"Κατά την τελική φάση της κτηματογράφησης της περιοχής του Λαγίου Λακωνίας (τοπικό διαμέρισμα Δήμου Ευρώτα) και με την αποδοχή από την δευτεροβάθμια επιτροπή ενστάσεων- αίτησης του Δημοσίου, όλη η κτηματική περιφέρεια Λαγίου αποτελεί τμήμα του λεγόμενου δασοκτήματος «Λάγιο- Τρίνησα» που ανήκει κατά 51% περίπου στο δημόσιο και κατά περίπου 49% σε ιδιώτες, που δεν έχουν σχέση με την περιοχή.

Η εφαρμογή έφερε στην επιφάνεια με δραματικό τρόπο το πρόβλημα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος του λεγόμενου δασοκτήματος, αφού μετά την κτηματογράφηση το Λάγιο μετατράπηκε σε χωριό ακτημόνων. Από τη γενική δήμευση εξαιρέθηκαν τα σπίτια του χωριού με τον Ν. 3127/2003. 
Η ιστορία του δασοκτήματος ξεκινά από την τουρκοκρατία, όπου υπήρχε συνιδιοκτησία Ελλήνων και Τούρκων με αποτέλεσμα το νέο Ελληνικό Κράτος να υπεισέλθει στη θέση των τούρκων ιδιοκτητών και να προκύψει έτσι συνιδιοκτησία, την οποία το Δημόσιο δεν μπόρεσε έκτοτε να επιλύσει με συνέπεια το ζήτημα να απασχολεί επί δυο αιώνες τους κατοίκους της περιοχής. 
Από τον 19ο αιώνα και τις αρχές του 20ου οι ενδιαφερόμενοι, δημόσιο και ιδιώτες, διαμοίρασαν τις εκτάσεις προσωρινά, ώστε να είναι δυνατή η καλλιέργεια της περιοχής. 
Με την υπ΄αριθμ. 145/1962 πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, το Ελληνικό Δημόσιο διέθεσε μεγάλο μέρος των εκτάσεων του σε ακτήμονες καλλιεργητές και στη συνέχεια οι ιδιώτες συνιδιοκτήτες τα πούλησαν σε τρίτους ή τα κληροδότησαν.
Το θέμα όμως της συνιδιοκτησίας δεν είχε λυθεί με συμβολαιογραφικές πράξεις, με συνέπεια ο Προϊστάμενος της Κτηματικής Υπηρεσίας Λακωνίας να υποβάλλει ένσταση κατά την ανάρτηση των κτηματογραφικών διαγραμμάτων του Κτηματολογίου διεκδικώντας για λογαριασμό του Δημοσίου, τη συνιδιοκτησία στη συγκεκριμένη έκταση και αναφέροντας 42 συνιδιοκτήτες- ιδιώτες εκ των οποίων όμως ουδείς έχει υποβάλλει δήλωση συνιδιοκτησίας στο Κτηματολόγιο. 
Από την άλλη, 75 καλλιεργητές που είχαν αγοράσει νομίμως ή είχαν αποκτήσει από τον 19ο αιώνα  με άτυπες παραχωρήσεις του Δημοσίου και με πράξεις που είναι καταχωρημένες στο Υποθηκοφυλακείο, θεωρούνται σήμερα ακτήμονες.
Να σημειωθεί δε ότι με έγγραφη βεβαίωση της Κτηματικής Υπηρεσίας Λακωνίας η διαχείριση του ζητήματος γίνεται από αυτήν και όχι από την Διεύθυνση Δασών, δεν πρόκειται δηλ. για δασικές εκτάσεις. 
Παρά το γεγονός ότι οι 75 θιγόμενοι μπορούν να προσφύγουν στη δικαιοσύνη προκειμένου να λυθεί το πολύπλοκο ιδιοκτησιακό ζήτημα, το γεγονός ότι οι 42 αναφερόμενοι ως συνιδιοκτήτες από την Κτηματική Υπηρεσία είναι στο μεγαλύτερο μέρος τους άγνωστοι, καθιστά την κοινοποίηση των προσφυγών αδύνατη στην πράξη, πολυδάπανη και κυρίως πολύχρονη, αφού η δικαστική διαδικασία προβλέπεται να υπερβεί τη δεκαετία.
Η μοναδική λύση που έχει προταθεί για την επίλυση αυτού του πολύπλοκου ζητήματος, τόσο από το Νομαρχιακό Συμβούλιο Λακωνίας με απόφαση του από τις 26/6/2006, όσο και από το Περιφερειακό Συμβούλιο Πελοποννήσου (257/ 178-7-2011) και κρατικούς λειτουργούς που έχουν κατά καιρούς χειριστεί το ζήτημα, είναι η άμεση νομοθετική ρύθμιση του ζητήματος αντίστοιχη με το Ν. 3127/2003. 
Κατόπιν των ανωτέρω,
Ερωτάται ο αρμόδιος Υπουργός:
1.Σε ποιες ενέργειες σκοπεύει να προβεί για την επίλυση αυτού του χρονίζοντος και πολύπλοκου ιδιοκτησιακού ζητήματος που αφορά δεκάδες οικογένειες- κατοίκους του Λαγίου που κατέχουν τους αγρούς τους από συστάσεως του Ελληνικού Κράτους και σε κάθε περίπτωση από το 1885 και μετά;
2.Σκοπεύει να προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση λύνοντας οριστικά ένα πολύπλοκο ιδιοκτησιακό πρόβλημα που ταλαιπωρεί επί χρόνια μια ολόκληρη περιοχή;" 

Η ΕΡΩΤΩΣΑ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ

Μαρία Γιαννακάκη