Στην αυλή μίας εκκλησίας στέκει λυπημένο και παραπονεμένο το άγαλμα ενός παπά. Ο παπάς, όσο ζούσε, λειτουργούσε στην εκκλησία και είχε δώσει όλη του την ψυχή γι’αυτή. Για το λόγο αυτό, όταν πέθανε, οι άνθρωποι του έφτιαξαν άγαλμα. Έχουν περάσει πάρα πολλά χρόνια όμως από τότε και οι άνθρωποι το έχουν πια ξεχάσει. Πηγαίνουν στην εκκλησία χωρίς να ρίχνουν ούτε μία ματιά στο άγαλμα. Κανείς πλέον δε ξέρει ποιος ήταν και τι είχε προσφέρει ο παπάς αυτός στην εκκλησία. Όλα αυτά είναι που κάνουν το άγαλμα να στέκει λυπημένο και παραπονεμένο…

Μία Κυριακή όμως, θα ανέβει στον ώμο του μία όμορφη γκρι γατούλα και το άγαλμα θα της πει το παράπονό του. Θα μπορέσει η γατούλα να βοηθήσει το άγαλμα να ξαναβρεί τη χαμένη του ευτυχία;

Ένα παραμύθι από τον Αθανάσιο Σταθόπουλο, που δείχνει την αξία της φιλίας και της ευγνωμοσύνης, γιατί μέσα από τη φιλία ενός αγάλματος και μίας γατούλας, που συνήθιζε να στέκεται στο ώμο του αγάλματος, αφυπνίστηκαν οι άνθρωποι της γειτονιάς ώστε να προσέξουν, να συντηρήσουν και να αποκαταστήσουν ένα άγαλμα μεγάλης σημασίας, το οποίο έβλεπαν καθημερινά, χωρίς να του δίνουν σημασία.

Το μήνυμα είναι διττό. Η φιλία και το ότι δεν πρέπει οι άνθρωποι να ξεχνάνε αυτούς που προσφέρουν.

Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1980 και μεγάλωσε στη Χώρα Μεσσηνίας. Το 1998 τελείωσε το Λύκειο και πέρασε στη Σχολή Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 2002. Μιλάει άριστα Αγγλικά και καλά Γερμανικά και Ισπανικά. Τα τελευταία χρόνια ζει στην Αθήνα, ενώ στο πρόσφατο παρελθόν έχει ζήσει στη Χίο και στη Θεσσαλονίκη. Από μικρός αγαπούσε τα παραμύθια και έπλαθε ιστορίες. Του αρέσει, μέσα από τις ιστορίες του, παράλληλα με τη διασκέδαση, να μεταδίδει αξίες και μηνύματα στα παιδιά. Στον ελεύθερο του χρόνο, του αρέσει να βγαίνει βόλτες με τους φίλους του, να παίζει μπάσκετ και να παρακολουθεί ταινίες του παλιού ελληνικού κινηματογράφου.