Παράλληλες ιστορίες ανθρώπων, σαν τις γραμμές του τρένου, που ωστόσο ένας τεχνίτης των λέξεων όπως ο Nicola Lecca τις κάνει να διαπλέκονται μεταξύ τους.
Ένας πατέρας που διαπρέπει αλλά έχει λόγους να ζητάει στο τέλος συγχώρεση.
Η άχαρη ενηλικίωση ενός παιδιού που η μητέρα του δεν ξέρει αν τ’ αγαπάει ή το μισεί.
Ένα τρένο που διασχίζει τη μισή Ευρώπη για να ενώσει φαινομενικά ασύμβατα πεπρωμένα.
Μια κινηματογραφική ιστορία ενηλικίωσης με συνταξιδιώτες απρόσμενους όπως είναι πραγματικά η ζωή.
Ένα σύγχρονο παραμύθι, γοητευτικό κι ανθρώπινο, από έναν συγγραφέα που με κάθε βιβλίο του κερδίζει την εκτίμηση των αναγνωστών.

Ο Nicola Lecca γεννήθηκε το 1976 στο Κάλιαρι. Είναι ένας νομάδας συγγραφέας, καθώς έχει ζήσει για μεγάλα διαστήματα στο Ρέικιαβικ, τη Βαρκελώνη, τη Βιέννη, το Ίνσμπρουκ, τη Βενετία, το Λονδίνο.
Το πρώτο του κιόλας βιβλίο, η συλλογή διηγημάτων «Κονσέρτα χωρίς ορχήστρα» (1999), περιελήφθη στη βραχεία λίστα για το βραβείο Strega και το βραβείο Chiara, ενώ κέρδισε τα βραβεία Rhegium Julii per l’Opera Prima και Letterario Basilicata.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο Χέμινγουεϊ για τη λογοτεχνία, ενώ έχει λάβει και πολλές άλλες διακρίσεις στην Ιταλία. Βιβλία του έχουν εκδοθεί ως τώρα σε 16 ευρωπαϊκές χώρες και στη Βραζιλία.
Έχει επίσης γράψει τα μυθιστορήματα Ritratto notturno (2000), Ho visto tutto (2003), Hotel Borg (2006), Il corpo odiato (2009), La piramide del caffè (2013), I colori dopo il bianco (2017), και τη συλλογή διηγημάτων Ghiacciofuoco (2007) σε συνεργασία με τη Laura Pariani και η μελέτη Neoneli (2014).
Εκπροσώπησε την χωρά του, την Ιταλία, στη συλλογή «Διηγήματα χωρίς σύνορα», από 25 νέους συγγραφείς της Ευρώπης, το εξάμηνο της Ιταλικής Προεδρίας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το 2003.
Συνεργάζεται με μεγάλες εφημερίδες και περιοδικά δημοσιεύοντας άρθρα και ρεπορτάζ.