Εκεί θα μιλήσουν για το βιβλίο: ο Γιώργος Ανδρειωμένος καθηγητής Τμήματος Φιλολογίας Πανεπιστημίου Πελοποννήσου και αντιπρύτανης Πανεπιστημίου Πελοποννήσου, η Σοφία Καπετανάκη μόνιμη επίκουρη καθηγήτρια Τμήματος Φιλολογίας Πανεπιστημίου Πελοποννήσου
και ο Ιωάννης Σόλαρης δρ. Ιστορίας του Πολιτισμού και Συντονιστής Εκπαιδευτικού Εργου Φιλολόγων ΠΕ.Κ.Ε.Σ. Πελοποννήσου.
Ο συγγραφέας Μάριος Αθανασόπουλος σχετικά με τη Νέδουσα αναφέρει: “Η Νέδουσα είναι ένα μικρό χωριό, κρυμμένο στη βορειοδυτική πλευρά του Ταϋγέτου. Είναι χτισμένη ανάμεσα σε δυο μικρούς ποταμούς που συναποτελούν τον ποταμό Νέδοντα, ο οποίος φτάνει ως την Καλαμάτα και εκβάλλει στον Μεσσηνιακό κόλπο. Η ιστορία του χωριού φτάνει στα απώτερα χρόνια της παρουσίας του ελληνικού, και πιθανώς και του προελληνικού στοιχείου στην ευρύτερη περιοχή που σήμερα ονομάζεται Αλαγονία. Μάρτυρες, το αρχαιοπρεπές έθιμο ευετηρίας (καρναβάλι) του οποίου οι ρίζες φτάνουν πολύ βαθιά, αλλά και τα αρχαιολογικά ευρήματα που βγαίνουν στο φως κάθε τόσο σε διάφορα σημεία του χωριού.
Στα χρόνια του Βυζαντίου στην περιοχή εγκαταστάθηκαν Μηλιγγοί Σλάβοι, οι οποίοι άφησαν το στίγμα τους, ονοματίζοντάς την εκ νέου. Παρά τις περί του αντιθέτου απόψεις (περί πλήρους εκσλαβισμού του πληθυσμού), νεώτερες έρευνες επισημαίνουν πως το πέρασμα των Σλάβων δεν υπήρξε ούτε μόνιμο, ούτε επηρέασε σε σημαντικό βαθμό τον τοπικό πληθυσμό.
Το χωριό μεγαλούργησε και αναδείχθηκε σε κέντρο των αγώνων για ελευθερία κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας και της Επανάστασης του 1821. Με εμβληματική μορφή τον ήρωα της Επανάστασης Νικήτα Σταματελόπουλο (Νικηταρά «Τουρκοφάγο») που γεννήθηκε στο χωριό, η συμβολή των κατοίκων αλλά και της Ι. Μ. Μαρδακίου που αποτέλεσε σημείο αναφοράς στον Αγώνα, υπήρξε αποφασιστικής σημασίας για την ελευθερία του τόπου.
Μετά την απελευθέρωση της χώρας και την ίδρυση του ελεύθερου βασιλείου, η Νέδουσα ακολούθησε την τύχη του ελληνικού κράτους: μεταναστευτικό ρεύμα στην Αμερική, αστικοποίηση, βαλκανικοί πόλεμοι, Μικρασία, ελληνοϊταλικός πόλεμος, αντίσταση, εμφύλιος, νέο μεταναστευτικό ρεύμα σε Αμερική και Αυστραλία, δικτατορία, μεταπολίτευση, εγκατάλειψη…
Σήμερα, παρότι η Νέδουσα ακολούθησε την κοινή μοίρα των περισσότερων χωριών της υπαίθρου και κατοικείται πλέον από ελάχιστους μόνιμους κατοίκους, το πείσμα για ζωή των ανθρώπων της έχει αποδώσει καρπούς: Με κάθε ευκαιρία οι Νεδουσαίοι επισκέπτονται τον τόπο τους, αναδεικνύουν κάθε πτυχή της ιστορίας και του πολιτισμού που τους αφορά και διαθέτουν έναν από τους πλέον δραστήριους και ισχυρούς Πολιτιστικούς Συλλόγους. Έτσι, παρά τα προβλήματα και τις απαισιόδοξες προβλέψεις, ο ζήλος και η αγάπη των Νεδουσαίων για τον τόπο τους, επιτρέπουν μια αύρα αισιοδοξίας και ελπίδας να πνέει για το μέλλον αυτού του τόπου…
Το βιβλίο του Μάριου Αθανασόπουλου έρχεται να συνεχίσει και να συμπληρώσει μια προσπάθεια που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του ’70 από έναν σπουδαίο Νεδουσαίο, τον Πότη Πεφάνη («Οι γενιές της Νέδουσας»). Πρόκειται για μια υπερδεκαετή προσπάθεια συγκέντρωσης του απαραίτητου υλικού και ταξινόμησής του. Το έργο περιλαμβάνει την ιστορία του τόπου από τα αρχαία χρόνια μέχρι και τις μέρες μας, τη μετανάστευση στην Αμερική, λαογραφικά και γλωσσικά στοιχεία της περιοχής και ξεχωριστό παράρτημα με πίνακες των οικογενειών του χωριού.
Μέσα από τη μικροϊστορία, την ιστορία ενός μικρού ορεινού χωριού της Αλαγονίας, μπορεί κανείς να διακρίνει τη μικροϊστορία του δικού του τόπου καταγωγής, αλλά και τις σημαντικότερες πτυχές της μακροϊστορίας, της πορείας των Ελλήνων μέσα στον χρόνο”…
