Αρκετοί από τους γρίφους απαιτούν αναλυτική σκέψη και οδηγούν τους αναγνώστες σε μία βαθύτερη περιπλάνηση στη σφαίρα του πνεύματος.
Πώς θα είμαι δίκαιος; Πώς θα πληγώνω τους άλλους λιγότερο; Πώς θα πληγώνομαι λιγότερο; Πώς θα γίνω καλός άνθρωπος; Πώς θα δώσω νόημα στη ζωή μου; Τι είναι ο έρωτας; Μπορούν όλοι οι έρωτες να μεταπηδήσουν στην αγάπη; Μπορεί ο άνθρωπος να πράττει με ελεύθερη βούληση;
Εικόνες, πλοκή, αγωνία, ένταση, συναίσθημα. Όλα σε βαθμό υπερθετικό. Βιβλία που δεν θα πρέπει να λείπουν από τη βιβλιοθήκη όσων ενδιαφέρονται για τη Φιλοσοφία.
Έχουμε λοιπόν και λέμε
3 Iστορίες του Γρηγόρη Καλαϊτζή
Έχετε παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι έχουν την κακή συνήθεια να θέτουν τα πιο αλλόκοτα ερωτήματα;
Τι συμβαίνει μετά τον θάνατο; Γιατί υπάρχει αδικία στον κόσμο μας; Τι υπήρχε πριν δημιουργηθεί το σύμπαν και ο χρόνος; Πώς είναι δυνατόν ο Θεός να μην δημιουργήθηκε ποτέ, αλλά απλώς να υπήρχε από πάντα; Αν ταξίδευες στο παρελθόν έχοντας την ευκαιρία να σκοτώσεις, την ώρα που κοιμάται στην κούνια του, κάποιον από τους πολλούς μαζικούς σφαγείς του κόσμου μας... Είναι καλή πράξη ή κακή πράξη;
Ωραία όλα αυτά, αλλά όταν είσαι πεινασμένος το μόνο που θέλεις είναι να χορτάσεις την πείνα σου. Πώς είναι δυνατόν να το κάνεις κοιτώντας απλώς τις φωτογραφίες σε ένα διαφημιστικό φυλλάδιο φαγητού;
Θέτοντας, λοιπόν, τέτοια ερωτήματα, πεινάμε μεν σαν λύκοι κοιτώντας τις λαχταριστές φωτογραφίες στο φυλλάδιο, αλλά στο τέλος μένουμε νηστικοί.
Τουλάχιστον όσοι από εμάς δεν είμαστε απολύτως σίγουροι ότι γνωρίζουμε τα πάντα, καταφεύγουμε σε μια μόνιμη απάντηση, ώστε να ξεγελάσουμε κάπως την πείνα μας: «θα τα μάθουμε όλα όταν πεθάνουμε».
Θα τα μάθουμε;
Ούτε γι' αυτό είμαι σίγουρος. Το μόνο που γνωρίζω είναι ότι σε αυτές τις τρεις (σχετικά σκοτεινές) ιστορίες, όλα τα πρόσωπα πείνασαν και δίψασαν για κάτι. Άλλοι έμειναν νηστικοί, ενώ άλλοι γεύτηκαν ελάχιστα, ζητώντας αναπόφευκτα κι άλλο.
Όμως περισσότερες λεπτομέρειες θα βρείτε στις σελίδες των δύο τόμων.
Ο Γρηγόρης Καλαϊτζής γεννήθηκε στη Δράμα. Τα θέματα των ιστοριών του είναι εμπνευσμένα κυρίως από όνειρα και εφιάλτες. Στο μεγαλύτερο μέρος τους περιστρέφονται γύρω από τον θάνατο, την απομάγευση του κόσμου και το πρόβλημα του Κακού.
Ο Λούσηρος του Στέλιου Χαλκίτη
Θεωρείται ένα βιβλίο-σταθμός, τόσο για το ευρύ κοινό όσο και για τους ακαδημαϊκούς, ένα από εκείνα τα βιβλία που άφησαν εποχή παραμένοντας πάντοτε επίκαιρο.
Οι φιλοσοφικές συζητήσεις σε πολλές σελίδες του μυθιστορήματος είναι καθηλωτικές.
Η πλειονότητα των ανθρώπων ζει σαν να μην πρόκειται να πεθάνει ποτέ, επομένως δεν ζει, απλά επιβιώνει∙ προϋπόθεση του να ζήσεις τη ζωή είναι να μελετάς τον θάνατο∙ μόνο η μελέτη του θανάτου μπορεί να σταθεί αξιόπιστος πλοηγός στη ζωή, μέσω αυτού θα επιθυμήσεις τα ωφέλημα, θα επιδιώξεις με σεμνοπρέπεια, θα συγχωρέσεις και θα απαλλαγείς από τα τοξικά αρνητικά συναισθήματα. Αποτινάσσοντας από πάνω σου κάθε αρνητικό συναίσθημα, θα μπορέσεις να ανοιχθείς σε νέες μορφές σχέσης με τον άλλον, με τη φύση, και θα αντιληφθείς ανώτερα νοήματα της ύπαρξης.
Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου "Ο Λούσηρος" διακρίνει κανείς την προσπάθεια να εκφραστούν τα ανθρώπινα πάθη, οι εφιάλτες και οι φόβοι, οι κλειστοφοβικού τύπου περιορισμοί και οι συγκρούσεις χαρακτήρων.
Ωστόσο, εκείνο που μένει ως εντύπωση και κυρίαρχη εικόνα είναι τα λυτρωτικά όνειρα και οράματα, καθώς και οι υπεραισθητές εμπειρίες που αποτυπώνουν με τρόπο σχολαστικό την παθιασμένη αγάπη για τον άνθρωπο.
Ο Στέλιος Χαλκίτης, γεννήθηκε στην Κάλυμνο όπου ζει, εργάζεται και συγγράφει. Είναι ο αγαπημένος του τόπος. Ωστόσο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πολίτης του κόσμου καθώς, όπως σημειώνει στο βιογραφικό του, ψάχνοντας να βρει απαντήσεις στις υπαρξιακές του ανησυχίες, ταξίδεψε σε πολλά σημεία του κόσμου μας, στο Άγιο Όρος, στις Ινδίες, τα Ιμαλάια, το Θιβέτ…, όπου δύσκολα κάποιοι από εμάς αποφασίζουν να τολμήσουν να φτάσουν!
«Greenlights» – "Αναψε πράσινο, φύγαμε!" του Μάθιου ΜακKόναχι (Matthew McConaughey)
Το "Αναψε πράσινο, φύγαμε!" είναι ένα ερωτικό γράμμα για τη ζωή. Ενα βαθύ, προσωπικό ταξίδι, μοναδικό και συναρπαστικό όπως ο συγγραφέας του. Ένα βιβλίο που προκαλεί τον αναγνώστη να διαβάσει ανάμεσα στις γραμμές, να βιώσει μαζί με τον συγγραφέα συγκλονιστικές προσωπικές εμπειρίες, να αναζητήσει τα δικά του πράσινα φανάρια και να προχωρά ορμητικά μπροστά.
"Από τα πενήντα χρόνια που είμαι στη ζωή, τα σαράντα δύο προσπαθώ να καταλάβω τον γρίφο της, γεμίζοντας ημερολόγια με πιθανά στοιχεία για τη λύση του τουλάχιστον τα τελευταία τριάντα πέντε. Σημειώσεις για επιτυχίες και αποτυχίες, για χαρές και λύπες, για όσα με έκαναν να νιώσω θαυμασμό, για εκείνα που με έκαναν να γελάσω δυνατά… Πώς θα είμαι δίκαιος. Πώς θα έχω λιγότερο άγχος. Πώς θα διασκεδάζω. Πώς θα πληγώνω τους άλλους λιγότερο. Πώς θα πληγώνομαι λιγότερο. Πώς θα γίνω καλός άνθρωπος. Πώς θα δώσω νόημα στη ζωή μου. Πώς θα γίνω ο καλύτερος εαυτός μου.
Λίγο καιρό πριν, αποφάσισα να καταπιαστώ ξανά με αυτά τα ημερολόγια. Ανακάλυψα ιστορίες που έζησα, μαθήματα ζωής που έπειτα ξέχασα, στίχους, προσευχές, σκέψεις για το τι είναι πράγματι σημαντικό και ένα σωρό σημειώσεις. Και βρήκα το θέμα μου. Μια προσέγγιση ζωής που μου πρόσφερε ικανοποίηση, και ακόμα μου προσφέρει: αν ξέρεις πώς και πότε να διαχειριστείς τις προκλήσεις της ζωής –πώς να διαχειριστείς το αναπόφευκτο– τότε μπορείς να απολαύσεις αυτό που ονομάζω «να προλαβαίνεις το πράσινο».
Απομονώθηκα λοιπόν στην έρημο και άρχισα να γράφω αυτό το βιβλίο: ένα άλμπουμ, ένα λεύκωμα ιδεών και εικόνων, η ιστορία της ζωής μου μέχρι σήμερα. Πενήντα χρόνια εικόνες και διαφορετικές οπτικές, συναισθήματα και συνειδητοποιήσεις, στιγμές φοβερές, στιγμές ντροπής. Ευλογημένα μαθήματα, αλήθειες, στιγμές βίαιες, και συνάμα υπέροχες. Στιγμές που κατάφερα να ξεφύγω και άλλες που δεν τα κατάφερα, στιγμές που έγινα μούσκεμα προσπαθώντας να χορέψω κάτω από τη βροχή."
Μετάφραση: Βόντα Χαριτωμένη
Ο Μάθιου ΜακKόναχι, είναι βραβευμένος με Όσκαρ, Αμερικανός ηθοποιός, σκηνοθέτης, παραγωγός και συγγραφέας, το βιβλίο είναι ένα πολύτιμο εργαλείο για να προλαβαίνεις το πράσινο – και για να συνειδητοποιήσεις ότι, στο τέλος, το πορτοκαλί και το κόκκινο γίνονται πάντα πράσινο.
