουμε το ακηδεμόνευτο των δημοτικών δομών, ως ευκαιρία για την ανάθεση πρωταγωνιστικού ρόλου στις τοπικές κοινωνίες και την αναβάθμιση του θεσμού ως βασικού κυττάρου της δημοκρατίας. Ισχύει και εδώ το περίφημο «αφήστε όλα τα λουλούδια να ανθίσουν». Σταδιακά τα κόμματα θα πρέπει να απομακρύνονται από τα χρίσματα και τις στηρίξεις και να αφήνουν τις τοπικές κοινότητες να κάνουν τις επιλογές τους.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έως σήμερα έχει καταφέρει με απόλυτη επιτυχία δυο πράγματα στο διάστημα που είναι πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Το πρώτο είναι ότι επιμένει στα χαρακτηριστικά της ικανότητας και της αξιοκρατίας των πολιτικών στελεχών. Το δεύτερο είναι ότι δημιουργεί πολιτικό περιβάλλον που προάγει τη σύγκλιση και καταφέρνει να αποφύγει τους αποκλεισμούς. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχει αντιληφθεί ότι είναι καταστροφικό να ξιφουλκείς για τις ελάχιστες διαφορές (ειδικά αν αυτές δεν πηγάζουν από αδιαπραγμάτευτες αρχές), αντί να αποζητάς τις συγκλίσεις στη βάση των κοινών τόπων που συχνά πλειοψηφούν. Ως ένα βαθμό, θα μπορούσε να περιγράψει τα χαρακτηριστικά που πιστεύει ότι πρέπει να έχει κάθε δημοτική αρχή και να καλέσει τους πολίτες να στηρίξουν με την ψήφο τους αυτούς που πληρούν τα κριτήρια αυτά.
Η Νέα Δημοκρατία πρόκειται να λειτουργήσει ακριβώς σε αυτό το πλαίσιο στις δημοτικές εκλογές, αποφεύγοντας τους εγκλωβισμούς που προκαλούν τα χρίσματα και την αιμορραγία σε πολύτιμο πολιτικό κεφάλαιο. Κατά αυτό τον τρόπο, όχι μόνο θα αποφύγει τους εγκλωβισμούς στις τοπικές έριδες, που στη συντριπτική τους πλειονότητα μόνο πολιτικές δεν είναι, αλλά και ενισχύει το βασικό μας μέλημα, που δεν είναι τίποτα άλλο από το να φύγει όσο το δυνατόν πιο σύντομα αυτή η καταστροφική για τη χώρα μας συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και να γίνει πρωθυπουργός της Ελλάδας ο Κυριάκος Μητσοτάκης.
ΥΓ: Θαρσείν χρη ταχ' αύριον έσετ’ άμεινον (χρειάζεται θάρρος, το αύριο θα είναι καλύτερο).
