Η μάχη για την ηγεσία στη Ν.Δ. έχει πάρει λάθος δρόμο. Αντί να είναι η ευκαιρία για το αναγκαίο νέο ξεκίνημα μετατρέπεται σε διαδικασία εκλογικής συρρίκνωσης ή και αυτογελοιοποίησης μιας παράταξης που καλείται να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της πολυδιάστατης κρίσης.
Κατά την άποψή μου τρεις είναι οι βασικές αιτίες της μετεκλογικής διολίσθησης της Ν.Δ. προς τη συρρίκνωση, ενδεχομένως και την περιθωριοποίηση.
Οι μηχανισμοί των πρώην
Ο πρόεδρος της Ν.Δ. κ. Μεϊμαράκης θεωρεί ότι ήταν κατά την προεκλογική περίοδο και παραμένει στο στόχαστρο ενός μηχανισμού που ελέγχεται από τον πρώην πρόεδρο της Ν.Δ. κ. Σαμαρά. Οι καταγγελίες που απευθύνει το τελευταίο διάστημα κατά του γραμματέα της Ν.Δ. κ. Παπαμιμίκου αποτελούν προειδοποιητικές βολές προς το «σύστημα Σαμαρά», όπως τουλάχιστον το αντιλαμβάνεται ο κ. Μεϊμαράκης.
Υπάρχουν υποψήφιοι για την προεδρία της Ν.Δ. και άλλοι που θέλησαν να πάρουν μέρος στην κούρσα της διαδοχής αλλά τελικά δεν το τόλμησαν και οι οποίοι δείχνουν στην κατεύθυνση του Κώστα Καραμανλή και του δικού του συστήματος επιρροής. Θεωρούν ότι τον βρήκαν απέναντί τους στους χειρισμούς που έκαναν και πως ευνοεί την υποψηφιότητα Μεϊμαράκη.
Από τη στιγμή που όλοι αναφέρονται στα συστήματα επιρροής των δύο πρώην προέδρων ενισχύεται η εντύπωση ενός κόμματος δέσμιου των μηχανισμών, που δεν μπορεί να βρει τον πολιτικό βηματισμό του προς το μέλλον.
Η κομματική γραφειοκρατία
Ανασταλτικός παράγοντας για τη σωστή επανεκκίνηση της Ν.Δ. είναι και η κομματική της γραφειοκρατία. Κυριαρχείται από επαγγελματικά στελέχη που δεν φαίνεται να έχουν μεγάλη σχέση με την πολιτική και κυρίως την κοινωνική πραγματικότητα. Επιπλέον η Ν.Δ. βαρύνεται με ένα υπέρογκο χρέος 180 εκατομμυρίων ευρώ, αποτέλεσμα της κακοδιαχείρισης των προηγούμενων ηγεσιών και της κατασπατάλησης χρημάτων σε όφελος ενός δαπανηρού και πολιτικά αναποτελεσματικού γραφειοκρατικού μηχανισμού.
Η κομματική γραφειοκρατία και το υπέρογκο χρέος εμποδίζουν το αναγκαίο άνοιγμα της Ν.Δ. στην κοινωνία και αποτελούν ένα είδος πολιτικής δυσφήμησης.
Πολιτικός μικρομεγαλισμός
Την αρνητική εικόνα συμπληρώνει ο πολιτικός μικρομεγαλισμός που χαρακτηρίζει τους δύο υποψηφίους για την ηγεσία, οι οποίοι αυτοπροβάλλονται σαν οι φορείς του νέου, σαν η τελευταία ευκαιρία της Ν.Δ., σε μια προσπάθεια να πείσουν ότι αποτελούν τους αντι-Τσίπρες.
Ο κ. Τζιτζικώστας και ο κ. Γεωργιάδης είναι πολιτικοί χωρίς το ειδικό βάρος που απαιτείται για να ενώσεις, να εμπνεύσεις και να ενισχύσεις τη Ν.Δ. αναδεικνύοντας τα ηγετικά σου προτερήματα. Ο κ. Τσίπρας πήρε τον ΣΥΡΙΖΑ στο 4% και τον έφτασε στο 36% και στην εξουσία, ενώ οι υποτιθέμενοι "γαλάζιοι" αντι-Τσίπρες έχουν τις προδιαγραφές για να την πάρουν στο 28% -ή όπου θα είναι στο τέλος της αναμέτρησης για την εξουσία- και να την συρρικνώσουν στο 4%. Ο μικρομεγαλισμός αυτών των στελεχών που συνδυάζουν σχετικά μικρές δυνατότητες με τεράστιες φιλοδοξίες επιβεβαιώνει στην αντίληψη της ευρύτερης κοινής γνώμης την κρίση που διέρχεται η Ν.Δ.
Κάτι πρέπει να κάνουν αυτοί που πρωταγωνιστούν στη μάχη για την ηγεσία αλλά και αυτοί που επηρεάζουν καταστάσεις στο κόμμα για να βελτιωθεί η κατάσταση στο εσωτερικό του και η προοπτική. Αν δεν σπάσει η αρνητική δυναμική που έχει δημιουργηθεί εξαιτίας των λαθών και των παραλείψεών τους η Ν.Δ. θα μπει σε φάση πολιτικής και εκλογικής συρρίκνωσης. Υπάρχει σοβαρός κίνδυνος η «γαλάζια μάχη» που διεξάγεται να έχει μόνο χαμένους.
Του ευρωβουλευτή της Ν.Δ. Γιώργου Κύρτσου
