Τα φώτα της πίστας λούζουν τη νύχτα, απαλύνουν το σκοτάδι και τον πόνο. Άνθρωποι με πόνο που τον ξεχνούν σαν οι νότες τους συντροφεύουν. Φωνή μοναδική, σταθερή. Φωνή που εκφράζει το συναίσθημα μας. Φωνή που μας διδάσκει να μένουμε ζωντανοί. (...) Μια κυρία που είδε, μίλησε, έζησε με θρύλους. Μια κυρία αρχόντισσα που έγινε θρύλος. Μια σεβάσμια κυρία.

Μια κυρία που αγαπήθηκε από όλη την Ελλάδα. Ένα πηγαίο ταλέντο που ακόμα και σήμερα δεν αρνείται να μας χαρίσει acapella αγαπημένουs στίχουs. Μια κυρία που χωρίς φόβο πολέμησε και συνεχίζει να δίνει τις καθημερινές μάχες της ζωής. Η κυρία αυτή δεν είναι άλλη από την αγαπημένη μας Μαριάνθη Κεφάλα. (Από την έκδοση)