Η εκδήλωση για την «Καλαμάτα του 2030», που έγινε το Σάββατο το βράδυ στο Πνευματικό Κέντρο, είχε απ’ όλα εκτός από δια ταύτα. Σε μια ανοικονόμητη σε χρόνο εκδήλωση ακούστηκαν αφόρητες γενικότητες, χωρίς να απαντηθεί το πώς βλέπουμε να είναι η Καλαμάτα του 2030 και, το σημαντικότερο, με ποιες συγκεκριμένες δράσεις και έργα αυτό θα επιτευχθεί. Από εκεί και πέρα, ακούστηκαν πολλά ωραία από τη σχετική βιβλιογραφία για την κλιματική αλλαγή και τα έργα που θα μπορούσαν να γίνουν· βγήκαν και τα παιδάκια από τα σχολεία της πόλης να δείξουν μία από τις δραστηριότητές τους, έτσι ώστε να επιτευχθεί συγκίνηση και, βεβαίως, να γεμίσει και το αμφιθέατρο από γονείς που πήγαν να τα δουν, για να κλείσει άλλη μία δράση στα πλαίσια του προγράμματος.
Η έλλειψη δια ταύτα σε μια εκδήλωση ωρών αποκάλυψε το πρόβλημα του προγράμματος των 100 κλιματικά ουδέτερων πόλεων. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που είναι, στην κυριολεξία, «πουκάμισο αδειανό». Χρηματοδοτεί εκδηλώσεις, συναντήσεις, μελέτες και ιδέες, αλλά όχι έργα που θα επιτύχουν χειροπιαστά αποτελέσματα για τον πολίτη. Όταν τα έργα που παρουσιάζονται είναι η αλλαγή των λαμπτήρων του δημοτικού φωτισμού —που έχει γίνει εδώ και χρόνια από τη δημοτική αρχή Νίκα—, η εγκατάσταση αντλίας θερμότητας στο κολυμβητήριο και η τοποθέτηση βιοκλιματικών κυβόλιθων στα έργα ανάπλασης, καταλαβαίνει ο καθένας τη φτώχεια που υπάρχει και την προσπάθεια να παρουσιαστεί κάτι, έστω και αν προέρχεται από άλλα έργα και δράσεις.
Τα προγράμματα για την κλιματική αλλαγή και την πράσινη ενέργεια, για να τρέξουν, χρειάζονται πόρους. Η Ε.Ε. βρίσκεται σε μια δύσκολη συγκυρία και είναι πλέον φανερό ότι δεν μπορεί να χρηματοδοτήσει δράσεις στον συγκεκριμένο τομέα. Η αλλαγή προτεραιοτήτων στον κοινοτικό προϋπολογισμό —μιας και πρέπει να καλυφθούν ανάγκες στρατιωτικού εξοπλισμού από τη μία μεριά, και η πολιτική πίεση των λαϊκιστών που θεωρούν «όλα αυτά πολυτέλεια»— έχουν βάλει ουσιαστικά τέλος στις δράσεις αυτού του χαρακτήρα. Η Καλαμάτα και οι υπόλοιπες πόλεις που έχουν ενταχθεί στο συγκεκριμένο πρόγραμμα χρειάζεται να αντιληφθούν ότι η ιστορία αυτή έχει ουσιαστικά τελειώσει και απαιτείται να επαναπροσδιορίσουν τους στόχους τους.
Η Καλαμάτα, για να φτάσει στο 2030, χρειάζεται να βρει άλλα χρηματοδοτικά εργαλεία και πλαίσιο. Μπορεί, βεβαίως, να χρησιμοποιήσει ό,τι μπορεί από το συγκεκριμένο πρόγραμμα σε επίπεδο μελετών, αλλά είναι σαφές ότι τα χρήματα θα πρέπει να τα αναζητήσει αλλού. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, και με βάση τους περιορισμούς που θέτουν τα χρηματοδοτικά εργαλεία, χρειάζονται συγκεκριμένες δράσεις που θα αναβαθμίζουν την ποιότητα ζωής στην πόλη και στην ευρύτερη περιοχή — όχι πολλά λόγια και φανφάρες, αλλά πέντε πράγματα με αρχή, μέση και τέλος. Ρεαλιστικά και εφαρμόσιμα. Διαφορετικά, θα φτάσουμε στο 2030 και θα παίζουμε με παιδικά χαρτονάκια και κατασκευές με LEGO.
panagopg@gmail.com
