Σε λίγες μέρες η Ελλάδα πάει στις κάλπες. Δεν είναι μια ασυνήθιστη διαδικασία. Εξάλλου οι Ελληνες εφηύραν τη δημοκρατία και αιώνες τώρα καλούνται να ψηφίσουν. Αυτό που αποτελεί καινοτομία -και το ιδιαίτερα επικίνδυνο για όλα τα κόμματα και τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου- είναι η ασφυκτική παρέμβαση στην εκλογική διαδικασία από παράγοντες που ποτέ δεν έβγαιναν τόσο απροκάλυπτα να τοποθετηθούν απέναντι στις πολιτικές εξελίξεις.
Δεκάδες φίλοι, συνεργάτες και γνωστοί από το εξωτερικό με ρωτούν καθημερινά τι θα φέρει μια πιθανή αλλαγή στην κυβέρνηση μετά τις 25 Ιανουαρίου. Θα σημάνει γκρέξιτ, θα σημάνει έξοδο από την Ευρώπη, και συμμαχία με τους Ρώσους; Θα συντελεστεί η καταστροφή της ελληνικής οικονομίας; Ευρωπαίοι αξιωματούχοι προειδοποιούν τη μια και καθησυχάζουν την άλλη. Κόβουν κάθε περιθώριο διαπραγμάτευσης αλλά είναι και ανοικτοί σε κάθε ενδεχόμενο. Σέβονται το εκλογικό δικαίωμα των κρατών να επιλέγουν τις κυβερνήσεις τους, αλλά δηλώνουν σχεδόν σοκαρισμένοι μπροστά στο ενδεχόμενο η Αριστερά να έρθει στα πράγματα. Αυτό ειδικά το τελευταίο στοιχείο είναι ιδιαίτερα παράξενο, γιατί στην Ευρώπη υπάρχει πληθώρα αριστερών σχηματισμών εντός και εκτός των Κοινοβουλίων.
Τραπεζίτες αναλύουν και ξαναναλύουν την κατάσταση και υπογραμμίζουν την ανάγκη παραμονής σε πρόγραμμα για να υπάρξει συνέχιση της χρηματοδότησης. Εκπρόσωποι Οργανισμών αναγνωρίζουν την κόπωση της ελληνικής κοινωνίας από μια λιτότητα που δεν έχει προηγούμενο, αλλά ανησυχούν μήπως οι θυσίες των Ελλήνων εξανεμιστούν με μια λάθος επιλογή στην κάλπη.
Ο αγγλικός Τύπος ιδιαίτερα μιλάει λες και βρισκόμαστε στην εποχή της τηλεοπτικής σειράς «Downtown Abbey», που διαδραματίζεται στις αρχές του 20ού αιώνα, όταν τα νέα πολιτικά ρεύματα οδήγησαν στην περιθωριοποίηση την αριστοκρατική τάξη της Αγγλίας. Και να σκεφτεί κανείς ότι το Ηνωμένο Βασίλειο αποτελεί ανέκαθεν τροχοπέδη της Ενωσης και τον μεγαλύτερο επικριτή του ευρώ - στο οποίο δεν ανήκει καν. Προς τι αυτή η ανησυχία, προς τι αυτός ο οδυρμός;
Αυτού του είδους η αντιμετώπιση έχει το απολύτως αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που φαινομενικά προσδοκούν οι εξ αποστάσεως και εκ του ασφαλούς σχολιαστές. Εκτός τελικά και αν ο πραγματικός στόχος είναι η αναστάτωση και η αποσύνθεση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, που δεν ωφελεί σίγουρα τους λαούς της Ευρώπης.
Η παρεμβατικότητα όλων αυτών των φωνών εκτός των συνόρων επιτείνει το θυμό και τη διάσπαρτη ανασφάλεια στους ψηφοφόρους, χωρίς να συμβάλλει σε νηφάλιες επιλογές βασισμένες στα πραγματικά προγράμματα και τις εξαγγελίες των κομμάτων. Οι Ελληνες δεν θέλουν -και δεν πρέπει- να πάνε θολωμένοι στην κάλπη, διότι πράγματι, οι επιλογές που θα κάνει ο λαός στις 25 του Γενάρη σίγουρα θα ταράξουν τα ύδατα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Βρισκόμαστε στον 21ο αιώνα και κανένα κόμμα δεν μπορεί -και να θέλει- να μας στείλει πίσω στην εποχή των παγετώνων. Οποιος το αποτολμήσει δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει. Αλλαξαν οι καιροί, άλλαξε ο ρόλος του κράτους, του ιδιωτικού τομέα αλλά και της κοινωνίας. Η εναλλαγή των κομμάτων στην εξουσία είναι ένα φυσιολογικό φαινόμενο, και η δημοκρατία πρέπει να λειτουργήσει γιατί πάντα στο τέλος ο λαός στο σύνολό του ψηφίζει συνετά. Η ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας είναι αυτή που θα μας προφυλάξει στις δύσκολες ώρες που περνάμε από τις ακραίες φωνές που υψώνονται εκ δεξιών και εξ αριστερών.
Τι πρέπει να ενδιαφέρει τους πολίτες πριν από τις εκλογές;
Πρώτα, τα κόμματα να πάψουν να λαϊκίζουν και μας πουν τι πραγματικά σχεδιάζουν για την επόμενη των εκλογών. Να δεσμευτούν ξεκάθαρα για την ευρωπαϊκή μας πορεία και για την παραμονή μας στο ευρώ. Να πάρουν ξεκάθαρη θέση για το αν θα μας πάνε ή όχι σε δεύτερο γύρο, αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία.
Το 2015 ήταν και παραμένει η χειρότερη χρονιά για την εκλογική διαδικασία, διότι το ποσό που πρέπει να εξυπηρετήσει η γενική κυβέρνηση είναι αστρονομικό (περί τα 21 δισ.). Το 2016, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά βάσει του προγράμματος πληρωμών, και θα είχαμε μεγαλύτερο περιθώριο για ανάσες και ανατροπές. Αφού όμως οι πολιτικές δυνάμεις μας έφεραν σε αυτό το σημείο, τουλάχιστον ας δείξουν ωριμότητα και σοβαρότητα, διότι αυτή τη φορά δεν υπάρχουν πια οι οικονομίες στα νοικοκυριά να στηρίξουν μια παρατεταμένη αβεβαιότητα. Δεν υπάρχει η ψυχολογία, δεν υπάρχει η αισιοδοξία.
Είμαστε μια μικρή χώρα, στην οποία μπορούμε να εφαρμόσουμε σύγχρονες και πρωτότυπες πολιτικές. Και γι' αυτό το λόγο δεν επιτρέπεται να μας σερβίρεται το ίδιο ξαναζεσταμένο φαγητό.
Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, αλλά καινοτόμες λύσεις και νέες προοπτικές υφίστανται. Ομως πρέπει κανείς να ξέρει να σκεφτεί πιο δημιουργικά και έξω από την πεπατημένη. Οι πολίτες έχουν λίγες μέρες να ζυγίσουν τα υπέρ και τα κατά των επιλογών τους μπροστά στην κάλπη - και επιβάλλεται ψυχραιμία και νηφαλιότητα.