Μια οποιαδήποτε άλλη συνηθισμένη πόζα δεν θα επέτρεπε να φανερωθεί το συγκεκριμένο μέρος του κορμιού και εννοώ τη στάση των γυμνών ποδιών ιδωμένων κάτω από το άνοιγμα του κίμονο, την καμπύλη γραμμή που έφτανε μέχρι τα νύχια των δαχτύλων. Καθώς ήμουν ήδη από την παιδική μου ηλικία ιδιαιτέρως επιρρεπής στη γοητεία των αρμονικών γυναικείων ποδιών, είχα υπνωτιστεί από την τέλεια καμπύλη των ποδιών της Ο-Φούμι”.
Ο Τανιζάκι γεννήθηκε το 1886 στο Τόκιο. Σπούδασε φιλολογία στο Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο του Τόκιο. Τα πρώτα του έργα είναι επηρεασμένα από τις επιδεικτικά μποέμικες τάσεις που χαρακτηρίζουν τη λογοτεχνία της Ευρώπης εκείνη την εποχή και είναι φανερή σ' αυτά η επιρροή του Εντγκαρ Αλαν Πόε, του Μπωντλαίρ και του Οσκαρ Ουάιλντ.
Εζησε στην πιο κοσμοπολίτικη περιοχή του Τόκιο μέχρι το μεγάλο σεισμό του 1923, χρονιά που μετακόμισε στην πιο ήρεμη και παραδοσιακή περιοχή μεταξύ του Κιότο και της Οσακα. Εκεί, συνεπαρμένος από την παλιά ιαπωνική κουλτούρα, εγκαταλείπει την επιφανειακή δυτική επιρροή. Οι κριτικοί συμφωνούν ομόφωνα ότι η πνευματική και συναισθηματική του αλλαγή τον μετέβαλε από έναν απλώς καλό συγγραφέα σ' ένα μεγάλο καλλιτέχνη.
Τα πιο σημαντικά έργα του Τανιζάκι γράφτηκαν μετά το 1923. Τα περισσότερο γνωστά απ' αυτά είναι: “Ο έρωτας ενός τρελού” (1924), “Μερικοί προτιμούν τις τσουκνίδες” (1928), “Παραζάλη (1930), “Ασικάρι (1932). Ανάμεσα στα 1935 και 1941 αφιερώνει όλες του τις προσπάθειες στη μετάφραση του “Μύθου του Γκένζι” (Genzi monogatari), ενός από τα παλιότερα ιαπωνικά λογοτεχνικά έργα, σε μοντέρνα ιαπωνική διάλεκτο. Το έργο αυτό ήταν για τον Τανιζάκι έργο ζωής και επηρέασε σημαντικά την παραγωγικότητά του σ' αυτή την περίοδο. Ετσι, εκτός από μερικά άρθρα και δοκίμια, η μόνη άλλη δουλειά του είναι μια περίεργη νουβέλα με τίτλο: Η γάτα, ένας άντρας και δυο γυναίκες. Το 1943 τελειώνει το πιο γνωστό από τα έργα του, το μυθιστόρημα “Οι αδελφές Μακιόκα”, έργο που αποσύρεται για ένα διάστημα από την κυκλοφορία, γιατί θεωρήθηκε «εθνική απειλή» σε μια εποχή που η Ιαπωνία βρισκόταν σε κατάσταση πολέμου. Τα Απαντα του συγγραφέα εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1930, όμως η τεράστια παραγωγή του συνεχίστηκε για πολλά χρόνια ακόμα. Τιμήθηκε με διάφορα λογοτεχνικά βραβεία, το πιο σημαντικό όμως απ' αυτά είναι το Αυτοκρατορικό Βραβείο Λογοτεχνίας, που πήρε το 1949.Τα τελευταία χρόνια πολλά από τα έργα του μεταφράστηκαν στη Δύση και η θέση του ανάμεσα στους μεγάλους της ιαπωνικής λογοτεχνίας είναι διεθνώς αναγνωρισμένη. Πέθανε το 1965.
Από τις Εκδόσεις Αγρα.
