Στο βιβλίο αυτό, ο συγγραφέας καταγράφει τις ιστορίες μιας μικρής επαρχίας, της δικής του, που κουβαλάει μέσα του ως πολύτιμο και ακριβό πράγμα. Παλιές ιστορίες, αλλά και πιο σύγχρονες, μπλέκονται ωραία, σαν μωσαϊκό, με τις λέξεις διαλεγμένα βότσαλα από τους ξερικούς τόπους της καταγωγής του. Ιστορίες με τις ντόπιες λέξεις μιας γλώσσας χθόνιας, καθαρής και ξάστερης. Οι αφηγήσεις, λιτές, με χιούμορ και αυθεντική τραχύτητα.
Ο Δημήτρης Λέντζος γράφει όπως μιλάει, με ένταση και χειρονομίες. Αυτή η μικρή επαρχία είναι η στέρνα του με το λίγο νερό, που από αυτό ξεδιψάει. Αλλωστε αυτό κάνει από την πρώτη του συλλογή διηγημάτων, «Η μεγάλη διαδήλωση του ενός» (2008), μέχρι την 4η, την πρόσφατη. Πάντα στα βιβλία του ο συγγραφέας χαρίζει κι ένα παραμύθι κι είναι η μόνη αστική γραφή του μέσα σε όλη αυτή την επαρχία.