Η συμφωνία στρατηγικής εταιρικής σχέσης Ελλάδας - Γαλλίας, η οποία συμφωνήθηκε πριν λίγες ημέρες στο Παρίσι και επικεντρώνεται στην άμυνα και την ασφάλεια, διαθέτει στρατηγικά χαρακτηριστικά και εθνικές προεκτάσεις που την καθιστούν μια τεράστια εθνική και ιστορική επιτυχία. Γιατί μέσα από αυτήν ενισχύονται με τον πιο σαφή και ξεκάθαρο τρόπο τα εθνικά μας συμφέροντα απέναντι σε έναν ασταθή και απρόβλεπτο γείτονα, αλλά και σε μια περιοχή με έντονο γεωπολιτικό ενδιαφέρον που συχνά γεννά εντάσεις και κρίσεις.
Η συμφωνία εκτείνεται σε δύο βασικά επίπεδα, και τα δύο εξίσου σημαντικά. Αφενός προβλέπει τον στρατηγικό εμπλουτισμό του Πολεμικού Ναυτικού μας με τρεις νέες υπερσύγχρονες φρεγάτες Belharra, οι οποίες σε συνδυασμό με τα 24 νέα αεροσκάφη Rafale και την αναβάθμιση των F-16, αλλάζουν τις ισορροπίες στην περιοχή και καθιστούν τη χώρα μας ως μια αξιόμαχη δύναμη ειρήνης και σταθερότητας, με υπολογίσιμη αποτρεπτική ισχύ. Αφετέρου η συμφωνία περιλαμβάνει μια αποτελεσματική ρήτρα αμυντικής συνδρομής, αν οποιαδήποτε από τις δύο χώρες δεχθεί επίθεση από κάποια τρίτη, καθιστώντας έτσι για πρώτη φορά τα ελληνικά σύνορα ως σύνορα προστατευόμενα από τον διεθνή παράγοντα.
Ταυτόχρονα η συμφωνία αυτή δημιουργεί μοναδικές προοπτικές, τόσο για την Ελλάδα, όσο και για την Ευρώπη και το ΝΑΤΟ. Γιατί μέσω αυτής η χώρα μας τοποθετείται στο επίκεντρο των ευρωπαϊκών εξελίξεων για ζητήματα άμυνας και ασφάλειας, ανοίγοντας τη συζήτηση για έναν ευρωπαϊκό στρατό, ο οποίος θα συμπληρώνει με ουσιαστικό τρόπο την οικονομική και πολιτική ισχύ του ευρωπαϊκού οικοδομήματος.
Απέναντι σε αυτή τη μεγάλη επιτυχία της χώρας μας, η στάση της αξιωματικής αντιπολίτευσης αφήνει ιδιαίτερα αρνητικές εντυπώσεις. Αντί για το αρραγές μέτωπο και την εθνική συστράτευση που οι ιστορικές στιγμές απαιτούν και αντί όλες οι πατριωτικές δυνάμεις του πολιτικού μας συστήματος να συνταχθούν πίσω από μια τόσο σημαντική και εθνικά επωφελή συμφωνία, ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει ξανά να γίνει η εθνική μας εξαίρεση. Με λυπηρές προφάσεις και πενιχρές δικαιολογίες που δεν αντέχουν σε σοβαρή κριτική, καταψηφίζει την ενεργητική θωράκιση της ελληνικής επικράτειας, υιοθετώντας μια αντιδραστική στάση που δεν έχει τίποτα να προσφέρει.
Οι Έλληνες όμως γνωρίζουν τον τρόπο που ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να πολιτεύεται και να κυβερνά και οι αντιφάσεις του δεν είναι κάτι καινούργιο. Η χώρα μας οφείλει να προχωρήσει μπροστά, να χτίσει συμμαχίες και συνέργειες που διασφαλίζουν τα σύνορά της και έτσι με αξιοπιστία και σιγουριά να πορευθεί σε ένα καλύτερο εθνικό και ευρωπαϊκό αύριο.
