Στο Γερμανοκρατούμενο Παρίσι του 1942, ο καλοπερασάκιας και - ενδεχομένως- μαυραγορίτης κύριος Κλάιν λαμβάνει μία Εβραϊκή εφημερίδα, σταλμένη στο όνομα του, μαθαίνοντας μ’ αυτόν τον τρόπο ότι υπάρχει κάποιος Εβραίος στην ίδια πόλη με το ίδιο ονοματεπώνυμο και έτσι θα αρχίσει να ψάχνει τον συνονόματό του για να διορθώσει τις παρεξηγήσεις και τα μπλεξίματα με την αστυνομία.

Το 1976 ο εξόριστος από την Αμερική Τζόζεφ Λόουζι καταπιάνεται με ένα εξαιρετικό σενάριο που μπορεί να μην αποτελεί μεταφορά κάποιου καφκικού διηγήματος, είναι όμως εμφανώς επηρεασμένο από το σύνολο του έργου του Κάφκα. Ενα πολεμικό και πολιτικό θρίλερ - καταπέλτης για την συνεργασία των γαλλικών αρχών με τους κατακτητές Ναζί, και ταυτόχρονα ένα καυστικό και εύστοχο σχόλιο για τον κρυφο-ρατσισμό και τον αντισημιτισμό. 

Τα κτήρια, τα σκηνικά και τα κουστούμια, αποτυπώνουν ευφάνταστα το ύφος και το κλίμα της εποχής και σε συνδυασμό με την ίσως καλύτερη ερμηνεία του Ντελόν, συνθέτουν μια εξαίσια αλλά και σπάνια ταινία που επικεντρώνεται στις μεγαλειώδεις αποφάσεις που παίρνει ο άνθρωπος μπροστά στη μοίρα του και την συνείδηση του.

Η ταινία, παραγωγής του Αλέν Ντελόν, σε σενάριο του Κώστα Γαβρά συμμετείχε στο Φεστιβάλ Καννών, όπου έχασε τον Χρυσό Φοίνικα από τον «Ταξιτζή» του Σκορσέζε. Η 16η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί ως η Διεθνής Ημέρα Ανεκτικότητας.