Ο «Ξένος», το θεμελιώδες αριστούργημα του Αλμπέρ Καμύ, για το οποίο βραβεύτηκε με Νόμπελ, δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Αφηγείται την ιστορία του Μερσώ, ενός συναισθηματικά αποστασιοποιημένου, ανήθικου, αθεϊστή άνδρα, εν δυνάμει δολοφόνου, ο οποίος τελικά, μέσα από την μοναχική πορεία, καταφέρνει να βρει την ειρήνη με τον εαυτό του και με την κοινωνία που τον καταδιώκει. Ο Λουκίνο Βισκόντι τόλμησε να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη την υπαρξιακή αυτή νουβέλα με απόλυτο σεβασμό, τηρώντας τα λόγια του Οκτάβιο Παζ ότι «ο Καμύ δεν είναι φιλόσοφος, είναι καλλιτέχνης και γι’ αυτό τον ενδιαφέρει η Μορφή» και για το λόγο αυτό σκηνοθετεί μια βαθιά ανθρωποκεντρική ταινία με λιτή, αφαιρετική και συμπυκνωμένη δομή, ώστε να καταφέρει να εκφράσει τον πυρήνα της φιλοσοφίας του έργου. Ακρογωνιαίος λίθος η εμβληματική ερμηνεία του Μαρτσέλο Μαστρογιάνι. Παρά το γεγονός ότι το εγχείρημα αυτό κληροδότησε στην ιστορία του κινηματογράφου ένα κορυφαίο έργο τόσο σκηνοθετικά όσο και ερμηνευτικά, η ταινία είναι σπάνια και παραγνωρισμένη. Προβλήθηκε ελάχιστες φορές, παραλείπεται κατά κανόνα σε κινηματογραφικά αφιερώματα και τις περισσότερες φορές δεν αναφέρεται καν στις φιλμογραφίες ούτε του Βισκόντι, ούτε του Μαστρογιάνι. Την ταινία προλογίζει η Νινέτα Σωτηράκη καθηγήτρια Γαλλικής Φιλολογίας, προϊστάμενη της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Καλαμάτας.