Τα δύο τελευταία χρόνια έχουμε μια περιπετειώδη προσαρμογή της κυβέρνησης Τσίπρα στους κανόνες της Ευρωζώνης και στο πρόγραμμα-μνημόνιο με μεγάλο οικονομικό και κοινωνικό κόστος.
Τα καλά νέα είναι ότι ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του εγκατέλειψαν τη στρατηγική της ρήξης με την Ευρωζώνη, η οποία θα μας οδηγούσε πίσω στη βαλκανική μιζέρια. Τα κακά νέα είναι ότι τα σοβαρά λάθη της κυβέρνησης, όπως η αποσταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος το πρώτο εξάμηνο του 2015, έκαναν πιο δύσκολη και σε περιπτώσεις οδυνηρή την αναγκαία προσαρμογή.
Λάθος αντίδραση
Οπως ήταν φυσικό η δραματική απομυθοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος υποσχόταν άμεσο τερματισμό της λιτότητας και των μνημονίων, προκάλεσε τη δημοσκοπική και πολιτική του εξασθένιση.
Με βάση τα αποτελέσματα όλων των δημοσκοπήσεων έχει ανατραπεί ο συσχετισμός δυνάμεων υπέρ της Νέας Δημοκρατίας και σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι πολύ δύσκολο να καλύψει ο ΣΥΡΙΖΑ το χαμένο πολιτικό έδαφος γιατί οι πολίτες δεν τον κρίνουν πλέον με βάση τον μύθο του, ο οποίος τον έκανε πολιτικά ακαταμάχητο, αλλά με βάση τη σκληρή πραγματικότητα που διαμορφώνουν τα κυβερνητικά λάθη και οι παραλείψεις.
Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του προσπαθούν να διαχειριστούν το πολιτικό κόστος διευκολύνοντας τη συσπείρωση του σκληρού πυρήνα της κυβερνητικής παράταξης. Αναπτύσσουν τις δομές του κομματικού κράτους με διορισμούς, διευκολύνσεις, εξυπηρέτηση της παλιάς διαπλοκής και προσπάθεια ανάπτυξης της νέας. Ταυτόχρονα επενδύουν στην πόλωση, με τον πρωθυπουργό να καλύπτει πολιτικά όλες τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις, από τους παρακρατικούς ελιγμούς του κ. Καμμένου μέχρι το «πολιτικό» υβρεολόγιο του κ. Πολάκη και τα «σκάσε» του επικεφαλής της Δημόσιας Τηλεόρασης.
Επιλογή απελπισίας
Κατά την άποψή μου η επιλογή της κυβερνητικής ηγεσίας είναι μια επιλογή πολιτικής απελπισίας. Το πολιτικό κλίμα που διαμορφώνεται με πρωτοβουλία της κυβέρνησης επηρεάζει αρνητικά την οικονομία. Το αποτέλεσμα είναι να μεγαλώνει συνεχώς ο λογαριασμός της προσαρμογής και να περιορίζονται τα θετικά οικονομικά αποτελέσματά της.
Στο Μαξίμου θα πρέπει να βρουν έναν λιγότερο αρνητικό τρόπο αντίδρασης στην πολιτική αποδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ. Διαφορετικά θα επιταχύνουν τη δημοσκοπική και πολιτική συρρίκνωση της κυβερνητικής παράταξης εφόσον οι περισσότεροι συμπολίτες μας θα καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι οι πολιτικές επιλογές της κυβερνητικής ηγεσίας δημιουργούν πρόσθετα εμπόδια στην ανάκαμψη και την ανάπτυξη της οικονομίας.
Διορθωτικές κινήσεις
Ο κ. Τσίπρας έχει υποχρέωση να κάνει τις αναγκαίες διορθωτικές κινήσεις. Δεν μπορεί να διαφωνήσει δημόσια με τον κ. Καμμένο χωρίς να προκαλέσει την πτώση της κυβέρνησής του, θα πρέπει όμως να τον συγκρατήσει. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ήξερε την πολιτική ποιότητα του κ. Καμμένου όταν συμμάχησε με αυτόν και τώρα καλείται να βρει τρόπο να προστατεύσει ό,τι έχει απομείνει από την πολιτική αξιοπρέπεια του ΣΥΡΙΖΑ και να αποτρέψει μια νέα αποσταθεροποίηση της οικονομίας.
Η επιβολή κάποιου είδους πολιτισμένης συμπεριφοράς στον αναπληρωτή υπουργό Υγείας και στον επικεφαλής της Δημόσιας Ραδιοτηλεόρασης είναι πιο εύκολη από πολιτική άποψη για την κυβερνητική ηγεσία. Το κρίσιμο ερώτημα είναι αν ο κ. Τσίπρας και οι συνεργάτες του θέλουν να επιβάλουν κάποια τάξη στον κυβερνητικό χώρο στο όνομα του πολιτικού πολιτισμού και της προοπτικής της οικονομίας ή έχουν την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να καλύψουν τα λάθη και τις παραλείψεις της κυβέρνησης στον οικονομικό τομέα πίσω από πολιτικές αγριότητες.
